حقیقت زشت در مورد استارت آپ های تأمین شده توسط VC: شواهد سرمایه داری کار نمی کند

من فقط 5 ساله بودم که به انگلستان آمدم و وزن یک زندگی جدید ، چالش های جدید و رویاهای بزرگتر از آنچه هر کسی تصور می کرد ، با خود حمل کردم. اما کمی می دانستم ، من بزرگ می شوم تا شاهد ریاکاری کامل سرمایه داری باشیم-جایی که افراد زحمتکش و خودساخته دور می شوند در حالی که کسانی که کاری نمی کنند جز بازی کردن سیستم فراتر از اعتقاد هستند.

من همیشه در مورد این فکر می کنم – به خصوص وقتی زنی را که با او ملاقات کردم به یاد می آورم. او یک رویا داشت ، شغلی که با تمام وجود به آن اعتقاد داشت. او سخت کار کرد ، پول قرض گرفت و هر آنچه را که برای افتتاح فروشگاه خود داشت سرمایه گذاری کرد. اما در پایان ، این کار نکرد. چرا؟ زیرا او در یک مکان اشتباه باز شد. و درست مانند آن ، رویا به پایان رسید ، تعداد بسیار کمی از مردم به فروشگاه آمدند و با تمام پولی که از دست رفته بود ، او درس را یاد گرفت که مکان مهم است.

درد او را احساس کردم. من می توانستم مبارزه او را درک کنم زیرا من آن را زندگی کردم. من می دانم که چگونه می توان همه چیز را درون چیزی ریخت ، همه را به آن بدهم ، و تماشای آن خرد شود. و آنچه باعث بدتر شدن آن می شود این است که دانستن اینکه زنانی مانند او-افرادی که واقعاً به خودشان اعتقاد دارند و با هر آنچه که دارند کار می کنند-هرگز فرصت های مشابه این دلقک های تحت حمایت VC را کسب نمی کنند. آنها هیچ فرصتی برای مقیاس کردن ایده های خود ، دریافت بودجه ، تعقیب رویاهای خود ندارند. در همین حال ، افرادی با استعداد صفر و دید صفر میلیون ها نفر به این دلیل که می دانند چگونه می توانند به سرمایه گذاران ببوسند و بازی را انجام دهند ، به دست می آیند.

میلیون ها نفر مانند او وجود دارند-افرادی که سخت کار می کنند ، که همه چیز را در خط قرار می دهند ، که به ایده های خود اعتقاد دارند-و با این وجود هرگز همان فرصتی را که این شرکت های تحت حمایت VC به دست می آورند ، نمی بینند. و عادلانه نیست درست نیست این در بدترین حالت سرمایه داری است. این سیستمی است که به بی کفایتی پاداش می دهد و همه چیز را از رویای واقعی می گیرد.

سرمایه داری شکسته است: چگونه سیستم به میانه روی پاداش می دهد

حقیقت این است که ، فقط مربوط به رویای ناکام یک زن نیست. این در مورد کل سیستم است. این در مورد سیستمی است که به بدترین افراد پاداش می دهد. کسانی که سرمایه گذاران را شراب می زنند و می دانند چگونه می توانند ایده براق بفروشند ، که مجبور نیستند واقعاً چیزی با ارزش ایجاد کنند. این افراد میلیون ها ، گاهی اوقات میلیارد ها دلار می گیرند تا ایده های توخالی و نیمه پخته شده را دور بزنند. آنها اجازه می دهند بارها و بارها شکست بخورند ، همه در حالی که افرادی که در واقع سخت کار می کنند ، کنار می روند.

من برای سه شرکت با بودجه VC کار کرده ام. من عمیقاً پشیمان می شوم. اما من دوباره این کار را می کردم و به انجام آن ادامه می دادم. چرا؟ زیرا این تنها راهی است که می توانم به خانواده ام تغذیه کنم. مطمئناً احساس خوبی داشت. به عنوان کسی که عاشق نوشتن نرم افزار است ، کسی که سالها را صرف رد کار می کند ، فقط توانایی تا سرانجام به خانواده ام از طریق کاری که دوست داشتم انجام دهم احساس می کنم جهان شگفت انگیز است. اما این همه گه بود. چرا؟ از آنجا که هیچ چیز برای این احمق ها واقعاً مهم نبود.

تصور کنید که در حال بازی در بازی های شاهکار مانند قلب پادشاهیبا خیال نهاییوت با صدای بلندبشر تجربه روزهای اولیه یوتیوب و آیفون، رویای ساختن چیزهایی که میلیون ها نفر از آنها استفاده می کنند ، چیزهایی که جهان را تغییر می دهد. اما در عوض ، من به ساخت چیزهایی که هیچ کس به آن احتیاج ندارد ، پایان دادم. یا بدتر ، ساختن چیزهایی که فقط افراد ثروتمند به آن احتیاج دارند. من سالها در ساخت محصولاتی صرف نکردم که بدون هدف نبودند و هیچ مشکلی واقعی را حل نکردم. این یک تحقق دردناک است ، بلعیدن سخت است.

