Summarize this content to 400 words in Persian Lang
برخی چیزها در بازی وجود دارد که همه آنقدر در مورد آنها صحبت می کنند که هرگز به هیاهوها نمی رسند. آقای فریز حتی بهترین باس نبردی نیست که Batman: Arkham باید ارائه دهد. من هرگز با عظمت لحظه زرافه The Last of Us همراه نبودم، با این که آنقدر واضح می خواستم مهم باشد که هر چیزی را که ممکن بود از دست بدهد. وقتی صحبت از بازی های ویدیویی به میان می آید، چیزها را به صورت افراطی توصیف می کنیم، اما Ashtray Maze Control's ارائه می دهد. همانطور که منتظر کنترل 2 هستیم، این چیزی است که در ذهن من است.
البته موارد جالب زیادی برای بحث با Control 2 وجود دارد. برای یک چیز، این یک “RPG اکشن” خواهد بود. این روزها ژانری با تعریفی ضعیف است، اما به نظر نمی‌رسد کنترل در پارامترهای گسترده آن قرار بگیرد. حتی زمانی که Remedy این تغییر ژانر را برای دنباله اعلام کرد، Control را «یک اکشن ماجراجویی» نامید که تاکید می‌کند آنچه در ادامه خواهد آمد متفاوت خواهد بود. همچنین افسانه‌های روبه‌افزونی پیرامون روایت وجود دارد، که Alan Wake 2 را در میانه‌ی خود جمع می‌کند و باید بر اساس جهان‌سازی و پایان خود کنترل، که بازی اول محدودیت‌های کمتری برای آن داشت، استوار شود. اما هنوز، تنها چیزی که می توانم به آن فکر کنم پیچ و خم زیرسیگاری است.
پیچ و خم زیرسیگاری در بهترین حالت خود کنترل می شود
هیچ چیز آنطور که در Control به نظر می رسد نیست. این توصیفی است که هم کاملاً دقیق است و هم روش منحصر به فردی را که در آن داستان را تجربه می‌کنید کم‌فروش می‌کند. از معماری عرفانی گرفته تا جاذبه متغیر، پیمایش همیشه چیز متفاوتی ارائه می دهد. اما به جای اینکه مانند مرد عنکبوتی مانند مرد عنکبوتی به عنوان یک ماجراجویی سرگرم کننده در هوا پرواز کند، در Control یک سد راه است. شما به ندرت کنترل کامل را در کنترل دارید. شما در هر مرحله با بازی دست و پنجه نرم می کنید. مو به مو نهایی با پیچ و خم زیرسیگاری همراه است.
با دویدن در اطراف چیزی که به نظر می رسد مجموعه ای از راهروهای هتل است (موتیف آشنای Remedy)، با نزدیک شدن به شما، دیوارها به شکل الگوهای کالیدوسکوپ باز و بسته می شوند و باعث می شوند که دائماً بچرخید و به دنبال راهی جدید بگردید. اگرچه مسیر رو به جلو نسبتاً خطی است، اما این واقعیت که شما تا زمانی که به بن بست نرسیده اید نمی توانید آن را ببینید، چرخش را آسان می کند – به خصوص زمانی که هر مسیر از دور یکسان به نظر می رسد.
همانطور که پیشرفت می کنید، طبقات زیر شما مانند پله ها بالا می آیند، هتل به سمت خود می چرخد، سوراخ هایی در کف جایی که درها باید باشند ظاهر می شوند و دشمنان از گذرگاه های بی نهایت بیرون می ریزند. با سوررئالیسم و ماهیت واقعیت جایگزین کنترل بازی می کند تا نوعی کاوش را ایجاد کند که فقط در بازی های ویدیویی امکان پذیر است و کاملاً موفق است زیرا نه تنها در بقیه بازی ها، بلکه در خود کنترل نیز منحصر به فرد است. مهم‌تر از همه، این شاید اکشن‌ترین سکانسی باشد که بازی دارد، بنابراین فکر نکردن اینکه چگونه می‌تواند در هر تغییری که ژانر RPG ایجاد می‌کند، جا بیفتد، سخت است.
