ساختار پوشه React Exposé: از تازه وارد تا سبک تسلط کد

هنگام ساختن برنامه های React ، نحوه سازماندهی پرونده های خود می تواند بر سرعت توسعه و قابلیت حفظ طولانی مدت تأثیر بگذارد. در این مقاله ، ما با یک ساختار اساسی مناسب برای مبتدیان شروع خواهیم کرد ، به یک رویکرد میانی حرکت می کنیم و در نهایت یک سازمان پیچیده و مبتنی بر ویژگی را شرح می دهیم. هر سطح با مزایا و چالش های بالقوه خود همراه است.

1. ساختار پوشه مبتدی

برای تازه واردان یا پروژه های ساده ، یک ساختار پوشه مسطح به خوبی کار می کند. بیشتر ابزارها (مانند ایجاد برنامه React) یک پروژه اساسی را بدون تعداد زیادی زیرنویس تولید می کنند.

ساختار نمونه

my-react-app/
├── public/
│   ├── index.html
│   └── favicon.ico
└── src/
    ├── index.js
    ├── App.js
    ├── App.css
    └── index.css

جوانب ✅

• سادگی:
  توسعه دهندگان جدید می توانند به سرعت ببینند که همه چیز کجاست. دیگ بخار زیادی برای درک وجود ندارد.
• تنظیم سریع:
  با چند پرونده برای مدیریت ، می توانید به سرعت شروع به ساختن UI و منطق خود کنید.
• ایده آل برای پروژه های کوچک:
  اگر در حال ساختن یک نمونه اولیه یا یک برنامه کوچک هستید ، این ساختار سربار را به حداقل می رساند.

منفی ❌

• مقیاس پذیری محدود:
  همانطور که مؤلفه ها ، صفحات و منطق بیشتری را اضافه می کنید ، ساختار پرونده می تواند برای حفظ به هم ریخته و چالش برانگیز شود.
• جدایی ضعیف از نگرانی ها:
  UI ، منطق تجارت و یک ظاهر طراحی شده همه با هم مخلوط شده اند. ممکن است مشخص نشود که در کجا می توان عملکرد خاص را پیدا یا به روز کرد.
• نگهداری دشوار:
  در یک پایگاه در حال رشد کد یا هنگام کار در یک تیم ، سریع پیدا کردن پرونده مناسب برای یک ویژگی خاص به یک چالش تبدیل می شود.

2 ساختار پوشه میانی

با رشد پروژه شما ، ممکن است بخواهید پرونده ها را با نقش یا مسئولیت های آنها جدا کنید. یک ساختار میانی با ایجاد پوشه هایی مانند componentsبا pagesوت hooksبشر

ساختار نمونه

my-react-app/
├── public/
│   ├── index.html
│   └── favicon.ico
└── src/
    ├── index.js
    ├── App.js
    ├── assets/
    │   ├── images/
    │   └── styles/     # Global styles and variables
    ├── components/
    │   ├── common/     # Reusable UI components (buttons, inputs, etc.)
    │   └── specific/   # Components dedicated to a specific part of the app
    ├── pages/          # Container components for routes (e.g., Home, About)
    ├── hooks/          # Custom hooks
    ├── context/        # React Context providers if needed
    ├── services/       # API calls and external service integrations
    └── utils/          # Helper functions and utilities

جوانب ✅

• سازمان واضح تر:
  گروه بندی پرونده ها بر اساس نوع ، یافتن دارایی ها ، مؤلفه ها ، صفحات و کد مشترک را آسان تر می کند.
• قابلیت حفظ افزایش یافته:
  منطق قابل استفاده مجدد (مانند قلاب های سفارشی یا توابع ابزار) متمرکز است و تغییرات را آسان تر می کند.
• همکاری بهتر:
  اعضای تیم با مسئولیت های واضح و مشخص تعریف شده می توانند به طور مستقل روی لایه های مختلف (UI ، API ، مدیریت دولت) کار کنند.

منفی ❌

• پراکندگی منطق خاص ویژگی:
  یک ویژگی مانند یک پست وبلاگ را در نظر بگیرید. UI ممکن است در آن ساکن باشد components/، API تماس می گیرد services/، و منطق سفارشی در hooks/بشر این جدایی می تواند دیدن چگونگی ارتباط قطعات را دشوارتر کند.
• بیش از حد بالقوه برای پروژه های کوچک:
  برای یک برنامه ساده یا شروع ، ایجاد بسیاری از پوشه ها ممکن است مانند مهندسی بیش از حد به نظر برسد.
• چندین نقطه ناوبری:
  توسعه دهندگان ممکن است برای اصلاح یک ویژگی واحد ، بین چندین دایرکتوری پرش کنند ، اگر به دقت مستند نشوند ، توسعه را کند می کند.

3 ساختار پوشه پیشرفته / پیچیده (مبتنی بر ویژگی)

پروژه های پیشرفته ممکن است از یک ساختار مبتنی بر ویژگی یا دامنه محور بهره مند شوند. این استراتژی کلیه پرونده های مرتبط – مؤلفه های UI ، مدیریت دولت ، قلاب ها ، تماس های API – را برای یک ویژگی خاص در یک مکان محاصره می کند.

