Astro’s Playroom بهترین بازی پلی استیشن 5 است. آنجا. من آن را گفتم. وقتی یک PS5 خریدم و اولین بازی‌هایم را دانلود کردم – بیشتر بازی‌های انحصاری بزرگی مانند Spider-Man و God of War که با نداشتن PS4 از دست داده بودم – هیچ‌یک از بازی‌های پرستیژ سونی نبود که نشان‌دهنده برند مدرن پلی‌استیشن باشد. اما Astro’s Playroom که من را روی کنسول فروخت.
مرد عنکبوتی یک لارک بود و با آپدیت نسل بعدی عالی به نظر می رسید. در حالی که گیم پلی بازی به خصوص پیشگامانه نبود، اما بود سرگرم کننده. من تمام بازی را کامل کردم، برای کلکسیون ها برگشتم و مستقیماً به سمت مایلز مورالس رفتم، که به همان اندازه خوب بود.
من Bugsnax و Assassin’s Creed Valhalla را بازی کردم، اولی به طور پیش‌بینی‌شده سرگرم‌کننده‌تر از دومی بود، اما نه انحصاری کنسول‌ها بودند و نه فروشندگان سیستم با حسن نیت. سال بعد برای عرضه‌های PS5 بی‌ثمر بود و فقط Returnal و Ratchet & Clank: Rift Apart پیشتاز بودند (البته این کار را بسیار شایسته انجام می‌دادند)، و من در نهایت کنسول را فروختم.
هیچ کس به دو کنسول نسل فعلی نیاز ندارد که زیر تلویزیون خود قرار گیرند، بنابراین من یکی را انتخاب کردم که Game Pass روی آن قرار دارد. تفاوت تکنولوژیکی بین این دو وجود ندارد، موارد انحصاری برای هر دو بسیار اندک است، بنابراین من ترجیح دادم با کاتالوگ پشتی سرویس اشتراک مایکروسافت استفاده کنم، فقط در صورتی که مشتاق بازی کل فرنچایز Yakuza یا چیزی شبیه به آن بودم. کار خوبی که من هم کردم…
از آن زمان، من به ندرت احساس کرده ام که چیزی را که PS5 ارائه می دهد از دست داده ام. من برای مدت کوتاهی درگیر هیپ Final Fantasy 16 شدم، اما به سرعت از بین رفت و به هر حال وقت نکردم آن را بازی کنم. با این حال، یک بازی جدید Astro Bot من را مشتاق DualSense در دست می‌کند و شعارهای «C… P… UUUUU…» در گوش من طنین‌انداز می‌شود.
Astro’s Playroom اولین تجربه من از طلسم های جادویی تیم آسوبی بود و چه مقدمه ای بود. زمین بازی پلتفرمینگ یک متا سرگرمی است که شما را به داخل کنسولی که در حال بازی با آن هستید می کشاند – چه راهی بهتر برای هیجان زده کردن بازیکنان در مورد خرید جدیدشان؟ اما عمیق هم بود. از طراحی سطوح پیرامون بخش‌های اصلی تاریخ پلی‌استیشن، تا ایجاد موسیقی متنی که به نوعی باعث می‌شود نام اجزای رایانه شخصی کاملاً غنایی به نظر برسد، این بازی چیزی جز یک شاهکار نیست.
در سالی که با PS5 کار کردم، هرگز بازی دیگری انجام ندادم که از DualSense به این خوبی استفاده کند. کنترلر PS5 گواهی بر نبوغ مهندسی است و تعداد کمی از بازی ها از آن به طور کامل از پتانسیل خود استفاده می کنند. مطمئناً، هنگام چرخیدن در وب مرد عنکبوتی، کمی تنش احساس می‌کنید، و زمانی که بازیکنان شما خسته هستند، دویدن در فیفا سخت‌تر می‌شود (یک استفاده جنایت‌آمیز برای محرک‌های تطبیقی، زیرا در یک بازی ورزشی متوسط پیاده‌سازی می‌شود)، اما Astro’s اتاق بازی دارد سرگرم کننده با کنترلر
Astro’s Playroom واقعاً یک نسخه نمایشی فناوری بود. این طراحی شده بود تا هر چیزی را که در مورد PS5 عالی بود به نمایش بگذارد. مشکل این بود که بازی‌های پس از آن مطابق با تجربیات جادویی پیش‌بینی شده توسط روبات‌های کوچک نبودند. بازی های شخص اول پلی استیشن به قدری روی وفاداری بصری تمرکز می کنند که تمام فناوری هایی را که در دست دارند فراموش می کنند. آنها بر روی صحنه های کوتاه و داستان سرایی تمرکز می کنند – و هر دو را عالی انجام می دهند – و گیم پلی را فراموش می کنند. بدتر از همه، آنها اغلب تفریح را فراموش می کنند.
من درک می کنم که من در اینجا در اقلیت هستم، اما بازی های سونی این کار را برای من در این نسل انجام نداده اند. به جز اتاق بازی Astro. به همین دلیل است که Astro Bot، به جای هر یک از بلاک باسترهای انحصاری دیگر که روی کنسول ظاهر می شوند، از من می خواهد که قیمت پلی استیشن های دست دوم را بررسی کنم. من قصد ندارم ماشه را بکشم (واقعاً چیزی که من نیاز دارم یک دوست محلی است که یک گیمر سرسخت سونی است)، اما وقتی سپتامبر فرا می رسد، FOMO شدیدی خواهم داشت.
این واقعیت که این بازی کوچک چیزی است که من را برای خرید PS5 وسوسه می کند، گواهی بر خلاقیت لجام گسیخته Team Asobi و تمرکز پر ویژگی آن بر روی گیم پلی است. اگر قبلاً مقاله‌های من را خوانده باشید، می‌دانید که من عاشق یک بازی گیمی هستم و به نظر می‌رسد Astro Bot دقیقاً همین است. حالم از دست رفته
مربوط
Astro Bot اساسا Deadpool پلی استیشن است
Astro Bot درک متا از یک شخصیت بازی ویدیویی را به نمایش می‌گذارد، درست مانند کاری که ددپول برای یک ستاره کتاب‌های مصور انجام می‌دهد.
