روزی روزگاری، ایده انحصاری ایکس باکس مانند Halo یا Gears of War که پلتفرم رقیب را تزئین کند، غیرقابل تصور بود. مانند زمانی است که مجموعه Master Chief را روی رایانه شخصی راه اندازی می کنید و سپس تصمیم می گیرید با یک کنترلر DualSense بازی کنید. چیزی در مورد آن به شدت اشتباه به نظر می رسد.
من در خانواده‌ای بزرگ شدم که در آن PS2 داشتم در حالی که دو برادر بزرگترم Xbox و Nintendo GameCube داشتند، به این معنی که والدینمان چه متوجه شوند چه ندانند خطوط جنگ کنسولی بین ما کشیده شده است. این باعث شد که من با یک رژیم غذایی ثابت از بازی‌هایی بزرگ شدم که در شرایط عادی نمی‌توانستید جای دیگری بازی کنید، اما به عنوان یکی از نه بچه، همیشه یک بازی جدید در جایی در خانه وجود داشت که باید در آن غرق شوید.
انحصاری های کنسول به یکباره به معنای همه چیز و هیچ چیز هستند
اما طرفداری باقی ماند زیرا یکی از برادران درخشش Super Mario Sunshine را تشویق می‌کرد و دیگری Halo 2 را بالای سر ما ستایش می‌کرد، در حالی که من از بازی استادانه Final Fantasy 10 و فهرست لباس‌شویی‌های JRPG دیگر که پلتفرم سونی را زیبا کرده بودند، کاملاً خوشحال بودم. مانند هزاران گیمر دیگر از آن زمان، ما بازی‌های مورد علاقه خود را توسعه دادیم، و با هر نسلی که دنبال می‌شد، طبیعی بود که به سمت کنسولی گرایش پیدا کنیم که در آن بازی‌هایی که دوست داشتیم بیشتر به عنوان خانه شناخته می‌شوند.
اما این خطوط در سال‌های اخیر محو شده‌اند، زیرا تعداد بی‌شماری از کلاسیک‌های گذشته پورت و بازسازی می‌شوند، در حالی که توسعه Triple-A چنان پرهزینه و طولانی‌تر شده است که محدود نگه داشتن بازی‌ها در یک کنسول، فروش را محدود می‌کند و ریسک مالی بیشتری ایجاد می‌کند، و بنابراین می‌خواهید ادامه دهید. تا در نهایت چیزها را به رایانه شخصی منتقل کنید یا به چند پلتفرم تبدیل شوید. ما شاهد این اتفاق در فرنچایزهای بزرگی مانند Final Fantasy بوده‌ایم، اما در غیر این صورت، پلی‌استیشن و ایکس‌باکس هر دو سرسختانه این خط را حفظ کردند. نینتندو کار خودش را انجام نمی دهد، پس بیایید فعلاً آن را نادیده بگیریم.
سونی صلاح دید که نسخه‌های رایانه شخصی Horizon Zero Dawn، God of War، Days Gone و مجموعه‌ای از عناوین مدرن دیگر را منتشر کند، اما ماه‌ها پس از تجربه کنسول، دانستن ایمن همه این بازی‌ها قبلاً جوامع قابل توجهی را به خود جذب کرده بود. نسخه رایانه شخصی یک امتیاز بود، نه یک راه نجات، و همیشه به این صورت به بازار عرضه می شد. همین امر در مورد ویژگی‌هایی مانند Horizon که ناگهان در قالب لگو در نینتندو سوییچ ظاهر می‌شود، شراکتی که برای از بین بردن جذابیت‌های پلی‌استیشن به عنوان یک نیروگاه انحصاری طراحی نشده است، صدق می‌کند.
به مراتع ایکس‌باکس بروید و داستان متفاوت‌تر از این نخواهد بود. از زمان معرفی Xbox Play Anywhere و Xbox Game Pass، مایکروسافت متعهد شده است که همه انحصاری های خود را همزمان بر روی Xbox و PC ارائه کند، فلسفه ای که با ورود Xbox Series S و SKU فنی دیگری که باید در نظر گرفته شود، پیچیده شده است.
