دهانه های “انسان در ماه” 200 میلیون سال از آنچه قبلا تصور می شد قدیمی تر است


گروهی از محققان از نروژ و فرانسه فاش کردند که ویژگیهای ماه – که مشخصه داستان کودکانه مرد در ماه است – حدود 200 میلیون سال قدیمیتر از آن چیزی است که در ابتدا تصور میشد.
محققان راهی برای هماهنگی و تنظیم مجدد دو سیستم متضاد تاریخ گذاری سطح ماه پیدا کردند. این ارزیابی به دانشمندان اجازه می دهد تا توالی وقایع در تکامل سطح ماه را روشن کنند.
در مقاله ای که در مجله علوم سیاره ای منتشر شد، محققان تاکید کردند که روش جدید ارزیابی تخمین سن ماه را تغییر نمی دهد، فقط تخمین سطح آن را تغییر می دهد.
سیستم جدید تاریخ گذاری، سن تمام نواحی سطح ماه را تغییر می دهد – نه به طور یکنواخت، اما با قدیمی ترین سطوح که بیشترین تغییرات را نشان می دهند.
به عنوان مثال، سن حوضه ایمبریوم، که از زمین به عنوان یک لکه تاریک در ربع شمال غربی صورت ماه دیده می شود، که احتمالاً در اثر برخورد یک برخورد کننده سیارکی به اندازه سیسیل ایجاد شده است، به 3.9 میلیارد سال پیش باز می گردد. ، تا 4.1 میلیارد سال پیش.
این یک تفاوت مهم است. این اجازه می دهد تا یک دوره بمباران شدید از فضا را به عقب برگردانیم، که اکنون می دانیم قبل از فعالیت آتشفشانی گسترده که الگوهای “مردی در ماه” را تشکیل می دهد – دشت های آتشفشانی مادیانی از جمله Mare Imbrium رخ داده است. پروفسور استفانی ورنر از مرکز زیستپذیری سیارهای دانشگاه اسلو در نروژ گفت.
ورنر افزود: «همانطور که این اتفاق در ماه رخ داد، تقریباً مطمئن بود که زمین نیز از این بمباران قبلی متحمل شده است.
“نگاه کردن به نشانههای این برخوردها روی ماه نشان میدهد که بدون تکونهای زمینشناختی تکتونیک صفحهای که در اینجا روی زمین رخ داده است، زمین چگونه خواهد بود. آنچه ما انجام دادهایم این است که نشان دهیم بخشهای بزرگی از پوسته ماه حدود 200 میلیون سال است. ورنر گفت: پیرتر از آنچه تصور می شد.
قابل توجه است که محققان میدانند که روش استاندارد اندازهگیری سن سطح ماه – فرآیندی که به نام شمارش دهانهها شناخته میشود – هنگام بررسی سنگهای ماموریتهای آپولو، نتایج متفاوتی به آن داده است.
این تیم در سال 2014 پروژه ای را برای حل این اختلاف آغاز کرد. در طول پروژه، آنها بهطور جداگانه نمونههای تاریخگذاری شده آپولو را با تعداد دهانههای موجود در منطقه اطراف محل نمونه مرتبط کردند.
فیس بوکتوییترلینکدین
پایان مقاله