Summarize this content to 400 words in Persian Lang
از زمانی که مشخص شد Dragon Age: The Veilguard، که در آن زمان Dragon Age: Dreadwolf نامیده می شد، به سمت Tevinter می رود، این تنها چیزی بود که می خواستم ببینم. بیش از حذف سولاس یا ملاقات با همراهان جدید، توینتر دلیل اصلی من برای اهمیت دادن به هر نامی که Dragon Age 4 باشد بود. این میل به دیدن جذاب‌ترین صحنه تداس به بازی چهارم پیش می‌رود و تا Origins ادامه دارد. و سپس ناامید شد.
Tevinter فقط در سطح اولیه ناامید کننده بود. ما بازی را در Minrathous شروع می‌کنیم، در حالی که ماجستریوم با شکوه تمام بر فراز شهر شناور است، اما همانطور که سعی می‌کنیم مراسم سولاس را متوقف کنیم، در یک توالی خطی هدایت می‌شویم. پس از مقدمه، ما هرگز به این سمت جهانی تر از Minrathous باز نمی گردیم، حتی در حالت ویران شده آن. در عوض، ما در داک تاون گیر کرده ایم. اما این تنها دلیلی نیست که Tevinter احساس می کند بزرگترین اتلاف پتانسیل در کاتالوگ بازی های سال 2024 است.
Dock Town بدترین محیط The Veilguard است
این موضوع ممکن است با این واقعیت تشدید شود که Neve، همراه ما از Tevinter، به راحتی بدترین بازی است. کمئوی کم عمق دوریان که ارزش کمی ارائه می دهد نیز کمکی نمی کند. اما بیشتر به خود عصر اژدها مربوط می شود. نسخه فعلی Dragon Age هرگز نمی‌توانست فضایی به جذابیت Tevinter را در ذهن داشته باشد، و در نتیجه حتی سعی نمی‌کند به آن عمل کند. اما حتی داک تاون هم از آنچه که مینراتوس و توینتر باید باشند فاصله دارد.
Minrathous یک شهر خطرناک است. چرخ دنده های سیاست و تجارت با جادوی خون روغن کاری شده اند. این شهر پیشرفته ترین شهر جهان است زیرا تا مرز علم، جادو و خدایی که انسان نباید از آن عبور کند، می رود. سپس، ناراضی از این قدرت خام، تشنه خون بیشتری است و در انتظار مشتاقانه از آن خط عبور می کند. این شهر بردگی، نژادپرستی، شرارت است. این شهری نیست که عصر اژدها در حال حاضر بتواند بنویسد.
هیچ برده‌ای که در Minrathous می‌بینیم وجود ندارد، حتی اگر فقیرترین منطقه در میانه جنگ مکان ایده‌آلی برای برداشت افراد تحت ستم باشد. جادوی خون توسط همه مورد توهین قرار می گیرد، علیرغم اینکه وضعیت موجود محبوب Tevinter بود و قبلاً موضوعی بود که در سایه های خاکستری ظاهر می شد. با وجود بازی در نقش جن، هیچ کس من را “گوش چاقو” صدا نکرد یا حتی به نظر نمی رسید از من بدش بیاید. و این تمام مشکل است.
Minrathous فقط با شخصیت های اخلاقی خاکستری کار می کند
هیچ کس از کسی در Dragon Age: The Veilguard متنفر نیست. هیچ کس بدجنس نیست، هیچ کس خودخواه نیست، هیچ کس غیر از شرورانی که به طور غیرقابل جبرانی بدون انگیزه هستند، و بنابراین شهری پیچیده مانند Minrathous نمی تواند شکوفا شود. از یک طرف، من ناامید هستم که نتوانستیم Minrathous را با ساختمان‌های شناور و موتورهای خونی‌اش ببینیم و شلوغی شهری را کاوش نکنیم که خطوط ترویزو مناطق کوچک‌تر را به هم پیوند می‌دهد. اما می دانم که حتی اگر مناظر را دیده بودیم، این ماده آنجا نبود.
Dragon Age: The Veilguard یک بازی تفرقه انگیز است. نه فقط از این جهت که برخی آن را دوست دارند و برخی نه، بلکه از این جهت که گفتمانی ایجاد کرده است که ما را به دو دسته منظم تقسیم می کند. شما یا طرفدار بازی هستید یا مخالف. این به چراغی تبدیل شده است که چرا بیداری بازی ها را خراب می کند (علیرغم استعاره بسیار سیاسی تر: ReFantazio که تحسین منتقدان را به دست آورد و بیداری بی شرمانه Baldur's Gate 3 که آن را به موقعیت افسانه ای تبدیل می کند) و بنابراین تفاوت های ظریف از بین می رود. اما مثل همیشه، حقیقت جایی در وسط است.