شما نسخه‌های اضافی بازی‌ها را بر روی پلتفرم‌های متعدد نمی‌فروشید، بلکه آنها را به عنوان بخشی از سرویسی می‌فرستید که نوید ساخت یک اکوسیستم غیرقابل توقف را می‌دهد. با از بین رفتن این دیدگاه، مایکروسافت تلاش کرد تا قطعات را انتخاب کند و دوباره Xbox را به کنسولی تبدیل کند که به بازی‌هایی که می‌خواستید بازی کنید می‌بالید، یا از طریق سرمایه‌گذاری در خریدهای عظیم استودیویی یا پیشروی در بازگشت IP مورد علاقه طرفداران مانند Fable و تاریک کامل.
این بازی‌ها می‌توانند ارائه شوند، اما گزارش‌ها ادعا می‌کنند که در حال حاضر صحبت‌هایی درباره Halo، Gears of War، Microsoft Flight Simulator و دیگر بازیکنان بزرگی که به PS5 می‌روند، انجام شده است.
وقتی Xbox Halo را پشت سر بگذارد چه اتفاقی می افتد؟
Jez Corden از NateTheHate و Windows Central هفته گذشته گزارش دادند که Halo قرار است اواخر امسال برای PS5 و Nintendo Switch 2 عرضه شود، احتمالاً در قالب Master Chief Collection به عنوان راهی برای جمع‌آوری بیشتر بازی‌های اصلی این سری بر روی پلتفرم‌های جدید. عناوین دیگری از جمله Microsoft Flight Simulator و Gears of War: Ultimate Edition ذکر شد که همگی نشان می‌دهند که Xbox برنامه‌های بالقوه‌ای برای آوردن بخش‌های بزرگی از کاتالوگ پشتی خود به دیگر پلتفرم‌ها دارد.
وقتی Hi-Fi Rush، Pentiment، Grounded، و حتی Indiana Jones و The Great Circle برای PS5 معرفی شدند، احساس می‌شد که Xbox عمداً ارزشمندترین IP خود را حفظ کرده است. همه بازی هایی که ایکس باکس را به چیزی تبدیل می کنند که تنها در کنسول مایکروسافت احتکار شده است، با دانستن اینکه اگر از این خط روی سخت افزار رقیب عبور کنید، دیگر راه برگشتی ندارید. هنگامی که به نقطه بی بازگشت رسیدیم، دیگر ایکس باکس به عنوان یک کنسول فیزیکی توجیه چندانی نخواهد داشت. این یک سرویس، یک توسعه دهنده و یک ناشر خواهد بود که به شدت در سایر پلتفرم ها حضور دارد و علاقه چندانی به حفظ پلتفرم خود ندارد.
این محصول ناتوانی آن در رقابت در دو نسل کنسول و رسیدن Game Pass به سطحی است که می بیند پول بیشتری از درآمدش از دست می دهد، به طوری که انتقال به پلتفرم های دیگر برای شکستن و توجیه موجودیت یک ضرورت است. از تجربیات بی شمار
این همیشه مقصد نهایی ایکس‌باکس بود، و من می‌توانم استدلال کنم که پس از راه‌اندازی بی‌نظیر Starfield که بسیاری معتقد بودند سرنوشت آن برای همیشه تغییر می‌کند، به پایان رسید. برعکس عمل کرد و اکنون ایکس‌باکس به آینده‌ای خیره شده است که در آن تجارت کنسول را به کلی کنار می‌گذارد و به عنوان یک ارائه‌دهنده خدمات/ناشر شخص ثالث مشابه سگا پس از مرگ Dreamcast ادامه می‌دهد. این آینده ای است که هنوز هم می تواند با موفقیت های فراوان همراه باشد و شاید مایکروسافت را در موقعیتی قرار دهد که بازی های بزرگتر و بهتری بسازد.
Xbox Series X
سری X که در سال 2020 همراه با کنسول دیجیتالی Xbox Series S عرضه شد، نسخه دیسکی پلتفرم برتر بازی مایکروسافت است.
