Summarize this content to 400 words in Persian Lang
من از طرفداران پر و پا قرص یاغی های جنگ ستارگان هستم. من بیش از هر بازی جهان باز که در مدت طولانی بازی کرده ام، از آن لذت می برم. من دوست دارم در کهکشان دور، بسیار دور کاوش کنم، و دوست دارم بیشتر از این از نیرو استفاده نکنم. قانون شکنی بودن، بازی با سندیکاها علیه یکدیگر، شرط بندی بزرگ روی یک دست کسل ساباک، همه چیز سرگرم کننده است. و اسپیدتر کی وس قطعه ضروری است که تمام این قطعات را که دوست دارم به هم گره می زند.
دنیای قانون شکنان چیزهای جالب زیادی برای کشف دارد، و در مورد توشارا، من زیاد از سرعت‌گیر اهمیتی نمی‌دادم. این به ویژه زمانی که من به تقویت و پرش رسیدم که سفر به زباله‌های قرمز را نسیم می‌کرد، صادق بود. سرعت‌دهنده و فضاهای باز توشارا کاملاً مناسب است. برای پیمایش در آن دشت‌های وسیع به آن نیاز دارید و سرعت گرفتن همراه با باد در کفال کی، حس خوبی دارد.
مدام در حال سقوط در یاغی های جنگ ستارگان
اما بعد به باتلاق‌های پشت‌آب آکیوا رسیدم و همه آن حسن نیت از لوله‌ها پایین رفت. حالا، برای روشن شدن، من خیلی طرفدار جنگل هستم. Uncharted یکی از سریال‌های مورد علاقه من است، بنابراین اگر بازی ای خواستار آن شد، همیشه حاضرم در محیطی گرم و مرطوب، قمه را بزنم. می گویم سبزه را بیاور. اما آکیوا احساس نمی کند که برای سرعت دهنده ساخته شده است. در واقع، این سیاره به طور تصادفی بزرگترین مشکلات را با روش انتخابی پیمایش زمینی کی نشان می دهد.
اگرچه این سیاره پوشیده از جانوران است، اما کمتر شبیه یک بیابان به سختی رام شده است، و بیشتر شبیه به مجموعه ای از بزرگراه ها و روی رمپ ها، با دیوارهای سبز در دو طرف خیابان است. من سیارات را یکی یکی می‌گرفتم، نه اینکه با کهکشان به‌عنوان نمونه‌بردار شکلات‌های ویتمن غول‌پیکر رفتار کنم، بنابراین نمی‌توانم درباره اینکه کیجیمی و تاتوئین چگونه از طرح‌های دو سیاره اول تفاوت دارند صحبت کنم. اما رسیدن به آکیوا بعد از وسعت باز توشارا به من شلاق شدیدی زد، مخصوصاً در ابتدای کار قبل از اینکه اسپیدتر خود را ارتقا دهید، وقتی که هر بار که آنقدر به آب نگاه می کنید یک Frogger را می کشید.
پیمایش در خیابان های باریک قانون شکنان جنگ ستارگان
با این حال، بزرگترین مشکل با خطوط باریک آکیوا این است که خطرات زیادی در هر طرف وجود دارد. من به درختان، صخره‌ها، دریاچه‌ها، سایر سرعت‌ها، ساختمان‌ها، موانع و تیرهای تصادفی که بدون هیچ دلیلی از زمین بیرون زده‌اند، برخورد کرده‌ام. درخت‌ها و صخره‌ها را می‌توانم اداره کنم، و اگر به چیزی به بزرگی یک ساختمان برخورد کنم، موقعیتی است که «یک‌بار مرا گول بزن».
اما آن قطب ها مرا دیوانه می کنند. آنها اغلب تقریباً به رنگ خاک هستند و آنقدر باریک هستند که ممکن است اصلاً متوجه نباشید که آنجا هستند. ای کاش بازی فقط به من اجازه می داد این یکی را داشته باشم. باشه، پس به تیرک زدم. پس چی؟ تو بابای منی؟ آیا می خواهی کلیدهای من را بردارید؟ نه؟ باشه، پس ول کن. (این سوگند محافظان کهکشان است، نه جنگ ستارگان، اما به نظر می رسد با شکایت فضایی من مطابقت دارد).
