چرا Git Subtree به نصب صریح نیاز دارد: درک نقش آن و چگونگی تبدیل آن به یک دستور Git Core

Git یک سیستم کنترل نسخه قدرتمند و پرکاربرد است که برای توسعه دهندگانی که روی طیف وسیعی از پروژه ها کار می کنند ضروری است. یکی از ابزارهای متعدد موجود در زرادخانه آن است Git Subtree، دستوری که راه انعطاف پذیرتری برای مدیریت پروژه های فرعی در یک مخزن Git ارائه می دهد. با وجود مفید بودن، Git Subtree به طور پیش فرض با Git همراه نیست و باید به صراحت توسط کاربران نصب شود. در این مقاله، ما عمیقاً به این خواهیم پرداخت که چرا Git Subtree به نصب صریح نیاز دارد، تفاوت آن با سایر ویژگی‌های Git مانند Git Submodules، و اینکه چگونه دستورات گیت اختیاری می‌توانند در نهایت بخشی از مجموعه دستورات هسته Git شوند.

تکامل زیردرخت گیت

Git که در ابتدا توسط لینوس توروالدز در سال 2005 برای پشتیبانی از توسعه هسته لینوکس ایجاد شد، با انعطاف‌پذیری در ذهن طراحی شد. با گذشت زمان، جامعه Git به طور مداوم ویژگی ها و ابزارهای جدیدی را برای رفع نیازهای در حال توسعه توسعه دهندگان اضافه کرده است. Git Subtree یکی از آن ابزارهایی است که بخشی از مجموعه اصلی ویژگی‌های Git نبود، اما به دلیل توانایی آن در مدیریت ساده‌تر وابستگی‌های کد و زیرپروژه‌ها نسبت به زیر ماژول‌های Git محبوبیت پیدا کرد.

در حالی که زیر ماژول‌های Git به شما امکان می‌دهند پروژه‌های فرعی را در مخازن Git مدیریت کنید، آنها دارای محدودیت‌ها و پیچیدگی‌هایی هستند، به‌ویژه وقتی صحبت از همگام‌سازی تغییرات در چندین مخزن می‌شود. Git Subtree به‌عنوان جایگزین ساده‌تری معرفی شد که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌داد تا کل مخازن را در یک پروژه اصلی، بدون نیاز به مدیریت گیت جداگانه، قرار دهند. این به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا یک مخزن فرعی را در یک ابر پروژه ادغام کنند و تاریخچه هر دو مخزن را در یک پروژه واحد حفظ کنند.

با این حال، در حالی که Git Subtree به ابزاری جذاب برای مدیریت مخازن تبدیل شد، از همان ابتدا به ویژگی های اصلی Git اضافه نشد. در عوض، به عنوان یک ابزار خارجی در دسترس قرار گرفت و نیاز به نصب و راه اندازی توسط کاربر داشت. پس چرا فوراً به بخشی از عملکرد اصلی تبدیل نشد؟

چرا زیر درخت Git بخشی از نصب پیش فرض Git نیست؟

دلایل متعددی وجود دارد که چرا Git Subtree به صورت پیش‌فرض در توزیع‌های Git همراه نیست. اولین و مهمتر از همه این است که هر کاربری به این ویژگی نیاز ندارد. Git Subtree ابزاری تخصصی است که هدف آن مدیریت پروژه های فرعی به روشی خاص است. بسیاری از توسعه‌دهندگان با Git در محیط‌هایی کار می‌کنند که زیر ماژول‌ها، سایر ابزارهای مدیریت وابستگی یا گردش‌های کاری کاملاً متفاوت استفاده می‌شوند. بنابراین Git Subtree برای همه افرادی که از Git استفاده می کنند ضروری نیست، و اختیاری نگه داشتن آن به Git کمک می کند تا ناب و کارآمد باقی بماند.

Git همیشه یک ابزار بسیار ماژولار بوده است، با دستورات و ویژگی‌های اضافی فقط زمانی که نیازهای گسترده کاربران را برآورده می‌کنند. Git Subtree اگرچه قدرتمند بود، اما به عنوان یک ابزار اختیاری برای زیرمجموعه خاصی از کاربران دیده می شد. با توجه به اینکه هر توسعه‌دهنده یا پروژه‌ای به عملکرد خود نیاز ندارد، به‌عنوان یک ویژگی خارجی در دسترس قرار گرفت که می‌تواند در صورت نیاز نصب شود، نه اینکه در بسته پیش‌فرض گنجانده شود.

