یک سبک معماری یک رویکرد استاندارد برای سازماندهی مؤلفه های نرم افزاری و نحوه تعامل آنها با یکدیگر است. هر سبک دارای خصوصیات ، مزایا و معایب است که با توجه به نیاز پروژه متفاوت است.
یک نکته برجسته مهم برای کسانی که در حال مطالعه معماری هستند ، تفاوت بین معماری استقرار و معماری نرم افزار است.
تفاوت بین این مدلها در سطحی است که آنها در توسعه نرم افزار عمل می کنند. مدل استقرار به نحوه انجام برنامه در تولید اشاره دارد ، در حالی که مدل سازمان کد به نحوه ساختار داخلی در داخل می پردازد تا اطمینان حاصل شود که سیستم به راحتی حفظ و تکامل می یابد. این دو جنبه می توانند با هم کار کنند ، اما رویکردهای مختلفی هستند.
معماری اجرای
مفهوم مدل اجرای مستقیماً با نحوه انجام و توزیع برنامه در زیرساخت های تولید مرتبط است، که شامل تصمیمات مهم در مورد مکان های اجزای سیستم و نحوه تعامل آنها می شود.
برخی از نمونه های معماری اجرای یکپارچه ، میکروسرویس و بدون سرور
سوال کلیدی: آیا برنامه یک بلوک واحد است یا در خدمات مختلف توزیع شده است؟
معماری نرم افزاری
همچنین به عنوان مدل سازمان کد شناخته می شود ، این ساختار داخلی کد است ، یعنی نحوه تقسیم و سازماندهی برای تسهیل در نگهداری ، تکامل و آزمایش ها.
این ساختار به مدل اجرای بستگی ندارد ، بلکه بر وضوح و مدولار کد تأثیر می گذارد ، که کار تیم توسعه را تسهیل می کند.
برخی از نمونه های معماری نرم افزار عبارتند از: معماری لایه ، معماری شش ضلعی و معماری MVC.
سوال کلیدی: آیا کد به صورت مدولار سازمان یافته است یا همه چیز مخلوط است؟
