در اینجا توضیحات سریع موضوع آورده شده است:
هوش مصنوعی (AI) ، در چشم انداز همیشه در حال تغییر امنیت سایبری توسط مشاغل برای بهبود امنیت آنها استفاده می شود. هرچه تهدیدهای امنیتی پیچیده تر می شوند ، سازمان ها به طور فزاینده ای به هوش مصنوعی تبدیل می شوند. اگرچه هوش مصنوعی از مدت هاست که بخشی جدایی ناپذیر از ابزار امنیت سایبری بوده است ، اما ظهور AI عامل در حال تبدیل شدن به عصر جدیدی از راه حل های امنیتی هوشمند ، انعطاف پذیر و از نظر متنی است. در این مقاله به بررسی احتمال AI عامل در بهبود امنیت و تمرکز بر کاربردهای راه حل های آسیب پذیری APPSEC و AI که خودکار هستند ، می پردازد.
امنیت سایبری: ظهور AI عامل
عامل AI اصطلاحی است که برای روبات های خودمختار و هدفمند که قادر به دیدن محیط اطراف خود هستند ، تصمیم گیری می کنند و به منظور دستیابی به اهداف خاص مورد نظر ، تصمیم می گیرند. بر خلاف AI مبتنی بر قانون یا واکنش دهنده سنتی ، سیستم های عامل دارای توانایی تکامل ، یادگیری و عملکرد با درجه خاصی از استقلال هستند. هنگامی که صحبت از امنیت سایبری می شود ، این استقلال می تواند به عوامل هوش مصنوعی تبدیل شود که قادر به نظارت مداوم شبکه ها و تشخیص رفتار مشکوک هستند و بدون مداخله مداوم انسان ، تهدیدات را در زمان واقعی به وجود می آورند.
AI عامل پتانسیل عظیمی برای امنیت سایبری دارد. این عوامل هوشمند با کمک الگوریتم های یادگیری ماشین و همچنین مقادیر زیادی از داده ها قادر به شناسایی الگوهای و شباهت هایی هستند که ممکن است تحلیلگران انسانی از دست بدهند. عوامل هوشمند قادر به مرتب سازی بر سر و صدای بسیاری از رویدادهای امنیتی هستند ، و اولویت بندی موارد مهمترین و ارائه اطلاعات برای کمک به پاسخ های سریع هستند. سیستم های AI عامل توانایی یادگیری و بهبود توانایی های خود در تشخیص خطرات را دارند ، در حالی که می توانند خود را با استراتژی های تغییر مجرمان سایبری سازگار کنند.
AI عامل و امنیت برنامه
اگرچه هوش مصنوعی عامل در بسیاری از جنبه های امنیت سایبری در انواع مختلفی از کاربردها یافت می شود ، اما تأثیر آن در حوزه امنیت کاربردها قابل توجه است. امنیت برنامه ها برای مشاغل که بیشتر و بیشتر به سیستم عامل های نرم افزاری پیچیده و پیچیده متکی هستند ، اولویت است. تکنیک های APPSEC مانند اسکن آسیب پذیری دوره ای و بررسی کد دستی در حفظ چرخه کاربرد مدرن توسعه ناکارآمد است.
AI عامل AI می تواند راه حل باشد. مشاغل با ادغام عامل هوشمند در چرخه عمر توسعه نرم افزار (SDLC) می توانند فرایند APPSEC خود را از پیشرو بودن تغییر دهند. نمایندگان نرم افزاری دارای هوش مصنوعی می توانند به طور مداوم مخازن کد را رصد کنند و هر کد متعهد را مورد بررسی قرار دهند تا آسیب پذیری های امنیتی را که می توان از آنها بهره برداری کرد ، شناسایی کرد. آنها می توانند از تکنیک های پیشرفته مانند تجزیه و تحلیل استاتیک کد و آزمایش پویا استفاده کنند تا انواع مختلفی از جمله خطاهای ساده در کدگذاری به نقص تزریق ظریف را تشخیص دهند.
