موفقیت اولیه از تحرک الکترونیکی که در هندوستان تا حد زیادی می توان به چشم انداز سیاست حمایتی در سطح ملی و ایالتی نسبت داداینطبق یک مطالعه، 26 ایالت از 36 ایالت و قلمرو اتحادیه، سیاست‌های خودروهای برقی را در پنج سال گذشته منتشر کردند که 16 مورد از آنها بین سال‌های 2020 و 2022 منتشر شد.
مطالعه گرایش های آب و هوایی مستقر در دهلی نو “تحلیل وضعیت خودروی برقی سیاست‌ها و تأثیر آنها»، جامعیت این سیاست‌های EV ایالتی را بر اساس 21 پارامتر ارزیابی کرده است که اهداف و تخصیص بودجه، سمت تقاضا و مشوق‌های تولیدی را پوشش می‌دهد و بر برق‌رسانی ناوگان، زیرساخت‌های شارژ و ایجاد شغل تمرکز می‌کند.
همچنین پیشرفت هشت سیاستی را که به مدت دو سال یا بیشتر فعال بوده‌اند، تحلیل می‌کند و می‌گوید هیچ یک از آنها در مسیر رسیدن به اهداف خود در زمینه نفوذ خودروهای برقی، زیرساخت شارژ یا سرمایه‌گذاری نیستند.
با توجه به اینکه گسترش تحرک الکترونیکی به عنوان یکی از ارکان کلیدی در دستیابی به کربن زدایی سریعتر در سراسر کشور قرار گرفته است، موفقیت سیاست های ایالتی EV برای اهداف کاهش کربن هند مهم و ضروری است. با این حال، سیاست‌های EV، انتقال موفقیت‌آمیز به انتقال آلایندگی صفر بستگی به اثربخشی طراحی و اجرای آنها دارد.”
“این همچنین به داشتن یک هدف برقی سازی حمل و نقل ملی بستگی دارد، که در حال حاضر در هند وجود ندارد. مطالعه ما نشان می دهد که تعداد کمی از سیاست های ایالتی طرح های جامعی دارند که فروش خودروهای الکتریکی، تولید و رشد کلی اکوسیستم را متعادل می کند. شکاف هایی در اجرا وجود دارد که منجر به تأثیرات کندتر روی زمین، که باید از طریق مقررات بهتر، نظارت بهبود یافته، مکانیسم‌ها و ظرفیت‌سازی ذینفعان در سراسر زنجیره ارزش خط‌مشی برطرف شود.»
Archit Fursule، همکار تحقیقاتی، e-mobility، Climate Trends، گفت: «مطالعه ما با هدف تسهیل یادگیری همتا به همتا در میان ایالت‌ها، شناسایی شکاف‌ها در طراحی و اجرای سیاست‌ها و ارائه توصیه‌هایی برای رسیدگی به این موارد در صورت تجدیدنظر در سیاست‌ها است.
یافته‌های کلیدی شامل ماهاراشترا، هاریانا، اوتار پرادش، دهلی و پنجاب است که وسیع‌ترین طیف پارامترها را ارائه می‌کنند، بین 13 تا 15 از 21 پارامتر، که آنها را به جامع‌ترین سیاست‌ها تبدیل می‌کند.
کمترین سیاست جامع عبارتند از آروناچال پرادش، مانیپور، هیماچال پرادش، لاداخ، کرالا، و اوتاراکند زیرا بین 3 تا 7 پارامتر از 21 پارامتر تعریف شده در خط‌مشی‌های خود را ارائه می‌دهند و آنها را کمترین جامع‌تر می‌کند.
قوی‌ترین مشوق‌های طرف تقاضا: نه ایالت و UT – دهلی، اودیشا، بیهار، چاندیگار، آندامان و نیکوبار، ماهاراشترا، هاریانا، راجستان و مگالایا – پنج تا شش شکل از هشت نوع مشوق‌های سمت تقاضا را ارائه می‌دهند.
ضعیف‌ترین مشوق‌های سمت تقاضا مربوط به 9 ایالت هستند – آندرا پرادش، آروناچال پرادش، مانیپور، کارناتاکا، هیماچال پرادش، گجرات، مادیا پرادش، تامیل نادو و کرالا، زیرا تنها یک یا دو مشوق سمت تقاضا ارائه می‌دهند.
قوی‌ترین مشوق‌های تولید از تامیل نادو، هاریانا و آندرا پرادش است، با حمایت ویژه برای تقویت تولید خودروهای الکتریکی، جدای از مشوق‌های ارائه شده در سیاست صنعتی ایالت.
تنها 9 ایالت ایجاد زیرساخت های شارژ را در ساختمان های مسکونی جدید، ادارات، پارکینگ ها، مراکز خرید و غیره الزامی کرده اند: چاندیگار، بنگال غربی، آندرا پرادش، تامیل نادو، اودیشا، دهلی، ماهاراشترا، مگالایا و لاداخ.
فقط 8 ایالت اهداف مشخصی برای برقی کردن ناوگان مانند وسایل نقلیه تحویل آخرین مایل، کابین های جمع کننده، وسایل نقلیه دولتی دارند. آنها ماهاراشترا، دهلی، هاریانا، کارناتاکا، آسام، مادیا پرادش، مانیپور، آندامان و نیکوبار هستند.
فیس بوکتوییترلینکدین
