دانشمندان صاف ترین انفجاری را که تا به حال در فضا دیده شده را ثبت کردند

اخترشناسان انفجاری به بزرگی منظومه شمسی ما اما شبیه به انفجار یک دیسک بسیار مسطح را مشاهده کرده اند.

به گفته محققان این انفجار که در فاصله 180 میلیون سال نوری از ما رخ داده است، درک کنونی ما از انفجارها در فضا را به چالش می کشد. دانشگاه شفیلد در بریتانیا.

این انفجار یک نوری گذرا آبی پرنور بود (FBOT) – یک کلاس بسیار نادر از انفجار که بسیار کمتر از سایر انفجارها، مانند ابرنواخترها، رایج است. اولین FBOT درخشان در سال 2018 کشف شد و به آن لقب “گاو” داده شد.

انفجار ستارگان در کائنات تقریباً همیشه کروی شکل هستند، زیرا خود ستارگان کروی هستند. با این حال، این انفجار غیرکرویی ترین انفجاری است که تاکنون در فضا دیده شده است، با شکلی شبیه به یک دیسک که چند روز پس از کشف آن ظاهر می شود.

به گفته محققان، این بخش از انفجار ممکن است از مواد ریخته شده توسط ستاره درست قبل از انفجار ناشی شده باشد.

چند توضیح بالقوه برای آن وجود دارد: ستارگان درگیر ممکن است یک دیسک درست قبل از مرگ خود ایجاد کرده باشند یا اینها می توانند ابرنواخترهای شکست خورده باشند، جایی که هسته ستاره به یک سیاهچاله یا ستاره نوترونی فرو می ریزد و سپس بقیه ستاره را می خورد. نویسنده اصلی گفت دکتر جاستین ماوند، از گروه فیزیک دانشگاه و ستاره شناسی.

در حالی که هنوز مشخص نیست که انفجارهای FBOT چگونه رخ می دهد، محققان امیدوار بودند که مشاهدات جدید منتشر شده در Monthly Notices of the انجمن سلطنتی نجوم، ما را به درک آنها نزدیکتر می کند.

لید گفت: “در مورد انفجارهای FBOT اطلاعات بسیار کمی وجود دارد — آنها فقط مانند ستاره های در حال انفجار رفتار نمی کنند، آنها بسیار درخشان هستند و خیلی سریع تکامل می یابند. به زبان ساده، آنها عجیب هستند و این مشاهدات جدید آنها را حتی عجیب تر می کند.” نویسنده دکتر جاستین ماوند، از گروه فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه.

“امیدواریم این یافته جدید به ما کمک کند تا کمی بیشتر در مورد آنها روشن کنیم — ما هرگز فکر نمی کردیم که انفجارها می توانند تا این حد کروی باشند.

ماند گفت: «آنچه که اکنون به طور قطعی می‌دانیم این است که سطوح عدم تقارن ثبت‌شده بخش کلیدی درک این انفجارهای اسرارآمیز است، و پیش‌تصورات ما را در مورد چگونگی انفجار ستاره‌ها در کیهان به چالش می‌کشد.

دانشمندان پس از مشاهده فلاش نور پلاریزه کاملاً تصادفی این کشف را انجام دادند. آنها توانستند قطبش انفجار را با استفاده از معادل نجومی اندازه گیری کنند پولاروید عینک آفتابی – با تلسکوپ لیورپول (متعلق به دانشگاه جان مورز لیورپول) واقع در رصدخانه لا پالما.

با اندازه‌گیری قطبش، به آن‌ها این امکان را داد که شکل انفجار را اندازه‌گیری کنند، و عملا چیزی به اندازه منظومه شمسی ما اما در کهکشانی در فاصله ۱۸۰ میلیون سال نوری از ما دیده شود. آن‌ها سپس توانستند از داده‌ها برای بازسازی شکل سه‌بعدی انفجار استفاده کنند و توانستند لبه‌های انفجار را ترسیم کنند – به آن‌ها اجازه می‌داد ببینند چقدر مسطح است.

آینه تلسکوپ لیورپول تنها 2 متر قطر دارد، اما با مطالعه قطبش، ستاره شناسان توانستند شکل انفجار را طوری بازسازی کنند که گویی قطر تلسکوپ حدود 750 کیلومتر است.

فیس بوکتوییترلینکدین