فرآیند گردآوری – پیش پردازش – جامعه dev

روند تدوین شامل چهار مرحله کلیدی است ، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است. در این سری از پست های وبلاگ ، ما هر یک از این مراحل را کشف خواهیم کرد ، مهمترین جنبه ها را برجسته می کنیم و بینش های جالب را در این راه به اشتراک می گذاریم. 😊

پیش پردازش (c/cpp -> .i)

مرحله اول پیش پردازش است. ورودی یک پرونده .c یا .cpp است و خروجی یک پرونده .i است. بیایید به آنچه در این مرحله اتفاق می افتد شیرجه بزنیم.
برای نشان دادن ، ما از مثال زیر استفاده خواهیم کرد:

مثال 1

foo.h

// This is a comment in header file
int foo(void);

دست

#include "foo.h"

// We have a macro
#define SQUARE(x) (x * x)

#define PI 3.14

/* Our main function
 * with multi-line comment
 */
int main() {
  int result = foo() + SQUARE(3);
  float area = PI * 5 * 5;
  return result + area;
}

یادداشت: فرآیند تدوین در هر مرحله می تواند متوقف شود. در این حالت ، ما می خواهیم آن را پس از پیش پردازش متوقف کنیم و این کار را انجام دهیم ، ما از آن استفاده می کنیم -E پرچم

gcc -E main.c -o main.i

نتیجه:

main.i

# 1 "main.c"
# 1 "" 1
# 1 "" 3
# 418 "" 3
# 1 "" 1
# 1 "" 2
# 1 "main.c" 2
# 1 "./foo.h" 1


int foo(void);
# 2 "main.c" 2
# 11 "main.c"
int main() {
  int result = foo() + (3 * 3);
  float area = 3.14 * 5 * 5;
  return result + area;
}

بیایید نتیجه را رعایت کنیم:

1. گنجاندن پرونده هدر – پیش پردازنده جایگزین می شود #include بخشنامه هایی با محتوای واقعی پرونده های هدر مشخص شده.
2. اظهارات کنترل خط (# ​​دستورالعمل)
3. نظرات حذف می شوند (تک و چند خط)
4. گسترش کلان (#define) – پیش پردازنده ماکروها را با مقادیر تعریف شده خود جایگزین می کند.
   • int result = foo() + SQUARE(3); -> int result = foo() + (3 * 3);
   • float area = PI * 5 * 5; -> float area = 3.14 * 5 * 5;

مثال 2

#ifdef DEBUG
#include 
#endif

int main() {
    #ifdef DEBUG
    printf("Debug mode is enabled.\n");
    #endif
    return 0;
}

1. تدوین مشروط (#ifdefبا #ifndefبا #endif)

پس از DEBUG تعریف نشده است ، خروجی پس از پیش پردازش به این شکل است:

...

int main() {
  return 0;
}

یک کاربرد شناخته شده از تدوین مشروط است شامل نگهبانانبشر این مثال ساده را در نظر بگیرید:

#include "foo.h"
#include "foo.h"
#include "foo.h"
#include "foo.h"

int main() { 
  return 0; 
}

بدون شامل نگهبانان ، خروجی پس از پیش پردازش ممکن است چیزی شبیه به این باشد:

...
int foo(void);
# 2 "main_multi.c" 2
# 1 "./foo.h" 1


int foo(void);
# 3 "main_multi.c" 2
# 1 "./foo.h" 1


int foo(void);
# 4 "main_multi.c" 2
# 1 "./foo.h" 1


int foo(void);
# 5 "main_multi.c" 2

int main() {
  return 0;
}

البته این یک نمونه احمقانه است ، اما در پروژه های بزرگتر ، این مسئله می تواند ناخواسته اتفاق بیفتد. به عنوان مثال:

#include "foo.h"
#include "bar.h"
#include "tar.h"

اگر هر دو bar.h وت tar.h همچنین شامل foo.h، فرآیند کامپایلر foo.h چندین بار ، که می تواند منجر به خطاهای تعریف مجدد شود.

برای جلوگیری از چندین مورد ، ما استفاده می کنیم شامل نگهبانان مثل این:

#ifndef FOO_H
#define FOO_H

int foo(void);

#endif // FOO_H

مثال 3

#include 

#define CONCAT(a, b) a##b

int main() {
  int CONCAT(my, Var) = 10; // Expands to int myVar = 10;
  printf("File: %s, Line: %d\n", __FILE__, __LINE__);

  return 0;
}

نتیجه:

// Ignored the stdio.h

int main() {
  int myVar = 10;
  printf("File: %s, Line: %d\n", "main.c", 7);

  return 0;
}

1. چسباندن توکن (##) و stringizing (#)
2. از جمله ماکروهای داخلی در مثال ما __FILE__ وت __LINE__

مرحله بعدی در این روند است تالیفبشر برای پست بعدی با ما همراه باشید!