با وجود همگرایی رمزارزها، دولتها و شرکتهای بزرگ فناوری بر هویت دیجیتال، بهعنوان نگرانی اصلی برای حفظ حریم خصوصی، مفاهیمی چون افشای انتخابی و ارائه دانش صفر بهعنوان راهکارهای جایگزین در مقابل سیستمهای نظارتی نوظهور مطرح میشوند. این فناوریها در واقع مکانیزمهایی هستند که میتوانند اثبات صحت اطلاعات را بدون فاشسازی جزئیات غیرضروری ممکن سازند.
ارائه دانش صفر (Zero-Knowledge Proofs) به کاربران اجازه میدهد دانش خود را درباره یک ادعا ثابت کنند، بدون اینکه دادههای مرتبط را مستقیماً به اشتراک بگذارند. بهعبارت دیگر، میتوان وجود شرایط مشخصی را اثبات کرد، بدون نگهداری یا ارسال شواهد حساس.
همزمان، افشای انتخابی امکان کنترل دقیق بر اطلاعاتی که منتشر میشود را فراهم میآورد. این رویکرد کاربران را قادر میسازد فقط بخشهای لازم از هویت دیجیتال خود را در تعاملات مختلف افشا کنند و بقیه را مخفی نگه دارند.
در محیطی که دولتها و شرکتهای بزرگ تلاش برای ایجاد ساختارهای متمرکز هویت دیجیتال را آغاز کردهاند، این دو فناوری بهعنوان ابزارهای کلیدی برای تضمین حریم خصوصی، کنترل فردی و مقابله با نظارت گسترده شناخته میشوند.
از آنجایی که رمزارزها، دولتها و فناوری بزرگ بر روی هویت دیجیتال همگرا میشوند، افشای انتخابی و اثبات دانش صفر به عنوان اولین جایگزین برای حفظ حریم خصوصی برای سیستمهای نظارتی در حال ظهور هستند.