علاوه بر این، هدف تیم اصلی Git جلوگیری از نفخ کردن ابزار با ویژگی هایی است که می تواند تجربه کاربر را پیچیده کند یا عملکرد را برای کسانی که به آنها نیاز ندارند کاهش دهد. بسته‌بندی هر ابزار و گزینه موجود در نصب پیش‌فرض منجر به یک نسخه پیچیده‌تر و کارآمدتر از Git می‌شود که می‌تواند نگهداری ابزار را در دراز مدت سخت‌تر کند.

فرآیند نصب Git Subtree

برای کسانی که می‌خواهند از Git Subtree استفاده کنند، فرآیند نصب نسبتاً ساده است، اگرچه به مراحل اضافی فراتر از آنچه برای عملیات استاندارد Git نیاز است نیاز دارد. از آنجایی که Git Subtree بخشی از بسته هسته Git نیست، باید جداگانه نصب شود. برای نصب Git Subtree، معمولاً باید مخزن Git را کلون کنید، به فهرست زیردرخت بروید و سپس با استفاده از ابزارهای استاندارد ساخت، آن را بسازید.

فرآیند معمولاً به این صورت است:

1. کلون کردن مخزن Git:
   شما باید مخزن اصلی Git را که شامل عملکرد زیر درختی است کلون کنید:

   git clone https://github.com/git/git
   cd git/contrib/subtree

1. ابزار Subtree را بسازید:
   پس از پیمایش به دایرکتوری صحیح، می توانید ابزار زیردرخت را با استفاده از دستور زیر بسازید:

   make

1. نصب و راه اندازی:
   هنگامی که آن را ساختید، می توانید از آن به عنوان بخشی از راه اندازی Git محلی خود استفاده کنید. مهم است که اطمینان حاصل کنید که متغیر محیطی PATH سیستم شما به درستی تنظیم شده است تا Git بتواند به عملکرد زیردرخت تازه نصب شده دسترسی پیدا کند.

از طرف دیگر، می توانید از مدیران بسته (مانند brew برای macOS یا apt برای لینوکس) برای نصب Git Subtree در صورت ارائه بسته ای برای آن. در مورد سیستم هایی که به راحتی از طریق مدیریت بسته در دسترس نیست، می توانید آن را به صورت دستی نصب کنید.

این مرحله نصب اضافی تضمین می کند که کاربرانی که به Git Subtree نیاز ندارند نیازی به تنظیمات اضافی نداشته باشند و این ابزار را برای اکثر کاربران Git سبک نگه می دارد.

چگونه دستورات گیت اختیاری به بخشی از مجموعه دستورات هسته گیت تبدیل می‌شوند؟

رویکرد مدولار Git به عملکرد به این معنی است که دستورات اختیاری مانند Git Subtree می‌توانند در نهایت در توزیع هسته Git گنجانده شوند، اما این نیاز به سطح خاصی از پذیرش و کاربرد دارد. برای اینکه یک ابزار یا دستور از یک ویژگی خارجی اختیاری به یک دستور Git اصلی تبدیل شود، معمولاً باید چندین معیار را داشته باشد:

1. پذیرش گسترده: یک ابزار یا دستور باید یک پایگاه کاربری به اندازه کافی بزرگ و فعال داشته باشد که از گنجاندن آن به طور پیش فرض بهره مند شود. اگر یک ویژگی به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد و مشکلات رایج کاربران Git را حل کند، شانس بیشتری برای ادغام در هسته دارد.

2. ثبات و عملکرد: هر ویژگی اضافه شده به هسته Git باید پایدار و قابل اعتماد باشد. اگر دستوری دارای اشکال باشد یا مشکلات عملکردی را معرفی کند، احتمال کمتری دارد که در توزیع اصلی پذیرفته شود. برای Git Subtree، باید ثابت کند که می‌تواند پروژه‌های فرعی را بدون وارد کردن مشکل به مخزن اصلی مدیریت کند.

3. سادگی و مینیمالیسم: Git به سادگی خود می بالد. هر دستور جدید باید با اخلاق Git برای قدرتمند نگه داشتن ابزار و در عین حال آسان برای استفاده هماهنگ باشد. در حالی که Git Subtree ویژگی‌های اضافی را ارائه می‌کند، همچنان باید به گونه‌ای در جریان کار Git قرار گیرد که کاربران را تحت تأثیر قرار ندهد یا گیج نکند.

