در طول دو جلسه اخیرم با Dead Space، به طور فزاینده ای مطمئن شدم که بازی من باگ شده است. این در وسط فصل دوم بود، زمانی که آیزاک باید اجزای بمب را شکار کند تا بتواند مقداری آوار را منفجر کند و به قسمت بعدی سطح برسد.
من مسیر خود را از طریق ماموریت طی کردم، پدهای شوک و مخزن هیدرازین را جمع کردم، سپس به آوار برگشتم. یک لرزش ایستگاه را تکان داد و سطح را بازسازی کرد و اکنون باید از بوسترهایم برای حرکت در فضایی که قبلاً قابل راه رفتن بود استفاده کنم. در نهایت، به سمت دری که باید از آن می رفتم تا کار را تمام کنم، رفتم و… نتوانستم آن را باز کنم. به نظر می رسید که در به باتری نیاز دارد، اما من چیزی شبیه به آن در موجودی خود نداشتم و پس از لرزش به یک منطقه محدود دسترسی داشتم. این بازی دارای یک ویژگی GPS مفید است که به شما امکان می دهد با مشت به چوب سمت راست بکوبید تا خطی را ببینید که به هدف بعدی شما می رسد و آن خط از این در عبور می کند.
بنابراین، از آخرین ذخیره دستی خود شروع کردم و مناطق اضافی را که قبل از لرزش به آنها دسترسی داشتم جستجو کردم. هنوز هیچی. با این حال من بدون باتری و بدون هیچ وسیله ای برای پیشرفت به درب منزل رسیدم. من حتی نتوانستم راه حلی در اینترنت پیدا کنم. این یک مشکل معمولی نبود، و اگر با مشکلی مواجه می‌شدم، هیچ نتیجه جستجوی دیگری وجود نداشت که نشان دهد مردم همان اشکال را دریافت می‌کنند. در نهایت، من خطی از متن را در نتایج گوگل دیدم که روی آن نوشته شده بود “غوغا کنید تا در را باز کنید.” نمی دانستم در موردش صحبت می کند یا نه من در، اما من به آن بازگشتم و به هر حال آن را امتحان کردم. معلوم شد که به همین سادگی بود، و من در بقیه سطح بدون مشکل پیشرفت کردم.
اما، در مدتی که در گیر کرده بودم، از درهایی که قفل بودند و نیاز به ترخیص سطح 1 داشتند، گذشتم. فکر کردم مجوز سطح 1 دارم؟ من حتما کت و شلوار سطح 1 داشتم. بنابراین، حتی در حالی که به جلو می رفتم، یک ظن پنهانی داشتم که بازی من به روش دیگری شکسته شده است که قرار است من را در جاده گاز بگیرد.
معلوم شد که نبوده و نشده است. من کاپیتان ایشیمورا را پیدا کردم، ریگ او و گواهی امنیتی اضافی همراه با آن را دریافت کردم و اکنون درهای سطح 1 را با رها کردن شادی‌بخش باز می‌کنم. و با وجود ناامیدی که در آن جلسات اخیر تجربه کردم، نمی توانم منتظر بازی بیشتر باشم. غلبه بر آن موانع و بازگشت به مسیر درست بسیار رضایت بخش تر از این است که همیشه مسیری را برای شما ترسیم کرده باشید.
این ناامیدی بزرگ من از انتشار اخیر The Callisto Protocol، جانشین معنوی Dead Space بود که توسط اعضای تیم سازنده Dead Space اصلی ساخته شد. علیرغم بازی The Callisto Protocol در دوره پیش از انتشار، زمانی که هیچ راهنما آنلاینی وجود نداشت، من با هیچ مشکلی بازی را پشت سر گذاشتم. یک یا دو بخش جنگی وجود داشت که به نظرم ناامید کننده بود، اما هرگز سوالی نداشتم که کجا باید بروم.
در واقع، این بزرگترین گوشت گاو من در این بازی بود. من بسیاری از جنبه های پروتکل کالیستو را ناتوان دیدم. داستان به همان اندازه کلیشه ای بود که من به یاد دارم. مخفی کاری به طرز مضحکی غلبه کرد. و مبارزه ساده و گهگاه خسته کننده بود. اما وقتی به این فکر می کنم که چرا بازی، در کل، عمیقاً متوسط بود، به این دلیل بود که اجازه نمی داد شما گم شوید.
در طول 12-15 ساعتی که با The Callisto Protocol گذراندم، هرگز لحظه ای نبود که دقیقاً ندانم کجا باید بروم. گاهی به خاطر اینکه مسیر منشعب می شد، هیجان زده می شدم. اما، پس از آن، مانند ساعت، شاخه به مسیر اصلی بازمی گردد.
وقتی Dead Space را در این ماه انتخاب کردم، نیمی از آن انتظار داشتم که حال و هوای آن را نداشته باشم زیرا سال 2022 را با دوز متمرکزی از وحشت فضایی به پایان رساندم. اما بازی بازسازی EA Motive اساساً با جانشین معنوی Striking Distance متفاوت است. من باید بفهمم که چگونه مشکلات را حل کنم، چگونه در سناریوهای جنگی طاقت فرسا موفق شوم، چگونه از ایستگاه فضایی پرپیچ و خم و خائنانه عبور کنم. حتی چیزی به سادگی پیمایش در یک محفظه بزرگ و دایره‌ای صفر-G می‌تواند یک چروک باشد، زیرا چرخاندن آن آسان است. Dead Space سعی نمی کند شما را گیج کند، اما EA Motive مایل است به شما اجازه دهد گم شوید. از سوی دیگر، پروتکل کالیستو تقریباً شبیه یک نسخه واقعاً تلخ از Dear Esther بود. اگر همچنان چوب کنترل را به جلو فشار می دادم، می دانستم که به پایان می رسم.
وحشت، به عنوان یک ژانر، در مورد کشف ترس های ما است. و به عنوان یک گیمر، بزرگترین ترس من این است که نتوانم به جلو بروم. فضای مرده که به شما اجازه می دهد گم شوید یا گیر کنید، با نقاط قوت اصلی رسانه بازی می کند.
