از آنجایی که پست‌های کمی در مورد سخت‌افزار وجود دارد، بیایید در مورد اسپاگتی کابلی، کابل کشی یا “سالاد کابلی” (Kabelsalat) که در آلمانی شناخته می‌شود صحبت کنیم.
“سالاد کابل”
گره خوردن کابل ها در اطراف یکدیگر یک پدیده فیزیکی جذاب است، شاید به آنتروپی مربوط باشد؟
برخی از افراد ترجیح می‌دهند یک راه‌اندازی دسک‌تاپ با چندین مانیتور و نصب ثابت، لمس نشود، مگر اینکه یک قطعه سخت‌افزار به ارتقا نیاز داشته باشد.
اما من یک فریلنسر هستم که به جاهای مختلف سفر و نقل مکان می کنم. من عاشق کار مشترک، تعویض میز، کار در قطار و کافه هستم، بنابراین لپ تاپ دارم و دیگر به ندرت از مانیتور دوم استفاده می کنم.
کار از راه دور، کلیشه در مقابل واقعیت
بنابراین ممکن است من را به عنوان یک هیپستر کلیشه ای از راه دور در یک ساحل با مک بوک تصور کنید که در تصاویر موجود در انبار غیرواقعی به عنوان نقطه مقابل هکر کلاهدار در اتاقی تاریک به تصویر کشیده شده است.
واقعیت من بیشتر شبیه این است:
خوب، حداقل یک درخت نخل روی ژاکت صورتی من وجود دارد.
صفحه کلید مکانیکی سیمی ضروری
علیرغم استفاده از یک مانیتور بزرگ، حداقل من یک ماوس و صفحه کلید خارجی برای جلوگیری از مشکلات پشتی به دلیل حالت خمیده دارم. من دستگاه‌های بی‌سیم را امتحان کردم، اما به نوعی با باتری‌ها بدشانسی رسیدم و به هر حال دوست دارم از ترافیک غیرضروری رادیویی و زباله‌های الکترونیکی جلوگیری کنم.
بنابراین در یک روز کاری معمولی دارم
- صفحه کلید سیمی
- یک موس سیمی
- دستگاه شارژ سیمی (که در دراز مدت واقعاً ضروری است)
- شارژر دیگری برای تلفن همراه من،
- و هدفون سیمی من،
همه به لپ تاپ من متصل هستند، و وقتی بیرون می روم، همه در کوله پشتی من بسته بندی شده است.
مراسم محبوب باز کردن کابل های من
من یک پوشش نئوپرن برای جلوگیری از آسیب به رایانه‌ام دارم، و دستگاه‌های کمکی من کاملاً مقاوم هستند، بنابراین نیازی نیست هنگام بسته‌بندی کمرم کاملاً مرتب شوند. اما پس از آن باید هنگام باز کردن بسته بندی مراقب باشم. این ممکن است منبع ناامیدی به نظر برسد، اما من آن را به عنوان یک مراسم دوست داشتنی پذیرفته ام. راه اندازی محل کار موقت من را به یاد یک نوازنده کلاسیک می اندازد که قبل از ساختن موسیقی با دقت آماده می شود.
آخرین اما نه کم اهمیت ترین، برای افزودن مقداری ارزش واقعی به این پست، اجازه دهید دو استراتژی جایگزین برای رام کردن هرج و مرج کابل را به اشتراک بگذارم.
دو استراتژی جداسازی اسپاگتی کابلی
یا با نازک‌ترین کابل سبک‌وزن‌ترین دستگاه، که ماوس است، شروع می‌کنم، به دنبال آن هدفون‌ها، کابل‌های ظریف‌شان در اطراف کابل‌های ضخیم‌تر مانند رشته‌های غول‌پیکر دور ساقه‌های درختان در باغ می‌چرخند.
رویکرد برعکس امیدوارکننده‌تر به نظر می‌رسد، از سنگین‌ترین دستگاه‌ها و کابل‌های آنها شروع می‌شود که انتخاب آنها آسان‌تر است، زیرا تنها یکی وجود دارد، و حتی می‌توان آن را جدا کرد: شارژر و کابل برق سنگین آن.
قیاس جلویی زیبا و مینیمال
هنگامی که همه چیز را باز کردم، به برق وصل می‌شوم و در نهایت قطعات کابلی طولانی را پشت مانیتورم می‌گیرم، به طوری که همه چیز در قسمت جلویی بسیار زیبا به نظر می‌رسد.
این آیین تشابه کاملی با توسعه front-end است:
در کوله پشتی من به هم ریخته و کمی جا برای افراد نامنظم در نظر بگیر، درست مثل اینکه همیشه باید مدتی برای الهام گرفتن و کاوش باقی بماند، اما اجازه نده آنتروپی نظم لازم برای طراحی و دستاوردهای عمدی را نیز به چالش بکشد.
نتیجه
هنگام کار با لپ تاپ نیازی به دستگاه های بی سیم ندارید. گره‌گشایی اسپاگتی کابلی می‌تواند یک مراسم مفید برای ایجاد ذهنیت مناسب برای توسعه باشد.
