اشیاء همراه کاتلین در مقابل اعضای استاتیک جاوا: داستان دو همراه (جایی که کاتلین چیزی بیش از دوستی ارائه می دهد!)

Summarize this content to 400 words in Persian Lang

تصور کنید یک انجمن مخفی با یک طاق مخفی دارید. این طاق دارای ارزشمندترین گنجینه ها و اسرار جامعه است که فقط برای اعضای آن قابل دسترسی است. در جاوا، این خزانه ممکن است با اعضای ثابت نمایش داده شود، مانند یک صندوقچه مشترک که همه می توانند با کلید مناسب به آن دسترسی داشته باشند. اما در کاتلین، یک شی همراه، یک محرم قابل اعتماد است که کلیدها را نگه می دارد و با ظرافت بیشتری به آن دسترسی می دهد. 🗝️

Java: The Static Vault

در جاوا، اعضای استاتیک متعلق به خود کلاس هستند، نه به نمونه خاصی. آنها مانند یک صندوقچه مشترک هستند که همه می توانند اقلام را با استفاده از نام کلاس به عنوان کلید ذخیره و بازیابی کنند.

// Java
public class SecretSociety {
private static String secretCode = “Open Sesame!”;

public static String getSecretCode() {
return secretCode;
}
}

String code = SecretSociety.getSecretCode(); // Accessing the static member

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

این رویکرد برای به اشتراک گذاری داده ها و عملکرد در تمام نمونه های یک کلاس کار می کند، اما فاقد انعطاف پذیری و سازماندهی اشیاء همراه Kotlin است. این مانند داشتن یک صندوقچه برای تمام گنجینه های خود است، بدون هیچ راهی برای طبقه بندی یا کنترل دسترسی به موارد خاص.

کاتلین: نگهبان همراه

اشیاء همراه کاتلین مانند اعضای مورد اعتماد جامعه مخفی هستند که کلیدهای طاق را در دست دارند و دسترسی به محتویات آن را مدیریت می کنند. آنها در یک کلاس با استفاده از companion کلمه کلیدی و می تواند ویژگی ها، روش ها و حتی رابط های پیاده سازی خود را داشته باشد.

// Kotlin
class SecretSociety {
companion object VaultKeeper {
private const val secretCode = “Open Sesame!”

fun getSecretCode(): String {
// Maybe perform some authentication here?
return secretCode
}
}
}

val code = SecretSociety.getSecretCode() // Accessing through the companion object

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

این اجازه می دهد تا:

کپسولاسیون: شما می توانید پنهان کنید secretCode در شیء همراه، و آن را فقط از طریقgetSecretCode() روش

سازمان: می توانید ویژگی ها و متدهای مرتبط را در شیء همراه گروه بندی کنید و کلاس خود را مرتب نگه دارید.

انعطاف پذیری: شیء همراه می‌تواند رابط‌ها را پیاده‌سازی کند یا کلاس‌ها را گسترش دهد و عملکرد بیشتری نسبت به اعضای استاتیک ارائه دهد.

نام همراهان: می توانید به شیء همراه خود یک نام بدهید (مانند VaultKeeper) برای خوانایی و سازماندهی بهتر.

چرا اشیاء همراه فراتر از دوستان هستند؟

اشیاء همراه Kotlin مزایای متعددی نسبت به اعضای استاتیک جاوا دارند:

کپسولاسیون بهبود یافته: آنها راه ساختارمندتری را برای مدیریت اعضای استاتیک ارائه می دهند که امکان کنترل دسترسی بهتر را فراهم می کند.

افزایش انعطاف پذیری: آن‌ها می‌توانند رابط‌ها را پیاده‌سازی کنند و کلاس‌ها را گسترش دهند و عملکرد بیشتری نسبت به اعضای استاتیک ساده ارائه دهند.

سازماندهی بهتر: آنها با گروه بندی اعضای استاتیک مرتبط با هم به سازماندهی کد شما کمک می کنند.

نام همراهان: نام گذاری شیء همراه خود خوانایی و وضوح کد را بهبود می بخشد.

همتای جاوا: کلاس های تودرتو ایستا (یک همراه نزدیک)

جاوا کلاس های تودرتو ایستا را ارائه می دهد که می تواند برخی از مزایای سازمانی اشیاء همراه را ارائه دهد. با این حال، آنها فاقد دسترسی مستقیم و مختصر بودن اشیاء همراه کاتلین هستند. این مانند داشتن یک طاق جداگانه است که توسط یک انجمن مخفی دیگر محافظت می شود و لایه ای اضافی از پیچیدگی را اضافه می کند.

// Java
public class OuterClass {

private static String secret = “Hidden treasure!”;

// Static nested class
public static class NestedClass {

public static String getSecret() {
// Accessing the static member of the outer class
return OuterClass.secret;
}
}
}

// Accessing the static nested class and its method
String treasure = OuterClass.NestedClass.getSecret();

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

در این مثال، NestedClass یک کلاس تودرتو استاتیک در داخل است OuterClass. می تواند به عضو استاتیک خصوصی دسترسی داشته باشد secret از طبقه بیرونی این یک سطح از کپسوله سازی و سازماندهی را فراهم می کند، زیرا اعضای استاتیک مرتبط را می توان در کلاس تودرتو گروه بندی کرد.

با این حال، در مقایسه با اشیاء همراه کاتلین، دسترسی به آن کمی پیچیده تر است: باید از آن استفاده کنید OuterClass.NestedClass.getSecret() به جای ساده OuterClass.getSecret(). فاقد مستقیم بودن و مختصر بودن نحو شیء همراه کاتلین است.

در نتیجه (راز امن است)

اشیاء همراه Kotlin در مقایسه با اعضای ایستا یا کلاس های تو در تو جاوا راه قدرتمندتر و انعطاف پذیرتری برای مدیریت اعضای استاتیک ارائه می دهند. آنها محصورسازی، سازماندهی و توسعه پذیری بهتری را ارائه می دهند و آنها را به همراهان ارزشمندی در کد Kotlin شما تبدیل می کنند. بنابراین، اگر برای محافظت از اسرار خود و سازماندهی اعضای ثابت خود آماده هستید، از قدرت اشیاء همراه استفاده کنید! 🗝️

PS اگر یک توسعه دهنده جاوا هستید که هنوز به اعضای ثابت تکیه می کنید، نگران نباشید. برای سازماندهی بهتر، همیشه می‌توانید کلاس‌های تودرتو استاتیک را کاوش کنید. ممکن است به اندازه یک شیء همراه کاتلین صمیمی نباشد، اما همچنان می تواند اسرار شما را ایمن نگه دارد! 😉

// Java
public class SecretSociety {
    private static String secretCode = "Open Sesame!";

    public static String getSecretCode() {
        return secretCode;
    }
}

String code = SecretSociety.getSecretCode(); // Accessing the static member

// Kotlin
class SecretSociety {
    companion object VaultKeeper {
        private const val secretCode = "Open Sesame!"

        fun getSecretCode(): String {
            // Maybe perform some authentication here?
            return secretCode
        }
    }
}

val code = SecretSociety.getSecretCode() // Accessing through the companion object

// Java
public class OuterClass {

    private static String secret = "Hidden treasure!";

    // Static nested class
    public static class NestedClass {

        public static String getSecret() {
            // Accessing the static member of the outer class
            return OuterClass.secret; 
        }
    }
}

// Accessing the static nested class and its method
String treasure = OuterClass.NestedClass.getSecret();