ساختار نمونه

my-react-app/
├── public/
│   ├── index.html
│   └── favicon.ico
└── src/
    ├── index.js
    ├── App.js
    ├── assets/
    │   ├── images/
    │   └── styles/       # Global styles and themes
    ├── components/       # Generic, reusable components across features
    ├── features/
    │   ├── blog/
    │   │   ├── components/  # Blog-specific UI components
    │   │   ├── hooks/       # Custom hooks for blog functionality
    │   │   ├── services/    # API calls and business logic for blog
    │   │   └── blogSlice.js # Redux slice or local state management for blog
    │   └── user/
    │       ├── components/
    │       ├── hooks/
    │       ├── services/
    │       └── userSlice.js
    ├── store/            # Global state management (e.g., Redux store)
    │   ├── index.js
    │   └── configuration.js
    ├── hooks/            # Global hooks (e.g., useAuth, useMediaQuery)
    ├── context/          # Global context providers, if using Context API
    ├── utils/            # Shared helper functions
    └── tests/            # Unit and integration tests

جوانب ✅

• محصور سازی ویژگی:
  کلیه پرونده های مربوط به یک ویژگی خاص (UI ، State ، API و غیره) با هم گروه بندی می شوند. این امر باعث می شود که پایگاه کد قابل حفظ تر و آسان تر باشد.
• مقیاس پذیری بهبود یافته:
  ویژگی های جدید را می توان به عنوان ماژول های جداگانه در زیر اضافه کرد features/ پوشه بدون مختل کردن ساختار کلی.
• درگیری های ادغام کاهش یافته:
  تیم های مختلف می توانند بر روی ویژگی های جداگانه به طور مستقل کار کنند زیرا هر ویژگی دارای خود است.
• بازپرداخت آسانتر و استفاده مجدد:
  اگر یک ویژگی در یک پروژه دیگر مورد استفاده مجدد قرار گیرد یا یک بازپرداخت قابل توجه ضروری باشد ، ماهیت خودمختار این ویژگی باعث ساده تر شدن این فرایند می شود.

منفی ❌

• سربار اولیه برای پروژه های کوچک:
  این ساختار ممکن است برای کاربردهای در مقیاس کوچک بسیار قوی و پیچیده باشد.
• خطر تکثیر:
  بدون مدیریت مناسب ، توابع ابزار یا مؤلفه های مشترک ممکن است در پوشه های ویژگی کپی شوند. مهم است که منطق واقعاً مشترک را در یک فهرست مشترک استخراج کنیم.
• منحنی یادگیری:
  اعضای تیم جدید در این پروژه ممکن است برای درک طرح مبتنی بر ویژگی قبل از اینکه بتوانند به طور مؤثر حرکت کنند ، به مدتی نیاز داشته باشند.

چگونه ساختار پیشرفته مسائل را از سطوح پایین حل می کند

• بهبود مقیاس پذیری:
  با گسترش پروژه ، ساختار پوشه مبتدی به سرعت به هم ریخته می شود. حرکت به یک تنظیم متوسط ​​، جداسازی نوع فایل را ارائه می دهد ، اما ممکن است منطق خاص ویژگی را در چندین دایرکتوری پراکنده کند. ساختار پیشرفته همه چیز را که مربوط به یک ویژگی در یک منطقه است ، ادغام می کند و مدیریت یک پایگاه در حال رشد را آسان تر می کند.
• افزایش قابلیت حفظ:
  در مدل میانی ، توسعه دهندگان ممکن است برای یافتن و به روزرسانی تمام قسمت های یک ویژگی واحد تلاش کنند. رویکرد مبتنی بر ویژگی تمام مؤلفه های لازم ، مدیریت دولت و تماس های خدمات را در خود جای داده و نگهداری و اشکال زدایی را ساده می کند.
• همکاری تیم تسهیل:
  با ساختار پیشرفته ، تیم ها می توانند به صورت خودمختار بر روی ویژگی های جداگانه کار کنند. این تعارض را به حداقل می رساند و بررسی کد را ساده تر می کند زیرا منابع و منطق برای هر ویژگی از یکدیگر جدا شده اند.

پایان

انتخاب ساختار پوشه مناسب برای حفظ کیفیت کد و بهره وری تیم ضروری است.

• در ساختار مبتدی چیزها را ساده نگه می دارد و برای برنامه های کوچک یا نمونه های اولیه مناسب است اما به سرعت با رشد غیرقابل کنترل می شود.
• در ساختار میانی جداسازی های واضح را بر اساس نوع پرونده معرفی می کند ، و کار را آسان تر می کند اما اغلب منطق ویژگی را پراکنده می کند.
• در ساختار پیشرفته (مبتنی بر ویژگی) با گروه بندی تمام قسمت های یک ویژگی با هم ، یک معماری مقیاس پذیر ، قابل حفظ و دوستانه فراهم می کند-حتی اگر ممکن است پیچیدگی اولیه را به آن اضافه کند.

با شروع یک ساختار ساده تر و در حال تکامل به یک سازمان مبتنی بر ویژگی با رشد پروژه ، می توانید سادگی را با حفظ و مقیاس پذیری متعادل کنید ، و اطمینان حاصل کنید که با افزایش پیچیدگی ، برنامه React شما قوی است.

برنامه نویسی مبارک!