Summarize this content to 400 words in Persian Lang راه‌اندازی خط لوله CI/CD با اتوماسیون زیرساخت با استفاده از Terraform، همراه با کانتینری‌سازی با Docker و Kubernetes، یک راه‌اندازی قدرتمند برای یکپارچه‌سازی، تحویل و استقرار مداوم است.
راه اندازی خط لوله CI/CD
خط لوله CI/CD (ادغام پیوسته/تحویل مستمر/استقرار) فرآیند یکپارچه سازی و استقرار تغییرات کد در تولید را خودکار می کند. این به حفظ کیفیت کد، سازگاری و سرعت بخشیدن به چرخه انتشار کمک می کند.
یکپارچه سازی مداوم (CI): این مرحله تضمین می کند که تغییرات کد به طور منظم در یک مخزن مشترک ادغام شده و به طور خودکار آزمایش می شوند. CI زودتر خطاها را تشخیص می دهد، زیرا هر فشار کد خط لوله را برای ساخت و اجرای آزمایش ها راه اندازی می کند.
Continuous Delivery (CD): CI را با تهیه کد برای استقرار گسترش می دهد. پس از گذراندن تست‌های CI، خط لوله کد را بسته‌بندی می‌کند و به صورت اختیاری، آن را برای آزمایش بیشتر در یک محیط مرحله‌بندی مستقر می‌کند.
استقرار مستمر (CD): هر زمان که آزمایشات انجام شود به طور خودکار کد را در محیط تولید مستقر می کند. این مرحله نیاز به آزمایش قوی دارد، زیرا نیاز به تایید دستی را برطرف می کند.
مراحل خط لوله:
ساخت: کد کامپایل می شود، وابستگی ها نصب می شوند و مصنوعات (مانند تصاویر داکر) تولید می شوند.
تست: تست‌های خودکار مانند واحد، یکپارچه‌سازی و تست‌های امنیتی برای تایید کیفیت کد اجرا می‌شوند.
استقرار: بسته به راه اندازی خط لوله، استقرارها یا در یک محیط مرحله بندی برای آزمایش یا مستقیماً وارد تولید می شوند.
ابزارها: ابزارهای رایج CI/CD عبارتند از GitLab CI، Jenkins، GitHub Actions و CircleCI. این ابزارها به هماهنگ سازی خط لوله، اجرای ساخت کد، آزمایش و استقرار در محیط های مختلف کمک می کنند.
خودکارسازی زیرساخت با Terraform
Terraform یک ابزار زیرساخت به عنوان کد (IaC) است که به شما امکان می دهد زیرساخت ابری را در قالبی اعلامی تعریف، تهیه و مدیریت کنید. استفاده از Terraform اتوماسیون راه اندازی زیرساخت را فعال می کند، خطاهای انسانی را کاهش می دهد و ثبات را در بین محیط ها تضمین می کند.
زیرساخت به‌عنوان کد (IaC): به‌جای ایجاد دستی منابع ابری، Terraform به شما امکان می‌دهد زیرساخت خود را در فایل‌های پیکربندی (معمولاً فایل‌های tf.) تعریف کنید که نسخه‌سازی و استفاده مجدد آسان است.
ارائه دهندگان: Terraform ارائه دهندگانی دارد (مانند AWS، Azure، GCP، Kubernetes) که به شما امکان می دهند با استفاده از نحو یکسان با پلتفرم های مختلف تعامل داشته باشید. هر ارائه دهنده منابع خاصی دارد (مانند نمونه های EC2 یا سطل های S3 در AWS) که می توانید آنها را پیکربندی کنید.
گردش کار Terraform:
Write Configuration: منابعی را که می خواهید (مانند شبکه ها، ماشین های مجازی، پایگاه های داده) در فایل های tf. تعریف کنید.
Initialize (terraform init): افزونه های ارائه دهنده را دانلود می کند و محیط را تنظیم می کند.
پلان (طرح terraform): پیش نمایش تغییراتی که Terraform در زیرساخت شما ایجاد می کند.
Apply (terraform application): تغییرات را اجرا می کند، منابعی را که تعریف شده ایجاد یا اصلاح می کند.
مدیریت حالت: Terraform منابع شما را در یک فایل حالت ردیابی می کند که می تواند از راه دور برای همکاری و سازگاری ذخیره شود.
ماژول‌ها: اینها تکه‌های کد قابل استفاده مجدد هستند که تعاریف منابع را محصور می‌کنند و به شما امکان می‌دهند زیرساخت پیچیده‌ای را با حداقل تکرار تعریف کنید.
مزایا: استفاده از Terraform زیرساخت ثابت را در سراسر محیط ها تضمین می کند، استقرار را ساده می کند و کنترل نسخه را تسهیل می کند.