درست مانند بهترین سطح Alan Wake 2، We Sing، موسیقی متن شبه متا Maze Ashtray (که توسط The Old Gods of Asgard نیز اجرا شده است) عامل اصلی تاثیرگذاری آن است.
کنترل جهان را ساخته است. کنترل 2 باید در آن زندگی کند؟
این امر کنترل 2 را در یک نقطه جالب قرار می دهد. ما در زمان‌هایی عمیقاً ارجاعی زندگی می‌کنیم و بسیاری انتظار دارند یک تماس به Maze Ashtray یا فرصتی برای پخش یک نسخه بزرگتر و بهتر از آن وجود داشته باشد. اما این سبک Remedy نیست. اگرچه یک خط داستانی از طریق داستان وجود دارد، اما Alan Wake 2 خود را به عنوان یک نوع بازی بسیار متفاوت از Alan Wake اول معرفی می کند. هرگونه ارجاع به آن یا سایر بازی‌های موجود در دنیای Remedy، چشمک به مخاطب نیست، بلکه در هرج و مرج زمانی که ویک هر روز در آن زندگی می‌کند، نهفته است.
تا اینجای کار، به نظر می رسد که کنترل به جای اینکه تحت تأثیر آن باشد، بر این جهان تأثیر گذاشته است. حوادثی در Control وجود دارد که توسط بازی‌های دیگر شکل گرفته‌اند، اما اغلب می‌بینیم که چگونه اداره مرموز فدرال کنترل در حوادث و مصیبت‌های بازی‌های گذشته دستی پنهان داشته است. این در Alan Wake 2 ادامه می‌یابد، جایی که کنترل (و سازمان‌هایی که در آن به اندازه اقدامات شخصی شما به عنوان جسی بررسی شده‌اند) به‌صورت پراکنده به نظر می‌رسد تا پایان‌های شل را ببندد یا موارد جدید را به هم بزند.
آیا Control 2 بیشتر از این را ارائه می دهد؟ آیا باید نگاهی عمیق‌تر به نحوه اتصال جهان، و چگونگی پدید آمدن پدیده‌های خاص ارائه دهد – چه تصادفی یا طراحی؟ تاکید بر روی “RPG” نکته جالبی است، زیرا با Alan Wake همگام است. در حالی که بازی دوم هنوز چند باس نبرد، اسلحه و گهگاه مبارزات شدید دارد، بیشتر اوقات شما به دنبال سرنخ‌ها هستید و از سایه‌ها می‌ترسانید. این را با بازی اول مقایسه کنید، جایی که چراغ قوه یک تفنگ ساچمه ای بود تا یک حل کننده معما، و واضح است که Alan Wake 2 کمتر از نسخه اصلی اکشن محور است. هنوز یک RPG نیست، اما تصدیق این است که بیش از یک راه برای شکست دادن یک بازی ویدیویی وجود دارد.
Remedy بازی‌های خود را با دقت برنامه‌ریزی می‌کند، و خیلی قبل از اینکه چیزی در مورد آنها بشنویم، بنابراین Alan Wake و Control هم اضافه کردن چیز جدیدی به گیم‌پلی اکشن کلاسیک تصادفی نیست. این Remedy تصمیم می گیرد که چگونه می خواهد بازی بسازد، احتمالاً از اینجا به بعد. هر چیزی که برای Control 2 برنامه ریزی شده باشد، به وضوح راه حلی است که باید کمی عملی تر و تهاجمی تر بود. من ایمان کامل دارم که Remedy آن را از بین خواهد برد. اما من تعجب می کنم که چگونه تیم در پیچ و خم زیرسیگاری بالا می رود و آیا حتی تلاش خواهد کرد.
