در این مقاله به موارد زیر خواهیم پرداخت:
• تعریف محاسبات ابری
• تشریح اصول اولیه رایانش ابری
• بحث در مورد مزایای رایانش ابری
• شناسایی مدل های خدمات ابری و مدل های استقرار ابر
چرا رایانش ابری؟
محاسبات ابری معمولاً استفاده می شود زیرا دارایی های فناوری اطلاعات می توانند به عنوان منابع برنامه ای برای تنظیم سریع و از بین بردن منابع استفاده شوند.
با رایانش ابری، می‌توانید به صورت پویا به منابع برای چابکی و انعطاف‌پذیری برای رفع نیازهای مشتری دسترسی داشته باشید. برای آزمایش و استفاده از سیستم بدون تعهد کامل، می‌توان به صورت پرداخت هزینه کرد.
رایانش ابری چیست؟
رایانش ابری تحویل بر اساس تقاضای منابع فناوری اطلاعات از طریق اینترنت با قیمت‌های پرداختی است. تحویل برحسب تقاضا، منابع فناوری اطلاعات از طریق اینترنت و قیمت‌های پرداختی از جمله عوامل کلیدی تعیین‌کننده آن هستند.
مدل کلاینت-سرور
یک کلاینت می تواند یک مرورگر وب یا برنامه دسکتاپ باشد که شخص با آن در تعامل است تا از سرورهای رایانه درخواست کند.
سرور می تواند خدماتی مانند Amazon Elastic Compute Cloud (Amazon EC2)، نوعی سرور مجازی باشد.
برای مثال، فرض کنید مشتری درخواست یک مقاله خبری، امتیاز یک بازی آنلاین یا یک ویدیوی خنده دار را ارائه می دهد. سرور جزئیات این درخواست را ارزیابی می کند و با بازگرداندن اطلاعات به مشتری، آن را برآورده می کند.
مزایای رایانش ابری چیست؟
- هزینه های اولیه را با هزینه متغیر معامله کنید
- از خرج کردن پول برای راه اندازی و نگهداری مراکز داده خودداری کنید
- ظرفیت حدس زدن را متوقف کنید
- از صرفه جویی در مقیاس عظیم بهره مند شوید
- افزایش سرعت و چابکی
- در عرض چند دقیقه جهانی شوید
برخی از مدل‌های سرویس ابری و مدل‌های استقرار ابری چیست؟
سرویس های ابری و روش های استقرار سطوح مختلف کنترل، انعطاف پذیری و مدیریت را ارائه می دهند.
مدل های استقرار شامل
زیرساخت به عنوان یک سرویس (laaS)
زیرساخت به عنوان یک سرویس (laaS) شامل بلوک‌های اساسی برای فناوری اطلاعات ابری است. معمولاً دسترسی به ویژگی های شبکه، رایانه ها (مجازی یا روی سخت افزار اختصاصی) و فضای ذخیره سازی داده ها را فراهم می کند. زیرساخت به عنوان یک سرویس بالاترین سطح انعطاف پذیری و کنترل مدیریتی را بر منابع IT شما ارائه می دهد.
پلتفرم به عنوان یک سرویس (PaaS)
پلتفرم به عنوان یک سرویس (PaaS) نیاز سازمان ها را برای مدیریت زیرساخت های زیربنایی (معمولاً سخت افزار و سیستم عامل) از بین می برد. آنها می توانند بر روی استقرار و مدیریت برنامه ها تمرکز کنند. این ابزارها به توسعه دهندگان این توانایی را می دهند که کارآمدتر باشند زیرا آنها نیازی به نگرانی در مورد تهیه منابع، برنامه ریزی ظرفیت، نگهداری نرم افزار و وصله ندارند.
نرم افزار به عنوان یک سرویس (Saas)
نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS) یک محصول نرم افزاری تکمیل شده است که ارائه دهنده خدمات آن را اجرا و مدیریت می کند. با ارائه SaaS، لازم نیست به نحوه نگهداری سرویس یا نحوه مدیریت زیرساخت های اساسی فکر کنید. شما فقط باید به نحوه استفاده از آن نرم افزار خاص فکر کنید.
استراتژی های استقرار شامل
ابر
در یک مدل استقرار مبتنی بر ابر، می‌توانید برنامه‌های کاربردی موجود را به فضای ابری انتقال دهید یا می‌توانید برنامه‌های جدید را در فضای ابری طراحی و بسازید. شما می توانید آن برنامه ها را بر روی زیرساخت های سطح پایین بسازید که به کارکنان فناوری اطلاعات شما نیاز دارد تا آنها را مدیریت کنند. از طرف دیگر، می‌توانید با استفاده از خدمات سطح بالاتری که نیازهای مدیریت، معماری و مقیاس‌بندی زیرساخت اصلی را کاهش می‌دهند، آنها را بسازید.
به عنوان مثال، یک شرکت ممکن است برنامه‌ای ایجاد کند که متشکل از سرورهای مجازی، پایگاه‌های داده و اجزای شبکه است که به طور کامل در فضای ابری مستقر هستند.
ترکیبی
در استقرار ترکیبی، منابع مبتنی بر ابر به زیرساخت‌های داخلی متصل می‌شوند. می توانید منابع مبتنی بر ابر را با برنامه های قدیمی فناوری اطلاعات ادغام کنید. ممکن است بخواهید از این روش در موارد متعددی استفاده کنید. برای مثال، شما برنامه‌های قدیمی دارید که بهتر در محل نگهداری می‌شوند، یا مقررات دولتی، کسب‌وکار شما را ملزم می‌کند که سوابق خاصی را در محل نگهداری کند.
به عنوان مثال، فرض کنید که یک شرکت می خواهد از خدمات ابری استفاده کند که می تواند پردازش و تجزیه و تحلیل دسته ای داده ها را خودکار کند. با این حال، این شرکت چندین برنامه قدیمی دارد که بیشتر در محل مناسب هستند و به ابر منتقل نمی شوند. با استقرار ترکیبی، این شرکت می‌تواند برنامه‌های قدیمی را در محل نگهداری کند و در عین حال از داده‌ها و سرویس‌های تحلیلی که در فضای ابری اجرا می‌شوند بهره‌مند شود.
در محل
استقرار در محل به عنوان استقرار ابر خصوصی نیز شناخته می شود. در این مدل، منابع با استفاده از مجازی سازی و ابزارهای مدیریت منابع در محل مستقر می شوند. افزایش استفاده از منابع با استفاده از مدیریت برنامه و فناوری های مجازی سازی.
برای مثال، ممکن است برنامه‌هایی داشته باشید که با فناوری اجرا می‌شوند که به طور کامل در مرکز داده‌های داخلی شما نگهداری می‌شود. اگرچه این مدل بسیار شبیه زیرساخت های قدیمی فناوری اطلاعات است، اما ترکیب آن از مدیریت برنامه و فناوری های مجازی سازی به افزایش استفاده از منابع کمک می کند.