AI AIA در AppSec بی نظیر است زیرا می تواند با زمینه خاص هر برنامه سازگار باشد. در فرآیند ایجاد یک نمودار کامل از ویژگی های داده (CPG) – – شرح کاملی از پایگاه کد که روابط بین عناصر مختلف پایگاه کد را ضبط می کند – یک عامل عامل دانش عمیق از ساختار برنامه به همراه داده ها به دست می آورد جریان و مسیرهای حمله بالقوه. هوش مصنوعی می تواند به جای اینکه فقط به یک رتبه شدت جهانی تکیه کند ، آسیب پذیری ها را با توجه به تأثیر آنها در زندگی واقعی و شیوه های مورد سوء استفاده از آنها شناسایی کند.
قدرت اصلاح خودمختار AI
ایده اتوماسیون رفع نقاط ضعف احتمالاً جذاب ترین کاربرد فناوری عامل AI در APPSEC است. توسعه دهندگان انسانی به طور سنتی برای تعیین آسیب پذیری ، درک آن و سپس اعمال اقدامات اصلاحی ، به طور سنتی برای بررسی کدهای دستی لازم بودند. این می تواند مدت زمان طولانی طول بکشد ، می تواند مستعد خطا باشد و اجرای تکه های مهم امنیتی را کند کند.
بازی عامل AI تغییر کرده است. با استفاده از درک گسترده از پایگاه کد ارائه شده توسط CPG ، عوامل هوش مصنوعی نه تنها می توانند آسیب پذیری ها را شناسایی کنند ، بلکه می توانند راه حل های نه بروز آگاهانه را به طور خودکار ایجاد کنند. آنها می توانند کدی را که باعث ایجاد مسئله می شود ، تجزیه و تحلیل کنند و هدف از آن را قبل از اجرای راه حلی که نقص را برطرف می کند ، درک کنند و در عین حال مطمئن شوند که آنها مشکلات اضافی را معرفی نمی کنند.
تثبیت خودکار با قدرت هوش مصنوعی تأثیر بسیار زیادی دارد. زمانی که بین پیدا کردن نقص قبل از پرداختن به مسئله طول می کشد ، بسیار کاهش می یابد و فرصتی را برای مجرمان خاموش می کند. این می تواند تیم توسعه را از نیاز به صرف ساعتهای بی شماری برای یافتن آسیب پذیری های امنیتی تسکین دهد. آنها می توانند بر روی توسعه قابلیت های جدید تمرکز کنند. اتوماسیون فرایند رفع آسیب پذیری های امنیتی می تواند به سازمانها کمک کند تا از یک روش قابل اعتماد استفاده کنند که سازگار باشد و این باعث کاهش احتمال خطاهای انسانی و نظارت می شود.
موانع و ملاحظات چیست؟
اگرچه امکان استفاده از AI عامل در زمینه امنیت سایبری و APPSEC بسیار زیاد است ، اما شناخت موضوعات و موضوعاتی که با استفاده از آن بوجود می آیند ضروری است. در زمینه پاسخگویی و همچنین اعتماد یک مسئله مهم است. سازمان ها باید برای اطمینان از اینكه AI در مرزهای قابل قبولی رفتار می كند ، قوانین روشنی تعیین كنند ، در صورتی كه عوامل هوش مصنوعی خودمختار شوند و قادر به تصمیم گیری برای خود باشند. کلیک کنید اینجا برای اطمینان از ایمنی و صحت تغییرات ایجاد شده در هوش مصنوعی ، روش های آزمایش و اعتبار سنجی قابل اعتماد بسیار مهم است.
مسئله دیگر احتمال حملات مخالف هوش مصنوعی است. از آنجا که فناوری AI عامل در امنیت سایبری متداول تر می شود ، مهاجمان ممکن است سعی کنند از نقص های موجود در مدل های AI سوءاستفاده کنند یا داده هایی را که به آنها آموزش داده می شود تغییر دهند. این امر بر اهمیت شیوه های توسعه هوش مصنوعی امن ، از جمله استراتژی هایی مانند آموزش مخالف و همچنین مدل سازی سخت شدن تأکید می کند.