OpenCritic رتبه بندی منتقدان برتر:84/100
برخی چیزها در بازی وجود دارد که همه آنقدر در مورد آنها صحبت می کنند که هرگز به هیاهوها نمی رسند. آقای فریز حتی بهترین باس نبردی نیست که Batman: Arkham باید ارائه دهد. من هرگز با عظمت لحظه زرافه The Last of Us همراه نبودم، با این که آنقدر واضح می خواستم مهم باشد که هر چیزی را که ممکن بود از دست بدهد. وقتی صحبت از بازی های ویدیویی به میان می آید، چیزها را به صورت افراطی توصیف می کنیم، اما Ashtray Maze Control's ارائه می دهد. همانطور که منتظر کنترل 2 هستیم، این چیزی است که در ذهن من است.
البته موارد جالب زیادی برای بحث با Control 2 وجود دارد. برای یک چیز، این یک “RPG اکشن” خواهد بود. این روزها ژانری با تعریفی ضعیف است، اما به نظر نمی‌رسد کنترل در پارامترهای گسترده آن قرار بگیرد. حتی زمانی که Remedy این تغییر ژانر را برای دنباله اعلام کرد، Control را «یک اکشن ماجراجویی» نامید که تاکید می‌کند آنچه در ادامه خواهد آمد متفاوت خواهد بود. همچنین افسانه‌های روبه‌افزونی پیرامون روایت وجود دارد، که Alan Wake 2 را در میانه‌ی خود جمع می‌کند و باید بر اساس جهان‌سازی و پایان خود کنترل، که بازی اول محدودیت‌های کمتری برای آن داشت، استوار شود. اما هنوز، تنها چیزی که می توانم به آن فکر کنم پیچ و خم زیرسیگاری است.
پیچ و خم زیرسیگاری در بهترین حالت خود کنترل می شود
هیچ چیز آنطور که در Control به نظر می رسد نیست. این توصیفی است که هم کاملاً دقیق است و هم روش منحصر به فردی را که در آن داستان را تجربه می‌کنید کم‌فروش می‌کند. از معماری عرفانی گرفته تا جاذبه متغیر، پیمایش همیشه چیز متفاوتی ارائه می دهد. اما به جای اینکه مانند مرد عنکبوتی مانند مرد عنکبوتی به عنوان یک ماجراجویی سرگرم کننده در هوا پرواز کند، در Control یک سد راه است. شما به ندرت کنترل کامل را در کنترل دارید. شما در هر مرحله با بازی دست و پنجه نرم می کنید. مو به مو نهایی با پیچ و خم زیرسیگاری همراه است.
با دویدن در اطراف چیزی که به نظر می رسد مجموعه ای از راهروهای هتل است (موتیف آشنای Remedy)، با نزدیک شدن به شما، دیوارها به شکل الگوهای کالیدوسکوپ باز و بسته می شوند و باعث می شوند که دائماً بچرخید و به دنبال راهی جدید بگردید. اگرچه مسیر رو به جلو نسبتاً خطی است، اما این واقعیت که شما تا زمانی که به بن بست نرسیده اید نمی توانید آن را ببینید، چرخش را آسان می کند – به خصوص زمانی که هر مسیر از دور یکسان به نظر می رسد.
همانطور که پیشرفت می کنید، طبقات زیر شما مانند پله ها بالا می آیند، هتل به سمت خود می چرخد، سوراخ هایی در کف جایی که درها باید باشند ظاهر می شوند و دشمنان از گذرگاه های بی نهایت بیرون می ریزند. با سوررئالیسم و ماهیت واقعیت جایگزین کنترل بازی می کند تا نوعی کاوش را ایجاد کند که فقط در بازی های ویدیویی امکان پذیر است و کاملاً موفق است زیرا نه تنها در بقیه بازی ها، بلکه در خود کنترل نیز منحصر به فرد است. مهم‌تر از همه، این شاید اکشن‌ترین سکانسی باشد که بازی دارد، بنابراین فکر نکردن اینکه چگونه می‌تواند در هر تغییری که ژانر RPG ایجاد می‌کند، جا بیفتد، سخت است.