من گمان می کنم که دلیل خنثی شدن توینتر، با جادوی خونی که به عنوان یک شر غیر وجدان و برده داری و نژادپرستی که از رکورد بیرون زده شده است، ریشه در بازی دارد که تلاش می کند “شامل” باشد. من مدت‌هاست علیه مشارکت شورای عصر اژدها در توسعه (گروهی از طرفداران فوق‌العاده که به تایید ساختن جهان اعتماد دارند) اعتراض کرده‌ام، زیرا سوپر فن‌ها نماینده نیستند. آنها Dragon Age را به عنوان فضای امن خود می بینند. اما اگر از طریق پیچیدگی سیاسی و عمق نقش آفرینی سه بازی اول اینطور شد، چرا باید تغییر می کرد؟
من نسخه The Veilguard از Minrathous را نمی خواهم
مینراتوس شهر خیلی خوبی نبود. اتفاقات بدی آنجا می افتاد. مردم شخصیت شما را با نام‌های بد صدا می‌کردند. شاید بیشتر به این نکته، تشابهات ناخوشایندی را با واقعیت خودمان ترسیم می کرد، با نژادپرستی در خیابان ها و مقامات فاسد که توسط پوپولیسم تبعیض آمیز تقویت شده بودند. این اغلب چیزی است که جمعیت ضد بیدار و بیش از حد بیدار روی آن اتفاق نظر دارند – بازی‌های ویدیویی به مثابه فرار بی‌معنی که در آن عمق روایت مورد نظر قرار می‌گیرد.
ما آن را در Taash می بینیم که به عنوان ارباب ثروت دزدی می کند. در حالی که من فکر می‌کنم که آدم‌های نیکوکار امروزی مانند لارا کرافت ممکن است با شکارچی گنج بودن دچار ناهماهنگی داستانی شوند، اتحادیه دزدان تداس نباید با این سؤالات روبرو شوند. به همین ترتیب، در حالی که من براندازی Liches را هوشمندانه می‌دانستم، اما با ذهنیت فعلی BioWare صحبت می‌کند که یک موجود فانتزی را که به دلیل طبیعت شیطانی‌اش شناخته می‌شود، گرفته و روی سرش می‌چرخاند.
کمتر موردی است که ناامید باشم از اینکه مینراتوس واقعی را نبینیم تا اینکه از این واقعیت که عصر اژدها این روزها ارزش مینراتوس را ندارد خسته شده باشم. لایق دایره مجوس نیست، لایق آندرس نیست، شایستگی این همه فرهنگ غنی که بر آن ایستاده نیست. خوشحالم که نتوانستیم توینتر واقعی را ببینیم. به هر حال این شهری نیست که بتواند در The Veilguard وجود داشته باشد.
OpenCritic
رتبه بندی منتقدان برتر:
81/100
منتشر شد
31 اکتبر 2024
از زمانی که مشخص شد Dragon Age: The Veilguard، که در آن زمان Dragon Age: Dreadwolf نامیده می شد، به سمت Tevinter می رود، این تنها چیزی بود که می خواستم ببینم. بیش از حذف سولاس یا ملاقات با همراهان جدید، توینتر دلیل اصلی من برای اهمیت دادن به هر نامی که Dragon Age 4 باشد بود. این میل به دیدن جذاب‌ترین صحنه تداس به بازی چهارم پیش می‌رود و تا Origins ادامه دارد. و سپس ناامید شد.
Tevinter فقط در سطح اولیه ناامید کننده بود. ما بازی را در Minrathous شروع می‌کنیم، در حالی که ماجستریوم با شکوه تمام بر فراز شهر شناور است، اما همانطور که سعی می‌کنیم مراسم سولاس را متوقف کنیم، در یک توالی خطی هدایت می‌شویم. پس از مقدمه، ما هرگز به این سمت جهانی تر از Minrathous باز نمی گردیم، حتی در حالت ویران شده آن. در عوض، ما در داک تاون گیر کرده ایم. اما این تنها دلیلی نیست که Tevinter احساس می کند بزرگترین اتلاف پتانسیل در کاتالوگ بازی های سال 2024 است.
Dock Town بدترین محیط The Veilguard است
این موضوع ممکن است با این واقعیت تشدید شود که Neve، همراه ما از Tevinter، به راحتی بدترین بازی است. کمئوی کم عمق دوریان که ارزش کمی ارائه می دهد نیز کمکی نمی کند. اما بیشتر به خود عصر اژدها مربوط می شود. نسخه فعلی Dragon Age هرگز نمی‌توانست فضایی به جذابیت Tevinter را در ذهن داشته باشد، و در نتیجه حتی سعی نمی‌کند به آن عمل کند. اما حتی داک تاون هم از آنچه که مینراتوس و توینتر باید باشند فاصله دارد.
Minrathous یک شهر خطرناک است. چرخ دنده های سیاست و تجارت با جادوی خون روغن کاری شده اند. این شهر پیشرفته ترین شهر جهان است زیرا تا مرز علم، جادو و خدایی که انسان نباید از آن عبور کند، می رود. سپس، ناراضی از این قدرت خام، تشنه خون بیشتری است و در انتظار مشتاقانه از آن خط عبور می کند. این شهر بردگی، نژادپرستی، شرارت است. این شهری نیست که عصر اژدها در حال حاضر بتواند بنویسد.
