من عادت کرده ام که در ماه های اخیر به عنوان بخشی از PlayStation Plus به عنوان بخشی از PlayStation Plus ظاهر شوم. به ندرت قصد ندارم این بازی ها را به پایان برسانم یا حتی بیش از چند دقیقه کوتاه آنها را بازی کنم ، این است که به طور خلاصه به خاطر بیاورم که این رسانه تا چه حد رسیده است و چرا امثال هسته زرهی ، Pursuit Force و Mister Mosquito برای من چیزی است.
Take Oddyee و Exoddus ، Abe's Abe's Oddworld را بگیرید ، دو بازی برای اولین بار در سالهای 1997 و 1998 منتشر شد که از آن زمان به عنوان کلاسیک فرقه ای از دوران پلی استیشن اصلی تبدیل شده اند. می بینید که چرا با یک شخصیت بیگانه دوست داشتنی که قصد دارد مردم خود را از یک کارخانه مظلوم با قدرت تملک و نفخ ها نجات دهد. آنها اولین بازی هایی هستند که من همیشه به یاد می آورم و تا به امروز آنها به عنوان شاهکارهای تأثیرگذار با من گیر کرده اند.
اولین بازی PlayStation Oddworld در آزمون زمان ایستاده است
در حالی که من به خصوص با طوفان روحیه اخیر مورد توجه قرار نگرفتم ، چیز خاصی در مورد ادیسی و اگزودوس وجود دارد که فراتر از دلتنگی ساده است.
لورن لنینگ و همه توسعه دهندگان پشت سر او از طریق استفاده از پیشینه های از پیش ارائه شده از محدودیت های پلی استیشن اصلی به نفع خود استفاده می کردند و هر لحظه از عمل را به یک صفحه نمایش محدود می کنند که همه به هم پیوسته اند تا سطحی را که می خواهید کشف کنید.
این باعث شد عناصر پیکسل واقعی از همه برجسته باشند ، در حالی که در نمایش های مدرن هر دو بازی به نظر می رسد کمی روپی ، اگرچه در دهه 1990 فقط به عرفان این دنیای تاریک و مرموز افزود.
هیچ چیزی که پس از هر انتقال صفحه منتظر مانده بود وجود ندارد و آیا شما می خواهید چند دوست را پیدا کنید که منتظر گفتن سلام هستند یا یک slig آماده و مایل به منفجر کردن مغز شما است. تعداد کمی از مکان ها در ادیسی و خروج ایمن هستند ، و حتی اگر نجات موقت را پیدا کنید ، صداهایی که در طول هر محیط تکرار می شود ، شما را از احساس آرامش در واقع جلوگیری می کند.
امروزه یک رویکرد lo-fi برای طراحی آن وجود دارد که سه دهه پیش یک ضرورت بود ، و این یکی از معدود بازی های آن دوره است که می توانم انتخاب کنم و هنوز هم در خانه احساس می کنم.
هرچند ناخن ها سخت است و بدون هیچ بازرسی ، یک مرگ واحد می تواند اگر مراقب نباشید ، ده ها دقیقه را به شما برگرداند. خدا را شکر برای Exoddus معرفی QuickSave.
و مکانیک Gamespeak آن بخش اصلی آن میراث است
Oddysee و Exoddus حتی بدون مکانیک افسانه ای Gamespeak ماجراهای 2D انجام می شود ، اما آن را به چیزی که نباید در پلی استیشن اصلی امکان پذیر باشد ، ارتقا می بخشد. آبه یکی از خشونت ها نیست و گذشته از اینکه فرصتی برای پرتاب سنگ ، بمب یا اسلحه های خود را به انفجارهای روانی برساند ، وی راهی برای ایستادن در برابر خود ندارد.
گرفتار دشمن شوید و این بازی تمام شده است. زمان شروع دوباره مقابله با هر معما شما را ملزم می کند تا وضعیتی را پیدا کنید و دقیقاً بفهمید که برای جلوگیری از مرگ زودرس چه مسیری را می توان طی کرد. اینجاست که Gamespeak وارد می شود.
با نگه داشتن یک دکمه شانه و فشار دادن مجموعه ای از دکمه های مختلف صورت ، آبه می تواند تعدادی از عبارات و خواسته های منحصر به فرد را منتشر کند. او می تواند به یکی از همسایگان خود سلام کند ، آنها را در پله های او دنبال کند ، در محل کار کند یا به دنبال خطر ورودی باشد. آنها به خودی خود به نوعی ساده تر هستند ، اما برای تعامل با هر محیط و آبه احساس می کنند که مانند یک رهبر متولد طبیعی مشتاق نجات برده های همکار خود است.
مراحل بعدی که در معابد فراموش شده طولانی قرار گرفته است ، شما را با یک سری سوت ها با یک سری سوت ها در تعامل دارید. برای ادامه باید ریتم و دنباله آنها را مطابقت دهید.
Oddyssey با استفاده از Gamespeak نسبتاً ساده بود و آن را محدود به آبه و سوت های ذکر شده در بالا نگه داشت ، اما دنباله آن چیزهایی را به سمت پارامترها ، اسکراب ها ، اسلیگ ها ، گلوکون ها و موارد دیگر کشیده است. آبه قادر به داشتن دشمنان خود است ، و آنها خطوط صوتی دارند که شما نیز باید از آن استفاده کنید تا مخالفان را فریب دهید یا از طریق برخی از سطح پیشرفت کنید.
این سیستم در حالی که اصول خود را دست نخورده نگه داشته است ، روی یک سیستم گسترش می یابد ، و در مورد مکانیک مانند این که در تمام آن سالها بسیار یکپارچه است ، چیزی چشمگیر بود.
بر خلاف بسیاری از کلاسیک های دیگر موجود در PlayStation Plus ، Abe's Oddysee و Exodus روند این نرم افزار باستانی بودن را دارند که من چند دقیقه قبل از پشت سر گذاشتن آنها بازی می کنم و همه به لطف یک مکانیک مرکزی که سالها از زمان خود بود.
