المپیک پاریس بهانه ای عالی برای بازدید مجدد از Assassin's Creed Unity است

Assassin's Creed Unity اواخر امسال دهمین سالگرد خود را جشن می گیرد. این نقطه عطف بزرگ، گفتگوهایی را در مورد راه اندازی بحث برانگیز آن، و شاید تداوم قدردانی نکردن آن، به همراه خواهد داشت. این یک بازی است که بسیاری از کارکنان TheGamer آن را در قلب خود نگه می‌دارند، تا حد زیادی به این دلیل که یکی از آخرین بازی‌های این سری قبل از تبدیل شدن به یک RPG جهان باز بود که به کمیت بیشتر از کیفیت اهمیت می‌دهد. اگر چیزی بود، یونیتی اهمیت می داد خیلی زیاد در مورد کیفیت

این اولین بازی از این سری بود که بر روی PS4 و Xbox One عرضه شد و یوبی‌سافت امیدوار بود که کیفیت بصری آن را بیش از هر زمان دیگری افزایش دهد. اما این نمی تواند بدون مصالحه قابل توجهی اتفاق بیفتد. جمعیت عظیم و قابل تعامل در سرتاسر محیط پاریس، عملکرد را تا حد خزیدن کند کرد، و نگریستن به مشکلات هولناک انیمیشن و اشکالات وحشتناک صورت که به سرعت پس از حذف نقدها به افسانه تبدیل شدند، دشوار است.

بسیاری از بازیکنان بدون اینکه هرگز بازی کنند Assassin's Creed Unity را برای همیشه خاموش کردند. این طعنه آمیز است که بسیاری از افراد مشابه Syndicate را می پرستند، که اساساً نسخه پیشرفته تری از Unity است، وقتی همه آن را خراب کنید. با استفاده از یک شهر مشابه (لندن برای پاریس) و موتور، گرافیک و گیم پلی یکسان، آنها بازی های بسیار نزدیکی هستند که اغلب در محبت های ما از یکدیگر فاصله دارند. یونیتی محکوم به فنا بود و هرگز قرار نبود شانس دومی پیدا کند. یا اینطور فکر می کردم …

آخر هفته گذشته، بازی‌های المپیک در پاریس با مراسم افتتاحیه آغاز شد، و لحظه‌ای که مردی در حال بازی آرنو از Assassin's Creed Unity بود که مشعل را حمل می‌کرد و در حال انجام انواع پارکور بود. بینندگان در ابتدا نمی توانستند چیزی را که می دیدند باور کنند، اما فرانسه بازی را روی یک پایه بسیار نادر قرار می داد.

لحظه فوق‌العاده جالبی بود و چه بخواهید چه نخواهید، یوبی‌سافت نقش بزرگی در فرهنگ سرگرمی کشور در چند دهه اخیر ایفا کرده است و به یکی از برجسته‌ترین توسعه‌دهندگان روی کره زمین تبدیل شده است که شایسته تقدیر در بزرگترین صحنه ورزشی است. در تاریخ. Assassin's Creed یک مجموعه نمادین است که بر اساس هنر پارکور فرانسوی ساخته شده است، و با توجه به اینکه پاریس این بار میزبان بازی ها است، البته ذهن ما مستقیماً به Unity رفت.

بازگشت به Assassin's Creed Unity امروز بسیار راحت است. این FPS Boost را در Xbox Series X پشتیبانی می کند، به این معنی که می توانید آن را با سرعت 60 فریم در ثانیه با وضوح بالاتر پخش کنید. این بازی متحول کننده است و به نظر یکپارچه می‌رسد، اگرچه هنوز چند باگ عجیب و غریب وجود دارد که حدس می‌زنم وقتی بازی از صخره سقوط کرد، یوبی‌سافت فایده‌ای در رفع آن ندید.

متأسفانه، نسخه PS5 در سرعت 30 فریم در ثانیه گیر کرده است، مگر اینکه یک کپی فیزیکی در دسترس داشته باشید و تصمیم بگیرید آن را بدون وصله راه‌اندازی کنید، و بدون هیچ گونه رفع اشکال یا اصلاح به نسخه 1.0 وارد شوید، اما حداقل عملکرد آن بدون محدودیت است. هر دو روش مناسبی برای بازی هستند، ناگفته نماند که این روزها یونیتی و تمام DLC های آن را به قیمت چند سکه دریافت می کنید.

برای بسیاری، این یکی از آخرین عناوین «واقعی» در کل مجموعه است. این شهر تنها یک شهر را صرف کرد و تلاش کرد تا آن را با جزئیات کامل به تصویر بکشد، تا جایی که مقامات حتی در جریان بازسازی نوتردام، زمانی که چند سال پیش بخش‌هایی از کلیسای جامع نمادین پاریس در آتش سوخت، به آن اشاره کردند. یوبی‌سافت این کار را انجام داد و به وضوح به جزئیات کوچک اهمیت می‌داد، حتی اگر بخش‌هایی از پاریس هنوز در کلیشه‌های آشکار آغشته باشد.

من همیشه قدرت یک بازی Assassin's Creed را با حسی که در ابتدایی‌ترین خیابان‌های یک شهر انتخاب شده به شما می‌دهد می‌سنجیم. آیا این حس بودن در زمان و مکان خاصی را ترجمه می کند، و آیا چیزی وجود دارد که فوراً غوطه ور شدن من را بشکند و متقاعدم کند که واقعاً در حال انجام یک بازی ویدیویی هستم؟ اگر حتی یک دقیقه هم طول بکشد، این یک دستاورد بزرگ است.

وحدت باعث می‌شود احساس تعلق داشته باشم، زیرا در آستانه رنسانس حماسی به شورش‌های مجازی برخورد می‌کنم، یا طبقات مختلف که در جاده‌های گل‌آلود با هم مخلوط می‌شوند در حالی که کالاهای خود را می‌فروشند و از بالا به یکدیگر نگاه می‌کنند. حتی یک دهه بعد، در شرایط مناسب بسیار عالی به نظر می رسد و احساس می کند، و بسیار بد است که بسیاری از مردم آن را نادیده می گیرند. اعتراف می‌کنم که گیم‌پلی و داستان‌سرایی کمی خشک هستند، و Arno یک سرنخ عمومی است که توسط افراد جالب‌تری احاطه شده است که ترجیح می‌دهم در آنها بازی کنم. اما او در بیشتر موارد به عنوان یک شبح مناسب عمل می کند، حتی زمانی که داستان اصلی شروع به بازنویسی داستان عناوین مختلف می کند تا از حفره Animus شکلی که مجموعه برای خودش حفر کرده است، خارج شود.

با این حال، همه اینها را کنار بگذارید، و هنوز زمان خوبی است، و اگر المپیک شما را کاملاً پاریسی کرده است، توصیه می کنم در آن غواصی کنید. شما می توانید به گذشته برگردید و شهر را بدون بوی بد ادرار در همه جا کاوش کنید، که در کتاب من یک پیروزی است. یا اگر دوست دارید Steam Deck خود را در فضای باز بازی کنید، مهم نیست.