هیچ برده‌ای که در Minrathous می‌بینیم وجود ندارد، حتی اگر فقیرترین منطقه در میانه جنگ مکان ایده‌آلی برای برداشت افراد تحت ستم باشد. جادوی خون توسط همه مورد توهین قرار می گیرد، علیرغم اینکه وضعیت موجود محبوب Tevinter بود و قبلاً موضوعی بود که در سایه های خاکستری ظاهر می شد. با وجود بازی در نقش جن، هیچ کس من را “گوش چاقو” صدا نکرد یا حتی به نظر نمی رسید از من بدش بیاید. و این تمام مشکل است.
Minrathous فقط با شخصیت های اخلاقی خاکستری کار می کند
هیچ کس از کسی در Dragon Age: The Veilguard متنفر نیست. هیچ کس بدجنس نیست، هیچ کس خودخواه نیست، هیچ کس غیر از شرورانی که به طور غیرقابل جبرانی بدون انگیزه هستند، و بنابراین شهری پیچیده مانند Minrathous نمی تواند شکوفا شود. از یک طرف، من ناامید هستم که نتوانستیم Minrathous را با ساختمان‌های شناور و موتورهای خونی‌اش ببینیم و شلوغی شهری را کاوش نکنیم که خطوط ترویزو مناطق کوچک‌تر را به هم پیوند می‌دهد. اما می دانم که حتی اگر مناظر را دیده بودیم، این ماده آنجا نبود.
Dragon Age: The Veilguard یک بازی تفرقه انگیز است. نه فقط از این جهت که برخی آن را دوست دارند و برخی نه، بلکه از این جهت که گفتمانی ایجاد کرده است که ما را به دو دسته منظم تقسیم می کند. شما یا طرفدار بازی هستید یا مخالف. این به چراغی تبدیل شده است که چرا بیداری بازی ها را خراب می کند (علیرغم استعاره بسیار سیاسی تر: ReFantazio که تحسین منتقدان را به دست آورد و بیداری بی شرمانه Baldur's Gate 3 که آن را به موقعیت افسانه ای تبدیل می کند) و بنابراین تفاوت های ظریف از بین می رود. اما مثل همیشه، حقیقت جایی در وسط است.
من گمان می کنم که دلیل خنثی شدن توینتر، با جادوی خونی که به عنوان یک شر غیر وجدان و برده داری و نژادپرستی که از رکورد بیرون زده شده است، ریشه در بازی دارد که تلاش می کند “شامل” باشد. من مدت‌هاست علیه مشارکت شورای عصر اژدها در توسعه (گروهی از طرفداران فوق‌العاده که به تایید ساختن جهان اعتماد دارند) اعتراض کرده‌ام، زیرا سوپر فن‌ها نماینده نیستند. آنها Dragon Age را به عنوان فضای امن خود می بینند. اما اگر از طریق پیچیدگی سیاسی و عمق نقش آفرینی سه بازی اول اینطور شد، چرا باید تغییر می کرد؟
من نسخه The Veilguard از Minrathous را نمی خواهم
مینراتوس شهر خیلی خوبی نبود. اتفاقات بدی آنجا می افتاد. مردم شخصیت شما را با نام‌های بد صدا می‌کردند. شاید بیشتر به این نکته، تشابهات ناخوشایندی را با واقعیت خودمان ترسیم می کرد، با نژادپرستی در خیابان ها و مقامات فاسد که توسط پوپولیسم تبعیض آمیز تقویت شده بودند. این اغلب چیزی است که جمعیت ضد بیدار و بیش از حد بیدار روی آن اتفاق نظر دارند – بازی‌های ویدیویی به مثابه فرار بی‌معنی که در آن عمق روایت مورد نظر قرار می‌گیرد.
ما آن را در Taash می بینیم که به عنوان ارباب ثروت دزدی می کند. در حالی که من فکر می‌کنم که آدم‌های نیکوکار امروزی مانند لارا کرافت ممکن است با شکارچی گنج بودن دچار ناهماهنگی داستانی شوند، اتحادیه دزدان تداس نباید با این سؤالات روبرو شوند. به همین ترتیب، در حالی که من براندازی Liches را هوشمندانه می‌دانستم، اما با ذهنیت فعلی BioWare صحبت می‌کند که یک موجود فانتزی را که به دلیل طبیعت شیطانی‌اش شناخته می‌شود، گرفته و روی سرش می‌چرخاند.
کمتر موردی است که ناامید باشم از اینکه مینراتوس واقعی را نبینیم تا اینکه از این واقعیت که عصر اژدها این روزها ارزش مینراتوس را ندارد خسته شده باشم. لایق دایره مجوس نیست، لایق آندرس نیست، شایستگی این همه فرهنگ غنی که بر آن ایستاده نیست. خوشحالم که نتوانستیم توینتر واقعی را ببینیم. به هر حال این شهری نیست که بتواند در The Veilguard وجود داشته باشد.
-
OpenCritic
-
رتبه بندی منتقدان برتر:
81/100
- منتشر شد
-
31 اکتبر 2024
