شما می دانید که افسانه شهری در مورد نوجوانان بدخواه که با نقاشی شماره های 1 ، 2 و 4 در پشت خوک ها ، یک والمارت را شوخی می کنند ، سپس به آنها اجازه می دهند در فروشگاه شل شوند ، بنابراین نگهبانان امنیتی زمان مسخره ای را صرف جستجوی خوک شماره 3 می کنند که وجود ندارد؟ تاکنون دیدگاه شخص دوم خوک شماره 3 بوده است. ما آن را فرض می کنیم باید وجود دارد زیرا ما بازی های شخص اول و سوم را داریم. اما بازی های شخص دوم کجا هستند؟ یک بازی شخص دوم حتی به نظر می رسد؟
تدی شخص دوم است
خارج از دید یک پاسخ بالقوه ارائه می دهد. در این بازی اول از استودیوی سوئد The Gang ، دیدگاه شخص دوم به هیچ وجه متعلق به یک شخص نیست ، بلکه یک خرس عروسکی است. این بازی ترسناک ، که کمک های سخاوتمندانه ای از الهام بخش از امثال کابوس های کوچک و داخل آن را به خود جلب می کند ، شما را به عنوان سوفی ، یک دختر نابینا جوان که از طریق برخی شرایط غیرقابل توصیف ، می تواند توسط عروسکی او هدایت شود.
چند کتاب قابل توجه شخص دوم از جمله چراغ های روشن ، شهر بزرگ ، خانه دعا ، شماره 2 و وقتی به من رسیدید وجود دارد. این بدان معناست که داستان از منظر خواننده گفته می شود ، یعنی “شما X را انجام می دهید” ، به جای شخص ثالث “Tom Sawyer Do X” ، یا شخص اول “I Do X.”
برای دیدن محیط ، به تدی اعتماد می کنید. در آغاز ، این به معنای دزدیدن در اطراف با تدی است که به سینه شما فشار داده شده است ، در تقریب شخص اول-البته با بازوهای کوچک فازی که در کنار سمت چپ و راست صفحه قرار دارد. این برای گرفتن در جهان بسیار عالی است ، اما نه برای حل پازل. اگر سوفی در حال نگه داشتن تدی باشد ، نمی تواند با هر چیزی در محیط ارتباط برقرار کند. اما هر وقت یک پتو صورتی تاشو را در محیط می بینید ، این نشانه شما برای تنظیم عروسکی است. پس از نشستن ، او به شما چشم انداز گسترده ای در مورد فضای بازی می دهد و به سوفی اجازه می دهد تا در اطراف خود قدم بزند و معماها را حل کند. اما اگر تدی نتواند آن را ببیند ، شما هم نمی توانید ، بنابراین در یک بند کوتاه قرار دارید.
من در مورد هالروس ، در مورد دشواری ساخت بازی که شامل دو دیدگاه مختلف است ، از رهبری بازی پرسیدم. من به خصوص کنجکاو بودم زیرا از بینایی زندگی را به عنوان یک پروژه دانشجویی آغاز کرد. اثبات مفهوم در شش هفته انجام شد و فقط حدود 20 دقیقه طول داشت. توسعه در اوایل سال 2023 با جدیت آغاز شد و دو سال بعد ، هنوز هم فقط 12 نفر در این تیم حضور دارند. هالروس چه احساسی در مورد تلاش برای چیز جدید با تجربه کمی داشت؟
“[It was a] انتخاب احمقانه ، “او می خندد.” اما همچنین دلیل اینکه ما این کار را کردیم به این دلیل است که ما قبلاً با این مکانیک هیچ بازی مانند این را ندیده ایم. بنابراین این تنها دلیلی است که تصمیم گرفتیم به دنبال آن برویم ، می دانید؟ از آنجا که ما می خواستیم چیزی بسازیم که برجسته باشد و این احساس منحصر به فرد را نسبت به آن داشته باشد ، درست است؟ … و البته ما به سمت عمق پرش کردیم ، درست است؟ سپس مجبور شد یک دسته از مشکلات را حل کنیم که نمی دانستیم چگونه در آن زمان حل کنیم. “
چشم خود را به خرس نگه دارید
به نظر می رسد از دید در کابوس های کوچک ساخته شده است. سوفی در تلاش است تا از یک عمارت شوم که توسط بزرگسالان شیطانی اسیر می شود ، فرار کند. در نسخه ی نمایشی که من در The Mix بازی کردم ، یک رویداد پیش نمایش متمرکز بر ایندی که در کنفرانس توسعه دهندگان بازی امسال برگزار شد ، سوفی توسط یک زن بلند و غیر طبیعی با اندامهای طولانی و طولانی دنبال می شود. سر و صدایی بیش از حد ایجاد کنید و او ، یا هرکارش ، روی شما فرود می آید. اما ، قبل از اینکه بتوانید از هر اتاق معین فرار کنید ، همیشه برای انتخاب تدی باید دو برابر کنید – برخلاف یوشی که نیازی به نگه داشتن زبانه های کودک ماریو در جزیره یوشی نیست. هر سطح باید مسیری را برای سوفی فراهم کند ، در حالی که راهی برای بازیابی خرس خود نیز می دهد ، که یک چالش طراحی جالب را ارائه می دهد.
“این یکی از مبارزات بزرگ بوده است که منصفانه باشد. [This demo] فقط آغاز بازی است و اکنون شما به طور دستی همه اینها را اداره می کنید. این همیشه بعداً اینگونه نیست. قطعات و چیزهای متحرک وجود دارد. هالروس می گوید ، معماها پیچیده تر می شوند.
“این همیشه مورد توجه قرار گرفته است ، و اطمینان حاصل کنید که دست زدن به خرس عروسکی هرگز خسته کننده نمی شود ، که شما هرگز مجبور نیستید آن را انتخاب کنید تا یک بار با پازل انجام شود ، به همین ترتیب یک چالش را انتخاب کنید.
خارج از چشم خیلی دور از چشم نیست. این هدف برای آزادی در بهار امسال است.
طرف دیگر
Typers Blood بیشتر اثبات می شود این دوران طلایی تایپ بازی های ترسناک است
Typers Typers در حال تایپ مردگان با Resident Evil است و درخشان است.