4. توسعه و نگهداری فعال: تیم اصلی Git نیاز دارد که ویژگی ها به طور فعال حفظ شوند. اگر ابزاری پشتیبانی نشود یا توجه توسعه دهندگان محدودی داشته باشد، خطر منسوخ شدن آن وجود دارد و احتمال کمتری وجود دارد که به هسته Git راه پیدا کند. Git Subtree توسط انجمن نگهداری و پشتیبانی شده است و اطمینان حاصل می کند که به روز و مرتبط باقی می ماند.

5. سازگاری با گردش کار موجود: Git در طیف گسترده ای از گردش کار، از پروژه های شخصی ساده گرفته تا سیستم های سازمانی در مقیاس بزرگ استفاده می شود. یک ابزار باید به اندازه کافی منعطف باشد تا بدون ایجاد اختلال یا نیاز به تغییرات قابل توجه در نحوه استفاده از Git به راحتی در این گردش کارها ادغام شود.

برای اینکه Git Subtree به یک دستور اصلی Git تبدیل شود، باید تمام این شرایط را برآورده کند. همچنین باید توسط نگهبانان Git ارزیابی شود تا اطمینان حاصل شود که پیچیدگی یا نفخ غیرضروری به ابزار وارد نمی کند. اگر به مجموعه اصلی دستورات Git اضافه شود، فرآیند راه‌اندازی برای کاربران جدید ساده‌تر می‌شود و به طور بالقوه جریان‌های کاری را که مدیریت پروژه‌های فرعی مهم است، بهبود می‌بخشد.

جایگزین های Git Subtree

در حالی که Git Subtree راه حلی برای مدیریت پروژه های فرعی ارائه می دهد، اما تنها ابزار موجود برای توسعه دهندگانی نیست که با مخازن تودرتو یا وابستگی های خارجی کار می کنند. دو جایگزین رایج هستند زیر ماژول های Git و زیر ماژول های Git با ردیابی زیر ماژول.

زیر ماژول‌های Git یکی از ویژگی‌های داخلی Git هستند که به شما امکان می‌دهند مخازن تودرتو را مدیریت کنید. با این حال، مدیریت آنها به دلیل نسخه جداگانه و پیچیدگی آنها هنگام به روز رسانی یا همگام سازی مخزن زیر ماژول، می تواند دست و پا گیر و دشوار باشد. بسیاری از توسعه دهندگان ترجیح می دهند Git Subtree زیرا با ادغام تاریخچه مخزن فرعی مستقیماً در مخزن اصلی فرآیند را ساده می کند.

جایگزین دیگر استفاده است ابزارهای مدیریت وابستگی خارج از Git، مانند npm، آهنگساز، یا ماون، برای مدیریت وابستگی هایی که از پایگاه کد اصلی جدا هستند. این ابزارها ویژگی‌های اضافی را ارائه می‌کنند که فراتر از آنچه Git Subtree ارائه می‌دهد، مانند نسخه‌سازی و وضوح وابستگی خودکار.

با وجود این گزینه‌ها، Git Subtree همچنان یک انتخاب محبوب برای بسیاری از توسعه‌دهندگان است که می‌خواهند پروژه‌های فرعی را با مخزن اصلی خود یکپارچه نگه دارند، در حالی که توانایی مدیریت جداگانه آنها را حفظ می‌کنند.

نتیجه گیری

Git Subtree یک ابزار قدرتمند و انعطاف پذیر است که مدیریت پروژه های فرعی را در یک مخزن اصلی Git ساده می کند. در حالی که Git Subtree به طور پیش فرض در نصب هسته Git گنجانده نشده است، یک راه حل اختیاری ارائه می دهد که توسعه دهندگان می توانند در صورت نیاز آن را نصب کنند. با ناب نگه داشتن هسته Git و اجتناب از نفخ غیر ضروری، جامعه Git تضمین می کند که ابزار تا حد ممکن برای اکثر کاربران کارآمد باقی می ماند.

فرآیند ادغام دستورات اختیاری مانند Git Subtree در هسته Git شامل پذیرش گسترده، پایداری و همسویی با اصول طراحی Git است. در حالی که Git Subtree هنوز به نقطه‌ای نرسیده است که بخشی پیش‌فرض از Git باشد، محبوبیت و سودمندی مداوم آن می‌تواند در نهایت منجر به تبدیل شدن آن به یک دستور اصلی Git شود. در حال حاضر، توسعه دهندگان می توانند با نصب جداگانه آن از مزایای آن بهره مند شوند و اطمینان حاصل کنند که کسانی که به آن نیاز دارند می توانند به راحتی به عملکرد آن دسترسی داشته باشند بدون اینکه بار کاربرانی که به آن نیاز ندارند، دسترسی داشته باشند.