درست مانند بهترین سطح Alan Wake 2، We Sing، موسیقی متن شبه متا Maze Ashtray (که توسط The Old Gods of Asgard نیز اجرا شده است) عامل اصلی تاثیرگذاری آن است.
کنترل جهان را ساخته است. کنترل 2 باید در آن زندگی کند؟
این امر کنترل 2 را در یک نقطه جالب قرار می دهد. ما در زمان‌هایی عمیقاً ارجاعی زندگی می‌کنیم و بسیاری انتظار دارند یک تماس به Maze Ashtray یا فرصتی برای پخش یک نسخه بزرگتر و بهتر از آن وجود داشته باشد. اما این سبک Remedy نیست. اگرچه یک خط داستانی از طریق داستان وجود دارد، اما Alan Wake 2 خود را به عنوان یک نوع بازی بسیار متفاوت از Alan Wake اول معرفی می کند. هرگونه ارجاع به آن یا سایر بازی‌های موجود در دنیای Remedy، چشمک به مخاطب نیست، بلکه در هرج و مرج زمانی که ویک هر روز در آن زندگی می‌کند، نهفته است.
تا اینجای کار، به نظر می رسد که کنترل به جای اینکه تحت تأثیر آن باشد، بر این جهان تأثیر گذاشته است. حوادثی در Control وجود دارد که توسط بازی‌های دیگر شکل گرفته‌اند، اما اغلب می‌بینیم که چگونه اداره مرموز فدرال کنترل در حوادث و مصیبت‌های بازی‌های گذشته دستی پنهان داشته است. این در Alan Wake 2 ادامه می‌یابد، جایی که کنترل (و سازمان‌هایی که در آن به اندازه اقدامات شخصی شما به عنوان جسی بررسی شده‌اند) به‌صورت پراکنده به نظر می‌رسد تا پایان‌های شل را ببندد یا موارد جدید را به هم بزند.
آیا Control 2 بیشتر از این را ارائه می دهد؟ آیا باید نگاهی عمیق‌تر به نحوه اتصال جهان، و چگونگی پدید آمدن پدیده‌های خاص ارائه دهد – چه تصادفی یا طراحی؟ تاکید بر روی “RPG” نکته جالبی است، زیرا با Alan Wake همگام است. در حالی که بازی دوم هنوز چند باس نبرد، اسلحه و گهگاه مبارزات شدید دارد، بیشتر اوقات شما به دنبال سرنخ‌ها هستید و از سایه‌ها می‌ترسانید. این را با بازی اول مقایسه کنید، جایی که چراغ قوه یک تفنگ ساچمه ای بود تا یک حل کننده معما، و واضح است که Alan Wake 2 کمتر از نسخه اصلی اکشن محور است. هنوز یک RPG نیست، اما تصدیق این است که بیش از یک راه برای شکست دادن یک بازی ویدیویی وجود دارد.
Remedy بازی‌های خود را با دقت برنامه‌ریزی می‌کند، و خیلی قبل از اینکه چیزی در مورد آنها بشنویم، بنابراین Alan Wake و Control هم اضافه کردن چیز جدیدی به گیم‌پلی اکشن کلاسیک تصادفی نیست. این Remedy تصمیم می گیرد که چگونه می خواهد بازی بسازد، احتمالاً از اینجا به بعد. هر چیزی که برای Control 2 برنامه ریزی شده باشد، به وضوح راه حلی است که باید کمی عملی تر و تهاجمی تر بود. من ایمان کامل دارم که Remedy آن را از بین خواهد برد. اما من تعجب می کنم که چگونه تیم در پیچ و خم زیرسیگاری بالا می رود و آیا حتی تلاش خواهد کرد.
- رتبه بندی منتقدان برتر:84/100