Containerization با Docker
Docker یک پلتفرم کانتینری‌سازی است که به شما امکان می‌دهد برنامه‌ها و وابستگی‌های آنها را در ظروف سبک وزن و قابل حمل بسته بندی کنید. کانتینرها محیط های ایزوله را فراهم می کنند و باعث می شوند برنامه ها به طور مداوم در سیستم های مختلف اجرا شوند.
کانتینرها در مقابل ماشین های مجازی: برخلاف VM ها، کانتینرها سیستم عامل میزبان را به اشتراک می گذارند اما برنامه ها را در سطح فرآیند ایزوله می کنند. این باعث می‌شود آنها سریع‌تر راه‌اندازی شوند، سبک‌تر و از نظر منابع کارآمدتر باشند.
گردش کار داکر:
Dockerfile: محیط برنامه خود را در Dockerfile تعریف کنید که شامل سیستم عامل، کد برنامه، کتابخانه ها و وابستگی ها می شود.
ساخت (ساخت docker): یک تصویر از Dockerfile ایجاد کنید.
Run (docker run): یک ظرف را از تصویر ساخته شده شروع کنید.
فشار به رجیستری: تصاویر را در یک رجیستری (مانند Docker Hub یا Amazon ECR) برای اشتراک گذاری و استقرار آسان ذخیره کنید.
Docker Compose: ابزاری برای مدیریت برنامه های Docker چند کانتینری. سرویس‌ها، شبکه‌ها و حجم‌ها را در یک فایل docker-compose.yml تعریف کنید و راه‌اندازی محیط‌های پیچیده را با یک فرمان آسان کنید.
مزایا: داکر محیط های سازگاری را فراهم می کند، مدیریت وابستگی را ساده می کند، مقیاس پذیری را بهبود می بخشد و معماری های میکروسرویس را فعال می کند.
ارکستراسیون با Kubernetes
Kubernetes (اغلب به اختصار K8s) یک پلت فرم منبع باز برای مدیریت بارهای کاری و خدمات کانتینری است. استقرار، مقیاس‌بندی و عملکرد کانتینرهای برنامه را در میان خوشه‌های میزبان به صورت خودکار انجام می‌دهد.
اجزای Kubernetes:
Pod: کوچکترین واحد قابل استقرار در Kubernetes که معمولاً شامل یک یا چند کانتینر است.
Node: یک ماشین واحد (مجازی یا فیزیکی) در یک خوشه Kubernetes که Pods را اجرا می کند.
Cluster: گروهی از گره ها که توسط Kubernetes کنترل می شوند.
Deployment: کپی‌های Pods را مدیریت می‌کند و اطمینان می‌دهد که طبق انتظار اجرا می‌شوند.
Service: مجموعه‌ای از Pods را به عنوان یک سرویس شبکه در معرض دید قرار می‌دهد و ارتباط بین بخش‌های مختلف یک برنامه را امکان‌پذیر می‌سازد.
گردش کار Kubernetes:
Define YAML Manifests: فایل های YAML را برای هر جزء (Pods، Deployments، Services) بنویسید تا پیکربندی آنها را مشخص کنید.
Apply Configurations (kubectl application -f): از دستورات kubectl برای استقرار تنظیمات در خوشه استفاده کنید.
مقیاس‌بندی و متعادل‌سازی بار: Kubernetes به‌طور خودکار مقیاس‌گذاری را بر اساس استفاده از CPU/حافظه یا معیارهای سفارشی مدیریت می‌کند.
به‌روزرسانی‌های چرخشی: Kubernetes به‌روزرسانی‌ها و بازگشت‌های برگشتی را مدیریت می‌کند، و از استقرار زمان توقف صفر اطمینان می‌دهد.
استفاده از Helm: Helm یک مدیر بسته برای Kubernetes است که به شما امکان می دهد برنامه های پیچیده Kubernetes را با قالب هایی به نام نمودار تعریف، نصب و ارتقا دهید.
مزایا: Kubernetes مقیاس خودکار، کشف خدمات آسان، خود ترمیمی و متعادل‌سازی بار را ارائه می‌دهد که آن را برای مدیریت ریز سرویس‌ها در محیط‌های تولید ایده‌آل می‌کند.
هر یک از این موضوعات یک جزء اصلی از شیوه‌های DevOps مدرن را نشان می‌دهند و با هم یک خط لوله مدیریت استقرار و زیرساخت قوی، مقیاس‌پذیر و قابل اعتماد ایجاد می‌کنند. اگر مایلید در هر موضوع خاصی عمیق تر شوید، به من اطلاع دهید!
