من همیشه طرفدار کدنویسی با هوش مصنوعی بوده‌ام، اما قبلاً از فشار دادن زوایای «بهره‌وری» و «گردش کار کاملاً خودکار» محتاط بودم. برای من، مزایای واقعی دسترسی، امنیت روانی و آموزش بود. من نمی‌خواستم مدیران اجرایی را تشویق کنم که خروجی غیرواقعی از توسعه‌دهندگان مطالبه کنند یا بدتر از آن، آنها را از شغل خود بیرون برانند.
اما از آنجایی که ابزارهای هوش مصنوعی از تکمیل خودکار برگه‌ها به گردش‌های کاری عاملی تکامل یافته‌اند، نظرم تغییر کرده است. هوش مصنوعی می‌تواند توسعه‌دهندگان را بهره‌ورتر کند، نه به روشی که معمولاً تصور می‌کنیم 10x/rockstart/ninja.
توسعه دهنده متوسط والدین است.
هر روز که در مرخصی والدین هستم یاد این موضوع می افتم. کدنویسی و وبلاگ نویسی برای من آرامش بخش است. با این حال، در حالی که نوزاد من (به آهستگی) ریتم شبانه روزی خود را توسعه می دهد، نوشتن یا کدنویسی برای سرگرمی برای من سخت است. نمونه موردی: کل این پست وبلاگ در حالی که من پرستار هستم در تلفن من نوشته می شود.
بچه ها بیمار می شوند، برنامه ها تغییر می کند و والدین دائماً از صفحه کلید دور می شوند. تغییرات زیادی در زمینه وجود دارد، و زمانی که در حال کدنویسی هستید، هر وقفه می تواند باعث اشتباه شود یا منجر به فراموشی جزئیات کلیدی شود.
بسیاری از عوامل هوش مصنوعی یک ویژگی حافظه دارند که می تواند کار انجام شده را پیگیری و خلاصه کند. و شاید در حالی که یک والدین پرمشغله از فرزند بیمار خود مراقبت می کنند، یک عامل هوش مصنوعی می تواند وظایف طولانی مدت مانند انتقال پایگاه داده را آغاز و مدیریت کند. این به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا به عنوان هم تیمی های ارزشمند و والدین فعلی خود را نشان دهند.
یک توسعه دهنده معمولی یک توسعه دهنده نیست.
گاهی اوقات افرادی که کد دارند عناوین طراح محصول، مدیر مهندسی یا مدیر محصول را دارند. از آنجایی که آنها کلاه‌های متعددی بر سر می‌گذارند، باید به سرعت ایده‌ها را از طریق اثبات مفاهیم تأیید کنند. به جای صرف ساعت‌ها برای ساختن ماکت‌ها، آنها می‌توانند از عوامل هوش مصنوعی برای ساختن نمونه‌های اولیه پشته کامل استفاده کنند. این به آنها فضای بیشتری برای تمرکز بر استراتژی سطح بالا و حل مشکل می دهد.
این ویدیو را ببینید که در آن ادی در مورد استفاده از عوامل برای ساختن یک برنامه کامل پشته با احراز هویت صحبت می کند.
https://www.youtube.com/watch?v=SpKtpW9TGF0
توسعه دهنده متوسط یک معلم است.
برخی از توسعه دهندگان مربیان یا اساتیدی هستند که به تکالیف نمره می دهند و تا آخر شب به ایمیل های دانش آموزان پاسخ می دهند. یک عامل هوش مصنوعی می‌تواند با تولید دموهای تصویری (مانند انیمیشن مرتب‌سازی حبابی سریع) برای درس روز بعد کمک کند، و به مربیان زمان بیشتری برای ارتباط مستقیم با دانش‌آموزان یا اصلاح مطالب درسی می‌دهد.
یک توسعه دهنده معمولی یک نگهدارنده منبع باز است.
آنها ممکن است یک مهندس نرم افزار تمام وقت در روز و بدون دستمزد (یا با جبران خفیف) نگهدارنده منبع باز در شب باشند. کاربران به به‌روزرسانی‌های مکرر وابسته هستند، اما گاهی اوقات نگهدارنده فقط به یک شب استراحت نیاز دارد. یک عامل هوش مصنوعی می‌تواند مشکلات را تریاژ کند و استقرار خودکار را آغاز کند – به نگهبانان کمک می‌کند بدون فدا کردن تمام وقت شخصی‌شان، حرکت خود را در جامعه حفظ کنند.
نمایندگان کامل نیستند، اما مفید هستند.
ابزارهای هوش مصنوعی – حتی آنهایی که به عنوان دارای “هوش سطح دکترا” به بازار عرضه می شوند – هنوز همه چیز را اشتباه می کنند، بنابراین من معتقد نیستم که نمایندگان باید یا حتی بتوانند جایگزین توسعه دهندگان شوند.
با این حال، من معتقدم که توسعه‌دهندگان امروزی اغلب نقش‌های دیگری مانند بنیان‌گذار، فریلنسر، مدافع توسعه‌دهنده مسافرتی و سازمان‌دهنده ملاقات را انجام می‌دهند. و ما به کمکی نیاز داریم که به ما کمک کند وظایف را موازی کنیم، جزئیات پروژه را بررسی کنیم، زمینه را در طول وقفه ها حفظ کنیم، و از ماهیت چند رشته ای روزمان پشتیبانی کنیم.
تفسیر من از هوش مصنوعی که بهره‌وری توسعه‌دهنده را قادر می‌سازد، بر تولید کد بیشتر متمرکز نیست. در عوض، منظور من این است که می‌تواند به توسعه‌دهندگان کمک کند تا زمان خود را پس بگیرند – چه مراقبت از خانواده، کاوش در پروژه‌های جانبی یا صرفاً نفس کشیدن.
توسعه‌دهنده‌های معمولی چند وظیفه‌ای هستند و ابزارهای ما باید آن را منعکس کنند.
