بنابراین این کم و بیش تصادفی است. می‌توانیم بگوییم که به‌عنوان توسعه‌دهندگان – یا توسعه‌دهندگان مشتاق – که در اکثر موارد، هنوز در بازار کار هستند، به‌دست آوردن اولین شغل همیشه مانند کوهی بیش از اندازه بزرگ به نظر می‌رسد. درگیر شدن در پروژه های مختلف یا پیوستن به یک جامعه احتمالاً تنها راه نجاتی است که برای جلوگیری از از دست دادن تمام انگیزه ها باقی مانده است.
از آنجایی که بازار کار اشباع‌تر می‌شود و مردم با توسعه نرم‌افزار هم به عنوان یک سرگرمی و هم به عنوان وسیله‌ای برای کسب درآمد رفتار می‌کنند، به نظر می‌رسد اکوسیستم جایی است که در کنار حرفه‌ای‌های با تجربه و آماتور در سطح جوانی کار می‌کنیم. این بدان معناست که معنای توسعه‌دهنده جوان بودن همچنان در حال گسترش است و نفوذ به نقش‌های سطح ابتدایی و جوان را سخت‌تر می‌کند.
یکی از کارهایی که توسعه دهندگانی که می خواهند حرفه ای طولانی در توسعه نرم افزار داشته باشند باید انجام دهند این است که ثابت قدم بمانند و در پروژه های مختلف، چه پولی و چه بدون دستمزد، مشارکت کنند. در حال حاضر اوضاع آشفته است، اما نمی توانیم انگیزه خود را از دست بدهیم.
