اگر پایه و اساس بازار Memecoin یک کلاهبرداری در نظر گرفته شود ، پس با همان منطق ، بازار هنر نیز باید به عنوان کلاهبرداری مشاهده شود.
Memecoins مغز و پرورش نوسانات مدرن است. آنها از یک شوخی متولد شدند ، به دلیل تمایل به ثروتمند شدن سریع ، در اعتیاد به مواد مخدره بزرگ شدند و وجود داشتند. بدون ایده ، فایده واقعی ، هیچ سهم فرهنگی. این یک ساختگی است که در یک بسته بندی روشن از طعنه پیچیده شده است.
مشکل این است که چیزی در پشت Memecoins به جز حرص و آز و دستکاری وجود ندارد. مردم آخرین پول خود را سرمایه گذاری می کنند ، به این امید که بتوانند حتی بیشتر آن را بفروشند. و در پایان ، آنها همه چیز را از دست می دهند.
اکنون به آثار هنری نگاه کنید. ارزش آنها فراتر از بازار مالی است. نقاشی ها ، مجسمه ها ، موسیقی – این زبانی است که از طریق آن شخص با نسل های آینده ارتباط برقرار می کند ، داستانهایی را روایت می کند و پیچیدگی دوران خود را منعکس می کند.
حال به من بگویید: آیا Memetokens نیز زبانی است که از طریق آن می توانید با نسل های آینده ارتباط برقرار کنید؟ من شک دارم
وقتی شخصی میلیون ها نفر را برای یک شاهکار پرداخت می کند ، او چیزی را خریداری نمی کند ، بلکه یک معنی است. به عنوان مثال ، نقاشی های ون گوگ فقط قلم مو نیستند ، آنها احساسات هستند ، فاجعه ای که در طول قرن ها می توان احساس کرد. و رودین؟ او تکه های سنگ درست نکرد. او درام ساخت که قرن ها در مرمر یخ زده است.
خوشحال می شوم اگر Memecoins همیشه از دسته “زباله های دیجیتال” حرکت کند و در کنار هنر به عنوان یک ارز فرهنگی ابدی قرار بگیرد.