راه‌اندازی خط لوله CI/CD با اتوماسیون زیرساخت با استفاده از Terraform، همراه با کانتینری‌سازی با Docker و Kubernetes، یک راه‌اندازی قدرتمند برای یکپارچه‌سازی، تحویل و استقرار مداوم است.
- راه اندازی خط لوله CI/CD
خط لوله CI/CD (ادغام پیوسته/تحویل مستمر/استقرار) فرآیند یکپارچه سازی و استقرار تغییرات کد در تولید را خودکار می کند. این به حفظ کیفیت کد، سازگاری و سرعت بخشیدن به چرخه انتشار کمک می کند.
یکپارچه سازی مداوم (CI): این مرحله تضمین می کند که تغییرات کد به طور منظم در یک مخزن مشترک ادغام شده و به طور خودکار آزمایش می شوند. CI زودتر خطاها را تشخیص می دهد، زیرا هر فشار کد خط لوله را برای ساخت و اجرای آزمایش ها راه اندازی می کند.
Continuous Delivery (CD): CI را با تهیه کد برای استقرار گسترش می دهد. پس از گذراندن تست‌های CI، خط لوله کد را بسته‌بندی می‌کند و به صورت اختیاری، آن را برای آزمایش بیشتر در یک محیط مرحله‌بندی مستقر می‌کند.
استقرار مستمر (CD): هر زمان که آزمایشات انجام شود به طور خودکار کد را در محیط تولید مستقر می کند. این مرحله نیاز به آزمایش قوی دارد، زیرا نیاز به تایید دستی را برطرف می کند.
مراحل خط لوله:
-
ساخت: کد کامپایل می شود، وابستگی ها نصب می شوند و مصنوعات (مانند تصاویر داکر) تولید می شوند.
-
تست: تست‌های خودکار مانند واحد، یکپارچه‌سازی و تست‌های امنیتی برای تایید کیفیت کد اجرا می‌شوند.
-
استقرار: بسته به راه اندازی خط لوله، استقرارها یا در یک محیط مرحله بندی برای آزمایش یا مستقیماً وارد تولید می شوند.
ابزارها: ابزارهای رایج CI/CD عبارتند از GitLab CI، Jenkins، GitHub Actions و CircleCI. این ابزارها به هماهنگ سازی خط لوله، اجرای ساخت کد، آزمایش و استقرار در محیط های مختلف کمک می کنند.
- خودکارسازی زیرساخت با Terraform
Terraform یک ابزار زیرساخت به عنوان کد (IaC) است که به شما امکان می دهد زیرساخت ابری را در قالبی اعلامی تعریف، تهیه و مدیریت کنید. استفاده از Terraform اتوماسیون راه اندازی زیرساخت را فعال می کند، خطاهای انسانی را کاهش می دهد و ثبات را در بین محیط ها تضمین می کند.
زیرساخت به‌عنوان کد (IaC): به‌جای ایجاد دستی منابع ابری، Terraform به شما امکان می‌دهد زیرساخت خود را در فایل‌های پیکربندی (معمولاً فایل‌های tf.) تعریف کنید که نسخه‌سازی و استفاده مجدد آسان است.
ارائه دهندگان: Terraform ارائه دهندگانی دارد (مانند AWS، Azure، GCP، Kubernetes) که به شما امکان می دهند با استفاده از نحو یکسان با پلتفرم های مختلف تعامل داشته باشید. هر ارائه دهنده منابع خاصی دارد (مانند نمونه های EC2 یا سطل های S3 در AWS) که می توانید آنها را پیکربندی کنید.
گردش کار Terraform:
-
Write Configuration: منابعی را که می خواهید (مانند شبکه ها، ماشین های مجازی، پایگاه های داده) در فایل های tf. تعریف کنید.
-
Initialize (terraform init): افزونه های ارائه دهنده را دانلود می کند و محیط را تنظیم می کند.
-
پلان (طرح terraform): پیش نمایش تغییراتی که Terraform در زیرساخت شما ایجاد می کند.
-
Apply (terraform application): تغییرات را اجرا می کند، منابعی را که تعریف شده ایجاد یا اصلاح می کند.
-
مدیریت حالت: Terraform منابع شما را در یک فایل حالت ردیابی می کند که می تواند از راه دور برای همکاری و سازگاری ذخیره شود.
ماژول‌ها: اینها تکه‌های کد قابل استفاده مجدد هستند که تعاریف منابع را محصور می‌کنند و به شما امکان می‌دهند زیرساخت پیچیده‌ای را با حداقل تکرار تعریف کنید.
مزایا: استفاده از Terraform زیرساخت ثابت را در سراسر محیط ها تضمین می کند، استقرار را ساده می کند و کنترل نسخه را تسهیل می کند.