کامل بودن و صحت نمودار خصوصیات کد نیز عامل مهمی برای عملکرد موفقیت آمیز AIP APPSEC است. حفظ و ساخت یک CPG دقیق یک هزینه اصلی در ابزارهای تجزیه و تحلیل استاتیک مانند چارچوب های آزمایش پویا و خطوط لوله ادغام داده ها است. مشاغل همچنین باید اطمینان حاصل کنند که آنها از CPG های خود منعکس کننده تغییراتی هستند که در کد های کد آنها و همچنین تغییر محیط تهدید را منعکس می کنند.
امنیت سایبری آینده هوش مصنوعی
علیرغم چالش هایی که در پیش رو است ، آینده هوش مصنوعی در امنیت سایبری فوق العاده هیجان انگیز به نظر می رسد. از آنجا که فناوری های هوش مصنوعی به پیشرفت خود ادامه می دهند ، می توان عوامل خودمختار پیشرفته تر و کارآمدتری را مشاهده کرد که می توانند با حملات سایبری با سرعت و دقت باورنکردنی ، به آنها پاسخ دهند و مبارزه کنند. هزینه های اجرای امنیت AI که در APPSEC ایجاد شده است ، شیوه ایجاد و ایمن سازی نرم افزار را تغییر می دهد و به سازمان ها این امکان را می دهد تا نرم افزارهای انعطاف پذیر تر و ایمن تری بسازند.
ادغام عامل های هوش مصنوعی در اکوسیستم امنیت سایبری امکانات مهیج برای همکاری و هماهنگی تکنیک ها و سیستم های امنیتی را فراهم می کند. سناریویی را تصور کنید که عوامل خودمختار در زمینه های نظارت بر شبکه ، واکنش حادثه ، هوش تهدید و مدیریت آسیب پذیری یکپارچه همکاری می کنند. آنها بینش ها و اقدامات هماهنگی را برای ارائه یک دفاع جامع و پیشرو در برابر حملات سایبری به اشتراک می گذارند.
با حرکت به جلو ، باید سازمان ها را ترغیب کنیم تا ضمن توجه به پیامدهای اخلاقی و اجتماعی سیستم خودمختار ، چالش های هوش مصنوعی را به عهده بگیرند. با تقویت فرهنگ پیشرفت ، شفافیت و پاسخگویی مسئولیت پذیری ، می توانیم به منظور ساختن آینده ای دیجیتالی قوی و ایمن ، از پتانسیل AI عامل استفاده کنیم.
https://www.darkreading.com/application-securance/ai-in-software-development-the-good-the-bad-and-the-dangous از مقاله را می توان به صورت خلاصه کرد:
عامل AI یک پیشرفت هیجان انگیز در زمینه امنیت سایبری است. این یک روش انقلابی برای تشخیص ، جلوگیری از تهدیدهای امنیت سایبری و محدود کردن اثرات آنها است. شرکت ها با کمک عوامل خودمختار ، به ویژه در حوزه امنیت برنامه ها و رفع خودکار برای آسیب پذیری ها ، شرکت ها می توانند با دور شدن از فرآیندهای دستی به موارد خودکار ، و همچنین از کلی به متن حساس ، استراتژی امنیتی خود را به روشی پیشگیرانه تغییر دهند.
اگرچه هنوز هم چالش هایی وجود دارد ، مزایای بالقوه عوامل AI برای نادیده گرفتن بسیار قابل توجه است. در حالی که ما محدودیت های هوش مصنوعی را در زمینه امنیت سایبری تحت فشار قرار می دهیم ، نزدیک شدن به این فناوری با نگرش سازگاری مداوم ، یادگیری و نوآوری پاسخگو بسیار مهم است. پس از آن می توان پتانسیل کامل اطلاعات عامل هوش مصنوعی را به منظور محافظت از دارایی ها و سازمان های دیجیتالی رها کرد.
هزینه های اجرای امنیت هوش مصنوعی
