لئون کندی از Resident Evil 4 بهترین Himbo است

من آخر هفته ام را با یک مرد بسیار زیبا (اما بسیار احمق) به نام لئون کندی می گذرانم. در حالی که او شخصیت مورد علاقه من در رزیدنت اویل نیست – که آدا وونگ است و همیشه خواهد بود – لئون نماینده نوع مورد علاقه من از قهرمان بازی های ویدیویی است. همانطور که بازیها شروع به جدیتر شدن خود کردهاند و به سمت تاریکی گرایش پیدا کردهاند، قهرمانهای ما بداخلاق شدهاند، و در مورد بیعلاقگیشان به جستجوی مداومشان پارس میکنند یا زمزمه میکنند. این، یا آنها بیشتر فشار می آورند و فقط وحشتناک و ناخوشایند می شوند، همانطور که در مورد قلب اتمی بود. اما احمق زیبا هنوز جایی در جهان دارد، و با وجود اینکه Resident Evil 4 یک بازسازی است، امیدوارم بتواند به بازگشت هیبو کمک کند.
در حالی که لئون در اولین حضورش جوان و ساده لوح است، زمانی که Resident Evil 4 در حال پخش شدن است، کمی به خودش اعتماد دارد و حس طنز طعنه آمیزی دارد. او جذاب است و شگفت آور است که قهرمانان بازی های ویدیویی این روزها چقدر جذابیت کمی دارند. کریتوس، جین ساکای و جوئل میلر همگی سرد و بی احساس هستند که نمونه ای از طراحی بازی سونی است. آلوی و الی، اگرچه بهعنوان زنان جوانتر به جای مردان میانسال، کمی متفاوت طراحی شدهاند، اما یکسان هستند. آنها احساسات خود را در بطری جمع می کنند و توسط دنیای اطراف خود سخت می شوند. نکته این است که آنها انجام دادن احساسات خود را نشان دهید، وقتی چیزی زره آنها را سوراخ می کند، لحظه ای مهم است که قرار است مخاطب عمیقاً آن را احساس کند. این یک رویکرد بسیار «بازیها هنر هستند» است، اما وقتی بارها و بارها اتفاق میافتد، میتواند لذت زیادی را از بین ببرد.
لئون مسئول نجات و ایمن نگه داشتن اشلی گراهام است، به این معنی که با پیشرفت کمپین، او باید کمی بزرگ شود. او دیگر آن تازهکار خیس پشت گوش نیست که بتواند در موقعیتهایی بیفتد و بدون آسیب از آنها بیفتد. او اکنون مانند کریتوس یا جوئل نقش محافظ را بازی می کند. با این حال، بر خلاف آن دو، او خود را از همه چیز نمی بندد، و نیازی ندارد که استعاره ای زنده برای وزن پدر باشد. او قادر است بازی را به دوش بکشد و بدون نیاز به بیاحساس شدن و کسلکننده شدن، به عنوان یک سرنشین قوی برای ماجراجویی بایستد.
لئون کاملاً با لحن رزیدنت اویل مطابقت دارد، و بدیهی است که اگر کریتوس مانند او عمل کند تأثیرگذار نخواهد بود، اما ما به قهرمانان بیشتری نیاز داریم که بر سرگرمی تمرکز کنند. ناتان دریک و مرد عنکبوتی در مسیر درستی قرار دارند، اما هر دو کمی بیش از حد احمق هستند و دقیقاً برای چیزی که من به دنبال آن هستم مشتاق هستند. نزدیکترین نسخههای امروزی، Zagreus در Hades و Ichiban در Yakuza: Like a Dragon خواهند بود، و در حالی که باید دید نقش زاگ در هادس 2 چه خواهد بود، ایچی چهره فرنچایز در Like a Dragon است (Yakuza if ye). بد) پیش می رود. طبیعت شفابخش است، اگر اندکی باشد.
نمادی از میزان کم رنگ شدن این نوع قهرمانان در سال های اخیر، تنها هیبو بهتر از لئون در دهه گذشته، Cloud Strife است که در Final Fantasy 7 Remake به صحنه بازمی گردد. بازسازی (که بیشتر شبیه یک بازسازی است، فصل اول آن Remake نام دارد، پیچشی که بسیار گیج کننده است، من شک دارم که مغز کلود بتواند با آن کنار بیاید) شخصیت ها را کاملاً برجسته می کند و به Cloud اجازه می دهد تا با گروه، به خصوص Aerith تعامل بیشتری داشته باشد و این امکان را به شما می دهد. برای اینکه شخصیت بی مغزش حتی بیشتر بدرخشد. مسافرخانه هانی بی و فرارهای ابری در درگ زمانی صرفاً گنگ های بصری بودند، اما تحویل ابر یک لایه اضافی به چیزها اضافه می کند و هر دو صحنه را بسیار گرمتر می کند – شاید فقط همین باشد. شخصیت های Himbo گرما را به مخاطب عرضه می کنند، نه مردانگی سرد و دور.
بسیاری از شخصیت Cloud در FF7R ناشی از چگونگی شکل گیری او در Advent Children است. اگرچه بازی اصلی او را به عنوان یک آدم نسبتاً لاغر نشان میداد، اما رسانههای حامی او را به یک هیبو تبدیل کردند و طرفداران به آن پاسخ مثبت دادند، بنابراین این موضوع در احیای مجدد ساخته شد. به طور مشابه، Breath of the Wild’s Link ویژگیهای هیبو دارد که تا حدی وجود دارد، زیرا طرفداران دههها با سرگردانی در اطراف و شکستن گلدانهای باز یا تصور اینکه او بهعنوان یک قهرمان شجاع نیست، فقط یک مرد، کمی احمق به نظر میرسد.
شخصیتهایی مانند لئون، کلود و ایچیبان خیلی راحتتر ریشهیابی میکنند، و همانطور که هر کسی که بازی Yakuza: Like a Dragon را بازی کرده است، میتواند به شما بگوید، داشتن یک قهرمان دوستداشتنی با قلب طلایی و مغزی از صخرهها، ضربههای احساسی فرد را کاهش نمیدهد. بیت به نظر می رسد که هیبوها بالاخره به سواحل ما باز می گردند، و امیدوارم لئون آخرین نفر در صف طولانی قهرمانان با سرهای نرم به جای پوسته های سخت باشد.