این یک شکایت جزئی در طرح بزرگ همه چیز است، و من واقعاً اوقات خوبی را با یاغی های جنگ ستارگان سپری می کنم. اما لطفا، یوبی سافت، من از نیمی از ویال های Bacta خود برای بهبودی از تصادفات اسپیدر استفاده می کنم. رحم کن
من از طرفداران پر و پا قرص یاغی های جنگ ستارگان هستم. من بیش از هر بازی جهان باز که در مدت طولانی بازی کرده ام، از آن لذت می برم. من دوست دارم در کهکشان دور، بسیار دور کاوش کنم، و دوست دارم بیشتر از این از نیرو استفاده نکنم. قانون شکنی بودن، بازی با سندیکاها علیه یکدیگر، شرط بندی بزرگ روی یک دست کسل ساباک، همه چیز سرگرم کننده است. و اسپیدتر کی وس قطعه ضروری است که تمام این قطعات را که دوست دارم به هم گره می زند.
دنیای قانون شکنان چیزهای جالب زیادی برای کشف دارد، و در مورد توشارا، من زیاد از سرعت‌گیر اهمیتی نمی‌دادم. این به ویژه زمانی که من به تقویت و پرش رسیدم که سفر به زباله‌های قرمز را نسیم می‌کرد، صادق بود. سرعت‌دهنده و فضاهای باز توشارا کاملاً مناسب است. برای پیمایش در آن دشت‌های وسیع به آن نیاز دارید و سرعت گرفتن همراه با باد در کفال کی، حس خوبی دارد.
مدام در حال سقوط در یاغی های جنگ ستارگان
اما بعد به باتلاق‌های پشت‌آب آکیوا رسیدم و همه آن حسن نیت از لوله‌ها پایین رفت. حالا، برای روشن شدن، من خیلی طرفدار جنگل هستم. Uncharted یکی از سریال‌های مورد علاقه من است، بنابراین اگر بازی ای خواستار آن شد، همیشه حاضرم در محیطی گرم و مرطوب، قمه را بزنم. می گویم سبزه را بیاور. اما آکیوا احساس نمی کند که برای سرعت دهنده ساخته شده است. در واقع، این سیاره به طور تصادفی بزرگترین مشکلات را با روش انتخابی پیمایش زمینی کی نشان می دهد.
اگرچه این سیاره پوشیده از جانوران است، اما کمتر شبیه یک بیابان به سختی رام شده است، و بیشتر شبیه به مجموعه ای از بزرگراه ها و روی رمپ ها، با دیوارهای سبز در دو طرف خیابان است. من سیارات را یکی یکی می‌گرفتم، نه اینکه با کهکشان به‌عنوان نمونه‌بردار شکلات‌های ویتمن غول‌پیکر رفتار کنم، بنابراین نمی‌توانم درباره اینکه کیجیمی و تاتوئین چگونه از طرح‌های دو سیاره اول تفاوت دارند صحبت کنم. اما رسیدن به آکیوا بعد از وسعت باز توشارا به من شلاق شدیدی زد، مخصوصاً در ابتدای کار قبل از اینکه اسپیدتر خود را ارتقا دهید، وقتی که هر بار که آنقدر به آب نگاه می کنید یک Frogger را می کشید.
پیمایش در خیابان های باریک قانون شکنان جنگ ستارگان
با این حال، بزرگترین مشکل با خطوط باریک آکیوا این است که خطرات زیادی در هر طرف وجود دارد. من به درختان، صخره‌ها، دریاچه‌ها، سایر سرعت‌ها، ساختمان‌ها، موانع و تیرهای تصادفی که بدون هیچ دلیلی از زمین بیرون زده‌اند، برخورد کرده‌ام. درخت‌ها و صخره‌ها را می‌توانم اداره کنم، و اگر به چیزی به بزرگی یک ساختمان برخورد کنم، موقعیتی است که «یک‌بار مرا گول بزن».
اما آن قطب ها مرا دیوانه می کنند. آنها اغلب تقریباً به رنگ خاک هستند و آنقدر باریک هستند که ممکن است اصلاً متوجه نباشید که آنجا هستند. ای کاش بازی فقط به من اجازه می داد این یکی را داشته باشم. باشه، پس به تیرک زدم. پس چی؟ تو بابای منی؟ آیا می خواهی کلیدهای من را بردارید؟ نه؟ باشه، پس ول کن. (این سوگند محافظان کهکشان است، نه جنگ ستارگان، اما به نظر می رسد با شکایت فضایی من مطابقت دارد).
این یک شکایت جزئی در طرح بزرگ همه چیز است، و من واقعاً اوقات خوبی را با یاغی های جنگ ستارگان سپری می کنم. اما لطفا، یوبی سافت، من از نیمی از ویال های Bacta خود برای بهبودی از تصادفات اسپیدر استفاده می کنم. رحم کن