من می خواستم چیزهایی بسازم که مهم باشند. چیزهایی که می توانند زندگی را تغییر دهند. اما در عوض ، من به ایجاد نرم افزاری برای شرکت هایی که میلیون ها دلار سوزانده شده اند در حالی که وانمود می کنم به نوآوری اهمیت می دهند ، کمک کردم. در حالی که ، افرادی که من در واقع تحسین می کردم – اینها چیزی معنی دار را ایجاد می کنند ، کسانی که در آینده بهتر می بینند – پشت سر گذاشتند. و من نمی توانستم کمک کنم اما احساس می کنم مانند یک COG در یک دستگاه شکسته است.

سرمایه گذاری: پارس نوآوری

بیایید واقعیت را تجزیه کنیم: این شرکت ها با حمایت میلیاردها دلار بودجه ، به طرز تماشایی شکست می خورند. چرا؟ زیرا آنها سزاوار موفقیت نیستند. آنها چیزی واقعی ایجاد نکردند ، چیزی که مردم در واقع به آن احتیاج داشتند. آنها به دلیل داشتن محصولات ، محصولاتی را ساختند ، بدون اینکه هرگز از آنها بپرسند که آیا آنها یک مشکل واقعی را حل می کنند یا خیر.

و بدترین قسمت؟ آنها هنوز هم می توانند بودجه را حفظ کنند. آنها هنوز هم می توانند منابع را از افرادی که در واقع لیاقت آن را دارند ، بگیرند – کسانی که خستگی ناپذیر کار می کنند ، واقعاً نوآوری می کنند ، و چیزهایی را که مهم هستند ، می سازند. این شرکت ها با جیب های خود کامل شکست می خورند ، در حالی که افرادی که در واقع سعی در ایجاد تغییر دارند ، تلاش می کنند و برای ضایعات می جنگند.

نگاه داشتن باکرهبشر آنها سالها پول نقد را سوزاندند و قیمت خود را پایین نگه داشتند و صنعت سنتی تاکسی را به سمت آستانه سوق دادند. سپس ، هنگامی که آنها انحصار داشتند ، قیمت خود را بالا بردند. این نوآوری نیست. این دستکاری است. این سرمایه داری در بهترین حالت خود است و از افرادی که صنعت را ساخته اند و آن را به کسانی که می توانند از آن سوء استفاده کنند ، می دهد. همین سرویس ، اکنون با قیمت انحصار. این سیستم به کسانی که می سازند پاداش نمی دهد – به کسانی که می توانند با سوزاندن سایر شرکت ها می توانند از رقابت فراتر بروند ، پاداش می دهد. این همان چیزی است که بودجه VC به شما می دهد: زمان سوزاندن پول تا زمانی که دست به دست نشوید ، چیزی معنی دار بسازید.

استارتاپ های VC: شکست های یادبودی که اثبات سرمایه داری دروغ است

این شرکت ها شکست می خورند ، اما نه به این دلیل که آنها منابع را نداشتند. آنها شکست می خورند زیرا واقعی نیستند. آنها در واقع چیزی با ارزش ایجاد نمی کنند. آنها میلیون ها نفر می سوزند در حالی که بقیه ما با کفر تماشا می کنیم.

این حقیقت سخت سرد است: این شرکت ها میلیون ها دلار به آنها داده شده اند و هنوز هم نمی توانند آن را عملی کنند. در همین حال ، افرادی که در واقع کار می کنند ، کسانی که می دانند ساخت چیزی از ابتدا چه چیزی هستند ، هرگز فرصتی پیدا نمی کنند. آنها میلیارد ها دلار برای پرتاب کردن ندارند – آنها نادیده گرفته می شوند. و این شکست های تأمین شده توسط VC؟ آنها همه چیز را می گیرند.

شکست های تأمین شده توسط VC: سیستمی ساخته شده بر روی دروغ

مشاهدات کلیدی:

• کوتاهترین طول عمر:

  قبیله (2 سال): به دلیل این که این یک ایده توخالی و نیمه پخته و بدون بازار بود ، شکست خورد.

• طولانی ترین طول عمر قبل از شکست:

  فری (18 سال): به نوعی موفق شد در حالی که به طور مداوم نتوانسته است چیزی با ارزش واقعی ارائه دهد ، در آنجا بماند.

• میانگین زمان شکست:

  بیشتر این شرکت ها در درون شکست خوردند 5-10 سال، سوزاندن میلیون ها دلار بدون تحویل چیزی ارزشمند.

واقعیت تلخ

این اتفاقی است که شما می افتد وقتی سیستمی دارید که به کارگران سخت کوش ، نوآوران واقعی ، افرادی که واقعاً شایسته موفقیت هستند ، پاداش نمی دهد. درعوض ، به کسانی که می دانند چگونه راه خود را به سمت بالا می کشند ، که بازی را درک می کنند اما هرگز کار را درک نمی کنند ، پاداش می دهد.

اما من می خواهم از شما بشنوم. آیا تا به حال این ناامیدی را احساس کرده اید؟ آیا دیده اید که سیستم به روش هایی که باعث می شود همه چیز را زیر سوال ببرید شکست خورده است؟ بیایید در مورد آن در نظرات صحبت کنیم – افکار شما مهم است.