در این پست وبلاگ ، هفت مفهوم مهم را تجزیه می کنم: مجازی سازی ، مقیاس پذیری ، چابکی ، در دسترس بودن بالا ، تحمل خطا ، دسترسی جهانی و تفاوت بین خاصیت ارتجاعی و مقیاس پذیری.
مجازی سازی:
مجازی سازی یک فناوری است که امکان ایجاد نسخه مجازی یک منبع رایانه مانند سرور ، سیستم عامل ، برنامه های کاربردی و ذخیره سازی را فراهم می کند. این همان چیزی است که به یک دستگاه فیزیکی واحد اجازه می دهد تا چندین دستگاه مجازی را روی آن میزبانی کند و امکان استفاده کارآمدتر از منابع را فراهم می کند.
مقیاس پذیری:
مقیاس پذیری به توانایی یک سیستم یا شبکه ، برای افزایش بار کاری اشاره دارد. این امکان را به یک سیستم می دهد تا با افزودن منابع ، به سطح مورد نیاز مقیاس بپردازد و باعث افزایش رشد زیرساخت ها می شود تا بدون به خطر انداختن عملکرد ، افزایش تقاضا را برطرف کند.
چابکی:
چابکی در زمینه محاسبات ابری به توانایی واکنش سریع و سازگاری با تغییرات در سیستم ، مانند مقیاس بندی منابع تا افزایش ترافیک اشاره دارد.
در دسترس بودن بالا:
توانایی یک سیستم در دسترس و عملیاتی برای دوره های طولانی ، صرف نظر از اختلالات مانند خرابی سرور.
تحمل گسل:
مانند در دسترس بودن بالا ، تحمل گسل توانایی یک سیستم برای ادامه کار حتی در صورت عدم موفقیت یک یا چند مؤلفه آن است. این شامل یافتن و رفع سریع مسائل بدون ورودی کاربر است.
دسترسی جهانی:
توانایی ارائه دهنده خدمات ابری در ارائه خدمات خود در سطح جهان با عملکرد بالا و تأخیر کم.
خاصیت ارتجاعی در مقابل مقیاس پذیری:
- مقیاس پذیری در مورد توانایی سیستم در رسیدگی به رشد ، چه برنامه ریزی شده یا تدریجی است. این یک استراتژی بلند مدت برای تأمین افزایش بار کاری با اضافه کردن منابع است. به عنوان مثال ، یک تجارت ممکن است زیرساخت های خود را برای پشتیبانی از یک مشتری در حال رشد به مرور زمان مقیاس کند.
- از طرف دیگر ، خاصیت ارتجاعی ، توانایی تنظیم پویا منابع در زمان واقعی بر اساس تقاضای فعلی است. این در مورد مقیاس بندی بالا یا پایین برای مطابقت با نوسانات بار کار است. به عنوان مثال ، یک سایت تجارت الکترونیکی ممکن است در طی یک تعطیلات در تعطیلات افزایش یابد و پس از فروکش کردن ترافیک ، مقیاس پایین بیاید. به طور خلاصه ، مقیاس پذیری مربوط به رشد است ، در حالی که خاصیت ارتجاعی مربوط به انعطاف پذیری است.
