میدونم احتمالا به چی فکر میکنی…
ChatGPT و من در مورد هوش مصنوعی صحبت خواهیم کرد و یا ما را نجات می دهد یا همه ما را به بردگی می کشد.
در واقع فکر می‌کنم مشکل/فرصت بزرگ‌تری داریم که در حال حاضر پیش روی ماست و به معنای واقعی کلمه هرگز نمی‌شنوم که کسی در این مورد صحبت کند، زیرا همه ما روی نابود شدن توسط ترمیناتور یا بیکار و بی‌خانمان بودن تمرکز کرده‌ایم.
ببینید، از ابتدای «انقلاب اطلاعات» تمرکز زیادی بر توسعه فناوری صرفاً به خاطر توسعه فناوری بوده است. در حالی که بسیاری از چیزها البته برای انسان مفید است، لزوماً مهم نبود که واقعاً این کار را انجام دهد. اگر به اندازه کافی براق و به اندازه کافی جدید بود و به اندازه کافی افراد را خیره می کرد، این به تنهایی کافی بود تا آن فناوری مورد قبول واقع شود و برای بسیاری از مردم به کار گرفته شود.
من معتقدم که ما یک فرصت فوق العاده در مقابل خود داریم. یک دسته کلی از علم وجود دارد که بر معنای انسان بودن متمرکز است. بسیاری از اوقات این علم در جامعه تنزل می یابد زیرا فقط “علم نرم” است. بسیاری از اوقات روانشناسی، جامعه شناسی، سیاست یا مردم شناسی مورد تخفیف قرار می گیرند، زیرا سؤالات زیادی در مورد اینکه چگونه این رشته ها واقعا ما را به جلو می برند وجود دارد. بسیاری از اوقات اندازه گیری پیشرفت با این علوم دشوار است زیرا اعداد سختی وجود ندارد که بتوانیم به آنها نگاه کنیم و پیشرفت ملموس را ببینیم. با این حال، این زمینه ها را نباید نادیده گرفت زیرا مستقیماً بر وضعیت انسان تأثیر می گذارد.
تصور کنید اگر بتوانیم فناوری را بیشتر با روانشناسی ادغام کنیم، چه چیزهایی را می توانیم انجام دهیم. ما می‌توانیم به بهبود شرایط روان‌شناختی افراد، چه از نقطه‌ای خوب یا نه، به روشی بسیار غیرتهاجمی کمک کنیم. بارها می شنویم که چگونه ممکن است فناوری از طریق تماشای بیش از حد صفحه نمایش یا تأثیر شبکه های اجتماعی بر مغز بر روانشناسی افراد تأثیر منفی بگذارد. در عوض، شاید بتوانیم از فناوری برای کمک به افراد برای بررسی چیزهایی که آنها را آزار می‌دهند، آنها را نگران می‌کنند، می‌ترسانند یا در روابطشان مشکل ایجاد می‌کنند، استفاده کنیم. ما می‌توانیم این کار را به گونه‌ای انجام دهیم که جذاب باشد و ترسناک نباشد.
ما همچنین به داده های بزرگ دسترسی داریم. اگر بخواهیم انواع ویدیوهایی را که به صورت آنلاین پست می‌شوند، تجزیه و تحلیل کنیم، سعی کنیم آنها را به مکان‌های خاصی روی نقشه ترسیم کنیم و سپس سعی کنیم سؤالاتی در مورد آن روابط بپرسیم، چه؟ اگر آن کارها را انجام می دادیم و سپس در مورد این سؤالات بحث می کردیم، چه چیزی می توانستیم از دنیای اطراف خود بیاموزیم؟
فکر در اینجا این نیست که مردم احساس کنند که فقط تحت بررسی یا روانکاوی هستند، بلکه در واقع به دنبال این است که ببینیم آیا می توانیم برخی از مسائل بزرگتر در دنیای خود را حل کنیم یا خیر. در حالی که داشتن یک ابزار جدید و براق همیشه خوب است، تصور کنید که آیا آن ابزار می تواند به ما در رفع مشکلات واقعی زندگی کمک کند.