- Containerization با Docker
Docker یک پلتفرم کانتینری‌سازی است که به شما امکان می‌دهد برنامه‌ها و وابستگی‌های آنها را در ظروف سبک وزن و قابل حمل بسته بندی کنید. کانتینرها محیط های ایزوله را فراهم می کنند و باعث می شوند برنامه ها به طور مداوم در سیستم های مختلف اجرا شوند.
کانتینرها در مقابل ماشین های مجازی: برخلاف VM ها، کانتینرها سیستم عامل میزبان را به اشتراک می گذارند اما برنامه ها را در سطح فرآیند ایزوله می کنند. این باعث می‌شود آنها سریع‌تر راه‌اندازی شوند، سبک‌تر و از نظر منابع کارآمدتر باشند.
گردش کار داکر:
-
Dockerfile: محیط برنامه خود را در Dockerfile تعریف کنید که شامل سیستم عامل، کد برنامه، کتابخانه ها و وابستگی ها می شود.
-
ساخت (ساخت docker): یک تصویر از Dockerfile ایجاد کنید.
-
Run (docker run): یک ظرف را از تصویر ساخته شده شروع کنید.
-
فشار به رجیستری: تصاویر را در یک رجیستری (مانند Docker Hub یا Amazon ECR) برای اشتراک گذاری و استقرار آسان ذخیره کنید.
Docker Compose: ابزاری برای مدیریت برنامه های Docker چند کانتینری. سرویس‌ها، شبکه‌ها و حجم‌ها را در یک فایل docker-compose.yml تعریف کنید و راه‌اندازی محیط‌های پیچیده را با یک فرمان آسان کنید.
مزایا: داکر محیط های سازگاری را فراهم می کند، مدیریت وابستگی را ساده می کند، مقیاس پذیری را بهبود می بخشد و معماری های میکروسرویس را فعال می کند.
- ارکستراسیون با Kubernetes
Kubernetes (اغلب به اختصار K8s) یک پلت فرم منبع باز برای مدیریت بارهای کاری و خدمات کانتینری است. استقرار، مقیاس‌بندی و عملکرد کانتینرهای برنامه را در میان خوشه‌های میزبان به صورت خودکار انجام می‌دهد.
اجزای Kubernetes:
Pod: کوچکترین واحد قابل استقرار در Kubernetes که معمولاً شامل یک یا چند کانتینر است.
Node: یک ماشین واحد (مجازی یا فیزیکی) در یک خوشه Kubernetes که Pods را اجرا می کند.
Cluster: گروهی از گره ها که توسط Kubernetes کنترل می شوند.
Deployment: کپی‌های Pods را مدیریت می‌کند و اطمینان می‌دهد که طبق انتظار اجرا می‌شوند.
Service: مجموعه‌ای از Pods را به عنوان یک سرویس شبکه در معرض دید قرار می‌دهد و ارتباط بین بخش‌های مختلف یک برنامه را امکان‌پذیر می‌سازد.
گردش کار Kubernetes:
-
Define YAML Manifests: فایل های YAML را برای هر جزء (Pods، Deployments، Services) بنویسید تا پیکربندی آنها را مشخص کنید.
-
Apply Configurations (kubectl application -f): از دستورات kubectl برای استقرار تنظیمات در خوشه استفاده کنید.
-
مقیاس‌بندی و متعادل‌سازی بار: Kubernetes به‌طور خودکار مقیاس‌گذاری را بر اساس استفاده از CPU/حافظه یا معیارهای سفارشی مدیریت می‌کند.
-
به‌روزرسانی‌های چرخشی: Kubernetes به‌روزرسانی‌ها و بازگشت‌های برگشتی را مدیریت می‌کند، و از استقرار زمان توقف صفر اطمینان می‌دهد.
استفاده از Helm: Helm یک مدیر بسته برای Kubernetes است که به شما امکان می دهد برنامه های پیچیده Kubernetes را با قالب هایی به نام نمودار تعریف، نصب و ارتقا دهید.
مزایا: Kubernetes مقیاس خودکار، کشف خدمات آسان، خود ترمیمی و متعادل‌سازی بار را ارائه می‌دهد که آن را برای مدیریت ریز سرویس‌ها در محیط‌های تولید ایده‌آل می‌کند.
هر یک از این موضوعات یک جزء اصلی از شیوه‌های DevOps مدرن را نشان می‌دهند و با هم یک خط لوله مدیریت استقرار و زیرساخت قوی، مقیاس‌پذیر و قابل اعتماد ایجاد می‌کنند. اگر مایلید در هر موضوع خاصی عمیق تر شوید، به من اطلاع دهید!
