حافظه پشته در مقابل حافظه پشته

حافظه پشته

• تعریف: حافظه پشته نوعی حافظه است که داده های موقت را ذخیره می کند. برای تخصیص حافظه استاتیک استفاده می شود ، به این معنی که اندازه داده ها در زمان کامپایل شناخته شده است.

• خصوصیات:

  • دسترسی سریع: دسترسی به حافظه پشته بسیار سریع است زیرا ساختار آخرین ، اول (LIFO) را دنبال می کند.
  • مدیریت خودکار: هنگامی که یک تابع خوانده می شود ، متغیرهای آن در حافظه پشته ذخیره می شوند و وقتی عملکرد خارج می شود ، آن حافظه به طور خودکار آزاد می شود.
  • اندازه محدود: حافظه پشته به طور معمول از حافظه پشته کوچکتر است و در صورت اتمام ، خطای سرریز پشته می تواند رخ دهد.

• موارد استفاده: حافظه پشته برای انواع داده های ابتدایی (به عنوان مثال ، اعداد ، رشته ها ، بول ها) و تماس های عملکردی استفاده می شود.

حافظه پشته

• تعریف: از حافظه Heap برای تخصیص حافظه پویا استفاده می شود ، به این معنی که داده ها می توانند در زمان اجرا اختصاص داده شده و به صورت معامله شوند.

• خصوصیات:

  • دسترسی آهسته تر: دسترسی به حافظه پشته به دلیل نیاز به فرایندهای مدیریت پیچیده و تخصیص ، به طور کلی کندتر از حافظه پشته است.
  • مدیریت دستی: بر خلاف حافظه پشته ، حافظه در پشته باید به صورت دستی مدیریت شود. اگر یک شی یا آرایه ایجاد می کنید ، باید هنگام انجام کار حتماً آن را آزاد کنید.
  • اندازه بزرگتر: حافظه Heap به طور معمول از حافظه پشته بزرگتر است و امکان ذخیره اشیاء بزرگتر و ساختار داده های پیچیده را فراهم می کند.

• موارد استفاده: از حافظه Heap برای اشیاء ، آرایه ها و ساختارهای داده استفاده می شود که اندازه آنها در زمان کامپایل مشخص نیست.