برنامه نویسی

تسلط بر آرگومان های تابع: کمتر در جاوا اسکریپت بیشتر است

Summarize this content to 400 words in Persian Lang
هی توسعه دهندگان همکار! 👋 امروز، بیایید به یک جنبه مهم از نوشتن جاوا اسکریپت تمیز و قابل نگهداری بپردازیم: مدیریت آرگومان های تابع

مشکل با استدلال های بیش از حد

آیا تا به حال با تابعی روبرو شده اید که شبیه این باشد؟

function createMenu(title, body, buttonText, cancellable, theme, fontSize, callback) {
// …a whole lot of logic here
}

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

اگر دارید، درد تلاش برای به خاطر سپردن ترتیب بحث ها، یا بدتر از آن، اشکال زدایی زمانی که شخصی به ناچار آنها را با هم مخلوط می کند، می دانید. 😅

قانون دو استدلالی

در اینجا یک قانون طلایی وجود دارد: سعی کنید توابع خود را به دو آرگومان یا کمتر محدود کنید.چرا؟ در اینجا چند دلیل قانع کننده وجود دارد:

قابلیت تست بهبود یافته: آرگومان های کمتر به معنای موارد آزمایشی کمتر برای پوشش همه احتمالات است.

خوانایی پیشرفته: درک هدف یک تابع در یک نگاه آسان تر است.

کاهش بار شناختی: دستکاری ذهنی کمتر پارامترها برای توسعه دهندگانی که از تابع استفاده می کنند.

اما اگر به پارامترهای بیشتری نیاز داشته باشم چه می شود؟

سوال عالی! اینجاست که جادوی تخریب اشیا وارد می شود. این را بررسی کنید:

function createMenu({ title, body, buttonText, cancellable, theme = ‘light’, fontSize = 16, callback = () => {} }) {
// Your implementation here
}

// Usage
createMenu({
title: “Settings”,
body: “Adjust your preferences”,
buttonText: “Save”,
cancellable: true
});

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

مزایای این رویکرد

پارامترهای نامگذاری شده را شبیه سازی می کند: شما می توانید به هر ترتیبی استدلال ارائه دهید.
خود مستندسازی: امضای تابع به وضوح نشان می دهد که چه ویژگی هایی مورد انتظار است.
مقادیر پیش فرض: به راحتی پیش فرض ها را برای پارامترهای اختیاری تنظیم کنید.
از عوارض جانبی جلوگیری می کند: از بین بردن ارزش های اولیه کلون ها، کمک به جلوگیری از جهش های تصادفی.
دوستدار لینتر: ابزارها می توانند در مورد ویژگی های استفاده نشده به شما هشدار دهند.

نکته حرفه ای: TypeScript Boost

اگر از TypeScript استفاده می کنید، می توانید این را یک قدم جلوتر ببرید:

interface MenuOptions {
title: string;
body: string;
buttonText: string;
cancellable: boolean;
theme?: ‘light’ | ‘dark’;
fontSize?: number;
callback?: () => void;
}

function createMenu(options: MenuOptions) {
// Implementation
}

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

این کار ایمنی نوع و تکمیل خودکار را اضافه می کند و کد شما را قوی تر می کند!

بسته بندی

با اتخاذ این الگو، متوجه خواهید شد که عملکردهای شما انعطاف پذیرتر، استفاده آسان تر و نگهداری ساده تر می شوند. این یک تغییر کوچک است که می تواند تاثیر زیادی بر کیفیت کد شما داشته باشد.

نظر شما در مورد این رویکرد چیست؟ آیا راهنمایی دیگری برای مدیریت آرگومان های تابع دارید؟ بیایید در نظرات بحث کنیم!

کد نویسی مبارک! 🚀

هی توسعه دهندگان همکار! 👋 امروز، بیایید به یک جنبه مهم از نوشتن جاوا اسکریپت تمیز و قابل نگهداری بپردازیم: مدیریت آرگومان های تابع

مشکل با استدلال های بیش از حد

آیا تا به حال با تابعی روبرو شده اید که شبیه این باشد؟

function createMenu(title, body, buttonText, cancellable, theme, fontSize, callback) {
  // ...a whole lot of logic here
}
وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

اگر دارید، درد تلاش برای به خاطر سپردن ترتیب بحث ها، یا بدتر از آن، اشکال زدایی زمانی که شخصی به ناچار آنها را با هم مخلوط می کند، می دانید. 😅

قانون دو استدلالی

در اینجا یک قانون طلایی وجود دارد: سعی کنید توابع خود را به دو آرگومان یا کمتر محدود کنید.
چرا؟ در اینجا چند دلیل قانع کننده وجود دارد:

  • قابلیت تست بهبود یافته: آرگومان های کمتر به معنای موارد آزمایشی کمتر برای پوشش همه احتمالات است.
  • خوانایی پیشرفته: درک هدف یک تابع در یک نگاه آسان تر است.
  • کاهش بار شناختی: دستکاری ذهنی کمتر پارامترها برای توسعه دهندگانی که از تابع استفاده می کنند.

اما اگر به پارامترهای بیشتری نیاز داشته باشم چه می شود؟

سوال عالی! اینجاست که جادوی تخریب اشیا وارد می شود. این را بررسی کنید:

function createMenu({ title, body, buttonText, cancellable, theme = 'light', fontSize = 16, callback = () => {} }) {
  // Your implementation here
}

// Usage
createMenu({
  title: "Settings",
  body: "Adjust your preferences",
  buttonText: "Save",
  cancellable: true
});
وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

مزایای این رویکرد

  • پارامترهای نامگذاری شده را شبیه سازی می کند: شما می توانید به هر ترتیبی استدلال ارائه دهید.
    خود مستندسازی: امضای تابع به وضوح نشان می دهد که چه ویژگی هایی مورد انتظار است.
    مقادیر پیش فرض: به راحتی پیش فرض ها را برای پارامترهای اختیاری تنظیم کنید.
    از عوارض جانبی جلوگیری می کند: از بین بردن ارزش های اولیه کلون ها، کمک به جلوگیری از جهش های تصادفی.
    دوستدار لینتر: ابزارها می توانند در مورد ویژگی های استفاده نشده به شما هشدار دهند.

نکته حرفه ای: TypeScript Boost

اگر از TypeScript استفاده می کنید، می توانید این را یک قدم جلوتر ببرید:

interface MenuOptions {
  title: string;
  body: string;
  buttonText: string;
  cancellable: boolean;
  theme?: 'light' | 'dark';
  fontSize?: number;
  callback?: () => void;
}

function createMenu(options: MenuOptions) {
  // Implementation
}
وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

این کار ایمنی نوع و تکمیل خودکار را اضافه می کند و کد شما را قوی تر می کند!

بسته بندی

با اتخاذ این الگو، متوجه خواهید شد که عملکردهای شما انعطاف پذیرتر، استفاده آسان تر و نگهداری ساده تر می شوند. این یک تغییر کوچک است که می تواند تاثیر زیادی بر کیفیت کد شما داشته باشد.

نظر شما در مورد این رویکرد چیست؟ آیا راهنمایی دیگری برای مدیریت آرگومان های تابع دارید؟ بیایید در نظرات بحث کنیم!

کد نویسی مبارک! 🚀

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا