همه شما به جز رشته ای هستید ، به چیزی چسبیده اید که اگر یک شیء جامد باشد ممکن است ماهواره خوانده شود. اما این یک ادغام چندین فضاپیما است که در طول سالها با هم جمع شده اند تا نوعی هالک ستاره ای را تشکیل دهند. در داخل برخی از داده ها ، داده های حیاتی وجود دارد که شما برای رفاه خود به خطر می افتد. عضلات مصنوعی شما آتروفی است. دست چپ شما براق شده است و اساساً غیرقابل استفاده است. شما هیچ لوازم بیشتری ندارید و استرس این سفر ، چه روحی و چه از نظر جسمی ، باعث شده است که هر دو خدمه شما از بین بروند.
فقط می توانید به خودتان اعتماد کنید. شما فقط می توانید به خود اعتماد کنید. اما هنگامی که بدن شما به سرعت در حال پوسیدگی است ، وقتی در فواصل تصادفی از بین می رود ، هنگامی که شما به آن بیش از هر زمان دیگری نیاز دارید تا بتوانید از بازوی غیرممکن از سوء استفاده کننده خود فرار کنید ، خاموش می شود. لوازم شما نازک است اما شما خیلی نزدیک هستید که کد را ترک کنید ، تا دست خود را بر روی داده های گرانبهای مورد نیاز برای شروع دوباره شروع کنید. آیا خود را به سمت شکستن نقطه سوق می دهید ، یا عقب نشینی می کنید ، مجدداً گروه بندی می کنید و رویکرد دیگری را امتحان می کنید؟
این سؤالاتی است که Citizen Sleeper 2: Starward Vector تقریباً در هر چرخه از شما می پرسد ، و هرگز بیشتر از هنگام انجام قراردادها نیست. قراردادها یکی از بزرگترین راه هایی است که وکتور استارارد در سلف خود تکرار می کند. گرت دامیان مارتین ، توسعه دهنده پیش از این به TheGamer گفت كه آنها به مراتب بیشتر به مکانیک RPG دنباله تکیه داده اند تا “کسانی که اولین بازی را برچسب می زدند” یک رمان بصری را “و این مأموریت ها در زمان اجرا تقریباً 12 ساعته بازی می کردند ، جمع بندی کنند.
در کار
قراردادها مأموریت های محدودی هستند که شما و دو خدمه باید در یک بازه زمانی اختصاصی به یک هدف برسید. به نظر می رسد ساده ، درست است؟ اشتباه زمان شما با تعداد زیادی از منابع شما ، حداکثر پنج چرخه دیکته می شود. پس از آن ، برای هر چرخه ای که باقی می مانند ، استرس را جمع می کنید. اگر Skint هستید و توانایی پرداخت آن را ندارید؟ شانس سخت ، شما چرخه های کمتری برای رسیدن به اهداف یکسان دارید و بنابراین باید در سناریوهای نامطلوب بدترین رول های خود را به خطر بیاندازید.
رول های تاس منفی نیز استرس شما را افزایش می دهد. استرس بیش از حد می تواند خدمه شما را از عمل خارج کند (به معنای کمتر تاس برای کار با آنها) ، فاسد و شکستن تاس های خود (به معنای کمتر تاس برای کار با آنها) ، و حتی در این مأموریت کاملاً شکست خورده است (به معنی ، خوب ، بدون تاس). این دائماً شما را به لبه می اندازد و شما را مجبور می کند تا بدن خواب خود را به سمت نقط شکستن سوق دهد تا بتواند از آن عبور کند.
نکته این مکانیک ایجاد اصطکاک ، ایجاد تنشی است که خواب همیشه در این جهان مجازات احساس می کند. و به آن دست می یابد. اما بعضی اوقات تعجب می کنم که آیا این کمی سخت است یا خیر. انباشت استرس بر نتایج خنثی رول تاس ها احساس ناآرامی می شود و می توانید متر خود را پر کنید بدون اینکه نتیجه منفی را بچرخانید. هنگامی که این با اشکالات – تاس های به سختی قابل استفاده که همیشه بدون توجه به تخصص های شما ، 20 درصد موفقیت را ارائه می دهد – می توانید به سرعت فقط با یک مرگ قابل استفاده در برخی شرایط به سرعت پایان دهید.
این در یک ایستگاه فضایی اصلی مانند Flotsam اشکالی ندارد. شما می توانید برای اصلاح آن حتی با برخی فشارهای زمانی کار کنید. با این حال ، با یک قرارداد؟ شما هیچ فرصتی برای موفقیت ندارید و حتی نمی توانید برای ذخیره قاب مکانیکی خود و حفظ لوازم خود ، ماموریت را از بین ببرید. شما باید آن را تا پایان تلخ مشاهده کنید ، با وجود اینکه می دانید همه چیز برای هیچ چیز نیست. این واقعیت وحشیانه زندگی در کمربند استارارد است ، اما اگر وقتی فقط سعی می کنید برخی از تاس ها را بچرخانید ناامید کننده نیست.
من گمان می کنم که این همه عمدی است ، که دامیان مارتین می خواهد احساس ناامیدی ، آنتروپی ، بیهودگی مأموریت شما را برانگیزد. اما این باعث نمی شود وقتی که بارها و بارها اتفاق می افتد ، به خصوص در اوایل بازی ، قبل از اینکه منابع کافی را برای معکوس کردن ثروت خود جمع کرده باشید ، احساس تشویقی کمتری داشته باشید.
پیمایش در کمربند استارارد
این فقط طبیعی است که کمربند را نمی شناسید و همچنین از بازی اول چشم را می شناسید. جایی که تمامیت شهروندان را در یک ایستگاه فضایی پوسیدگی می گذرانید ، بین ده مکان مختلف در همان زمان اجرا در وکتور استارارد می روید. هیچ کس کاملاً احساس نمی کند خانه ای که چشم به آن تبدیل شده است – خواب “Canon” من با Greenway یکی شد – و من نسبت به اکثر NPC هایی که با آنها ملاقات کردم احساس کمتری کردم.
اما دلیل خوبی برای این امر وجود دارد. دکل خانه شماست. فضاپیمای Ramshackle شما ، که توسط بهترین دوست Serafin خلبان شده است ، یک پناهگاه شما از خطر دائمی کمربند است. از knicknacks تزئین داشبورد گرفته تا stowaway دوست داشتنی که در نیمه راه ظاهر می شود ، دکل است مال شما این فقط مربوط به تنها چیزی است که در این کهکشان است.
“تلاش نکنید ، و بهترین شخصیت های Citizen Sleeper 2 را از دست نمی دهید.”
شما نیز خدمه هستند. بسته به تصور آنها بر شما ، می توانید تعداد یا همان اندازه که دوست دارید استخدام کنید. و این شخصیت هایی هستند که بر شما تأثیر می گذارند. تعداد انگشت شماری از شخصیت های غیرقانونی به یاد ماندنی وجود دارد ، برخی از آنها ممکن است از اولین بازی و برخی دیگر به یاد داشته باشید ، اما در بیشتر موارد با خدمه خود تعامل خواهید داشت.
با کمی کمک از دوستان خود
از خاردار یو جین ، گرفته تا جونی دو طرفه ، تا یک سعادت بازگردانده و سخت شده ، خدمه شما هر کدام اهداف خاص خود را در کمربند دارند و این به شما بستگی دارد که آیا می خواهید به آنها کمک کنید. همه به خوبی با عمق مورد نظر شما از یک بازی روایی از دامیان مارتین مشخص و نوشته شده اند ، و به همان اندازه که در آن قرار داده اید از آنها خارج می شوید – دقیقاً مانند یک رابطه واقعی. اگر در جستجوی آنها به آنها کمک می کنید ، سفینه فضایی اسطوره ای را که در آن شکار می کنند پیدا کنید یا فقط مکانی برای تماس با خانه به آنها بدهید ، آنها در طول بازی باز می شوند و خود را برای شما دوست دارند. تلاش نکنید و بهترین شخصیت های Citizen Sleeper 2 را از دست ندهید.
با این حال ، من ترجیح می دهم اگر آنها آژانس کمی بیشتری داشته باشند – مثل اینکه خدمه محبوب شما می توانند به شما خیانت کنند ، همانطور که در اوایل بازی اشاره شده است. اگر آنها می توانند خدمه شما را ترک کنند ، زیرا شما در حالی که با مسائل بزرگتر سر و کار دارید ، ماموریت های شخصی آنها را در پشت پرده قرار داده اید. اگر آنها می توانستند به طور مستقل از اقدامات شما با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. من برای فلینت می میرم ، اما می خواهم بدانم که آنها چه کاری انجام می دادند اگر من به همه آنها نمی دادم.
در مورد خود خواب هم همینطور است. اولین بازی Citizen Sleeper دارای چندین پایان و حتی نتایج متفاوتی در هر پایان بود. این مورد در مورد این بازی نیست که علی رغم ارائه آزادی یک سیستم کامل ، خطی تر احساس می شود. برای رسیدن به ایستگاه فضایی Y به آیتم X نیاز دارید و به غیر از رفتن به آنجا ، کارهای دیگری نیز وجود ندارد. خدمه کارها احساس کردن مانند جستجوی جانبی ، و تکمیل آنها ، آب روایت خوبی را ارائه می دهد اما هیچ جایگزینی برای آن پیش بینی نمی شود که توسط سری اصلی وقایع غیرقابل اجتناب پیش بینی شود. این برای بازی ها بسیار طبیعی است ، اما پس از باز بودن چشم ارلین ، نمی تواند کمک کند اما احساس محدود کننده می کند.
