The Last of Us درباره اینکه یک بازی زامبی نیست (یا اکنون، یک برنامه تلویزیونی زامبی) بسیار خاردار است، و در حالی که فکر می‌کنم کل موضوع «نگو زامبی» را کمی جدی می‌گیرد، می‌توانم ببینم به کجا می‌رسد. از جانب. گاهی اوقات، سرنخ در نام است. The Walking Dead درباره خود زامبی ها است – در حالی که هنوز یک روایت شخصیت محور است، اکثر اقدامات به دلیل مشکلات ناشی از زامبی ها به جلو کشیده می شوند، که همچنان یک تهدید دائمی هستند. هر چند The Last of Us درباره «ما» است. این در مورد افرادی است که پشت سر گذاشته شده اند و مشکلاتی که پس از آخرالزمان برای خود ایجاد می کنند. پس چرا فصل دوم نویدبخش اضافه کردن کلیک‌کننده‌های بیشتر است؟
در بازی، وقتی بین اهداف راه می‌رویم، با کلیک‌کننده‌ها مواجه می‌شویم، زیرا این یک بازی ویدیویی است، و بنابراین ما به کاری نیاز داریم. در حالی که نقطه فروش اصلی آن روایت است، اما همچنان یک اکشن ماجراجویی سه گانه است، بنابراین به دشمنانی نیاز دارد تا ما بجنگیم. اینها ترکیبی از انسان و زامبی هستند (ببخشید بچه ها، ساده تر است)، اما با انسان ها، اغلب انگیزه وجود دارد. آنها ممکن است در تلاش برای سرقت یک ماشین، سرقت منابع، یا در یک مبادله به خصوص ناخوشایند، سرقت الی باشند. بیشتر این موارد در نمایش نگه داشته شدند، زیرا بخشی از داستان سرایی کلی بودند. با کلیک ها، نه چندان.
برای بسیاری از مردم، کلیک‌کننده‌ها بخش اصلی تجربه هستند، زیرا به یاد می‌آورند که به آنها شلیک کرده و/یا توسط آنها کشته شده‌اند. آنها بخش اصلی اساطیر کلی هستند، به طوری که بسیار مهم است که آنها را زامبی خطاب نکنید. اما آنها چندان جالب نیستند، مخصوصاً اگر فقط به تماشای تیراندازی های مکرر آنها می نشینید. شما می‌توانید از آنها یک مجموعه اکشن بسازید، اما این فقط از روایت کلی کاسته می‌شود – پرکننده‌تر خواهد بود، و ما می‌دانیم که طرفداران The Last of Us چقدر از فیلر متنفرند.
در فصل دوم، این فقط بدتر خواهد بود. بازی دوم به اندازه‌ای بزرگ است که دو فصل را در بر می‌گیرد، و اضافه کردن اکشن‌های کلیک‌کننده اضافی به خاطر آن، تنها چیزی را که در حال حاضر داستانی بی‌عیب و نقص از انتقام و باخت است، از مسیر خارج می‌کند. بیشتر دشمنانی که در قسمت 2 با آنها مبارزه می کنید انسان هستند، زیرا این نمایشی درباره زامبی ها نیست. دو جناح مختلف با شباهت هایی که بین اسرائیل و فلسطین ترسیم شده است با یکدیگر می جنگند و طناب های باریکی برای حرکت ایجاد می کنند که پرتاب کردن زامبی ها به این ترکیب فقط باعث بی ثباتی می شود.
سپس الی است، یک خارجی در این مبارزه. او در عوض سعی می کند به محوطه نفوذ کند، و در این کار باید نگهبانان را بیرون بیاورد. در بازی، آنها هنگام شلیک، نام دوستان خود را صدا می کردند و سعی می کردند بر انسانیت درگیر آن تأکید کنند. در حقیقت، امواج دشمنان و احمقانه عمل به این معنی بود که این عمل کاملاً جواب نمی‌دهد، اما در دوزهای کوچک‌تر، با ساخت بیشتر، و فیلم‌برداری برای تلویزیون، دقیقاً همان لحظه‌ای است که یک اقتباس می‌تواند شکوفا شود. اما می دانید، این یک زامبی نیست، بنابراین کمتر … سرگرم کننده است، حدس می زنم؟
من فقط مطمئن نیستم که کلیک کننده ها چه چیزی می آورند. The Last of Us همیشه یک داستان آهسته از شخصیت‌های خاکستری اخلاقی در موقعیت‌های وحشتناک بوده است و با اجازه دادن به نیهیلیسم و خشونت، آنها را وخیم‌تر می‌کند. من جذابیت عمق و تاریکی اش را درک می کنم، اما فکر نمی کردم کسی The Last of Us را برای زامبی ها بازی کند. Days Gone و Dying Light هر دو زامبی‌ها را بهتر انجام می‌دهند، اما تقریباً به طور کلی ما The Last of Us را بهتر می‌دانیم زیرا چیزهای بیشتری را به میز می‌آورد. آیا شما هم از نبود نردبان و تخته های چوبی در فصل اول ناراحت شدید؟
کلیک‌کننده‌ها بخش مهمی از دنیای The Last of Us هستند، اما بخش مهمی از داستان نیستند و رویکرد لمس سبک‌تر بهتر است. کریگ مازین، مجری برنامه می‌گوید درخواست‌های طرفداران را شنیده است، اما امیدوارم نیل دراکمن بتواند به او یادآوری کند که پر سر و صداترین طرفداران TLOU معمولاً ارزش شنیدن ندارند.