با این حال ، این خدمه دوست داشتنی و ragtag تصمیمات دشوار خود را ایجاد می کنند. آیا خدمه مورد علاقه خود را در قراردادها یا آنهایی که مناسب ترین هستند ، می گیرید؟ شما نمی دانید چه قراردادی به شما خواهد رسید ، بنابراین بهتر است دامنه مهارت های خود را در اختیار داشته باشید. اما آیا از شنیدن افکار بهترین خود در مورد مأموریت مورد نظر یا بدتر از آن ، پیشرفت شخصیت مهم بین شما و آنها را از دست نمی دهید.
آزار دهنده ، برخی از خدمه که به دلایل روایی مجبور به قراردادهای خاص می شوند ، اغلب مهارت هایی دارند که اساساً در سناریوهای مورد نیاز مضر هستند.
این کار با گذشت زمان آسان تر می شود ، که این مورد در بیشتر بازی ها وجود دارد. در ابتدا ، هنگامی که لاین روی پاشنه های شما داغ است و بدن شما در تلاش است تا با راه اندازی مجدد ناموفق به دست بیاید ، وقتی چت ها کوتاه هستند و لوازم کوتاه تر هستند ، همه چیز سخت است. خواب من بعد از هر قرارداد حیاتی عملاً از استرس تجزیه می شود. با این حال ، پس از رسیدن به نقطه نیمه راه ، Laine مشغول کار است. شما از لوازم سالم استفاده کرده اید و Wazoo را از بین می برید. هرگونه تنش یا اشکال از طریق استراحت یا ترمیم قابل حل است. حتی قسمت هایی از سیستم وجود دارد که در آن Laine نمی توان نداشت شما را بگیرید ، حتی اگر او هنوز روی دم شما باشد.
این یک روش غیرمعمول برای ساختن یک بازی است و گهگاه تهدید می کند که روایت و تنش مکانیکی را تضعیف می کند. با این حال ، این سفر به خواب شما است ، و سهام عمل نهایی بسیار مناسب است تا یک بار دیگر از طریق رگهای مصنوعی شما پمپاژ کند.
وکتور استارارد فقط در مقایسه با سلف خود واقعاً سقوط می کند. دلم برای آشنایی با یک ایستگاه مانند پشت دستم تنگ شده است ، دلم برای ساعت ها صرف صحبت کردن با تأکید بر پسر نودل تنگ شده است. دکل جایگزینی برای این امر است ، و خدمه شما در آینده پس از سرمایه داری تاریک همراهی را ارائه می دهند ، اما همه اینها نسبت به یک سیستم بسیار نازک است که احساس نمی کنم احساس نمی کنم که حتی بعد از دو بازی هم می دانم. Citizen Sleeper با گفتن داستانهای عمیق در یک محیط محدود عالی بود. استارارد وکتور با اجازه دادن به ما در کل سیستم ، برخی از تنش ها ، برخی از دوستی ها و برخی از جادو ها را از دست می دهد.
وکتور Starward در بهترین حالت خود را با مشکلات مدرن روبرو می کند و به طور ماهرانه آنها را با مفاهیم علمی تخیلی می آمیزد. کارگران اتحادیه ، اقتصاد حیرت انگیز ، بیش از حد اعضای خانواده را تحمل می کنند. نوشتن به همان اندازه که تصویرگر است جالب است ، که در یک بازی مبتنی بر متن بسیار مهم است. مکانیک RPG از بین رفته ، تکرار شده ، دو برابر شده است. این شهروند است ، اما بیشتر. من فقط مطمئن نیستم که کمتر می خواهم.
بررسی شده در رایانه.
- عاری از
-
31 ژانویه 2025
- ESRB
-
t برای نوجوانان به دلیل منابع خشونت آمیز ، استفاده از الکل و دخانیات ، مرجع مواد مخدر ، زبان
- توسعه دهنده (ها)
-
پرش از سن
- ناشر (ها)
-
مسافر
- تکرار درخشان سیستم تاس اول بازی
- قراردادها به استرس زا اضافی (به معنای واقعی کلمه) به گیم پلی اضافه می کنند
- خدمه درخشان مشخص می شوند
- نوشتن عالی در سراسر
- قراردادها گاهی اوقات بیش از حد مجازات می شوند
- بازی می تواند بیش از حد گسترده احساس کند
