Summarize this content to 400 words in Persian Lang
صحبت در مورد گیم پلی Metal Gear Solid Delta: Snake Eater در زمانی که بیشتر 90 دقیقه ای که با بازسازی Unreal Engine 5 داشتم، شامل کات سین ها و تماس های کدک بود، سخت است. اما این هم چندان تعجب آور نیست، زیرا سریال به خاطر شرح و داستان ناشیانه اش که اغلب در پوچ بودن افراط می کند بدنام است. این بخش بزرگی از این است که چرا ما آن را بسیار دوست داریم.
طرفداران افتتاحیه این بازسازی جاه طلبانه را به عنوان ماموریت VIRTUOS می شناسند که در آن Naked Snake پرش HALO را به جنگل های متراکم Tselinoyarsk انجام می دهد. این یک سکانس جاودانه با موسیقی سر به فلک کشیده، دیالوگ های حماسی و کارگردانی شیک است که در دوران پلی استیشن 2 سابقه نداشت. با گذشت دو دهه، هنوز هم می درخشد.
چه هیجانی
اما با انتخاب یک پالت رنگ خنثی‌تر از رنگ‌های قهوه‌ای و سبز رنگ اصلی، بخشی از درخشش سبک خود را از دست می‌دهد. این به طرز شگفت انگیزی به زیبایی واقعی تری دلتا می خواهد، اما اگر از طرفداران حس و حال فیلم اکشن اصلی فیلم بودید، چیزی در اینجا گم شده است. باورنکردنی به نظر می رسد، اشتباه نکنید.
شاخ و برگ انبوه و واقعی است، حیواناتی که با آنها روبرو می شوید درست از یک مستند طبیعت بیرون کشیده شده اند، در حالی که افرادی که به آنها برخورد می کنید با سطحی خیره کننده از اصالت بصری زنده می شوند. اما در کنار همه اینها، این دقیقاً همان بازی است که 20 سال پیش بازی کردید.
یکی از تغییرات تعیین کننده یک طرح کنترل مدرن است که اکنون بیشتر یادآور Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain است که به نظر من بهترین نمونه از اقدامات جاسوسی تاکتیکی است که جهان تا کنون دیده است. اکنون می توانید با زدن دکمه دایره خمیده شوید، با نگه داشتن آن به حالت خمیده بروید و مانند یک انسان معمولی به جای یک عقرب چند پا که تلاش می کند به دیوار تکیه کند، حرکت کنید.
اگر مقداری حافظه عضلانی را حفظ کرده اید یا به سادگی از خود متنفر هستید، می توانید کنترل های قدیمی را نیز تغییر دهید. واقعیت جالب: می توانم به هر دو اعتراف کنم!
در اصل، این بازی به روشی مانند این بازی را کنترل می کند، زیرا من همیشه کنترل های استفاده شده توسط Sons of Liberty و Snake Eater را بیهوده می دیدم، عمدتاً به این دلیل که عناوین ماجراجویی سوم شخص مدرن این قبیل به سادگی استاندارد نشده بودند. زمان
نه برای افتخار، بلکه برای شما
با وجود اجرای کنترل های مدرن، طراحی سطح بدون تغییر به نظر می رسد. سطوح هنوز هم از مناطق جنگلی عمدتاً تقسیم‌بندی شده تشکیل شده‌اند که با نمایشگرهای مکرر از دست می‌دهند، تعداد کمی از دشمنان، و توالی‌های نمونه‌ای از نبرد و اکتشاف که واقعاً به هیچ یک از کنترل‌های جدید اجازه نمی‌دهند پتانسیل واقعی خود را به نمایش بگذارند. در زیر گرافیک دوست داشتنی و ترفندهای مکانیکی پایه، این هنوز همان بازی 20 سال پیش است. من مطمئن نیستم که آیا طرفداران جدیدی که به عناوین اکشن مدرن یا تجربیات جهان باز عادت کرده اند با این کار گرفته شوند یا خیر. طراحی مدرسه قدیمی و قدیمی آن سعی می‌کند یک چیز بسیار خاص و اغلب بی‌اهمیت باشد.
کونامی همچنین از آرایش بصری جدید بازی استفاده می‌کند تا به نحوه واکنش Snake به آسیب‌های وارد شده در طول بازی، کمی استعداد بیشتری بدهد. گروهی از سربازان پس از اینکه یک درگیری اشتباه انجام شد، با من برخورد کردند، و متوجه شدم که اسنیک در کنار صورتش زخمی شده است که در کل دمو، حتی در کات سین ها، و پس از بارگذاری مجدد یک فایل ذخیره، گیر کرده است.
این یک جزئیات جدید شرورانه است، و من کنجکاو هستم تا ببینم که آیا زخم ها، خراش ها، زخم های گلوله و نیش کروکودیل برای کل بازی باقی خواهند ماند یا خیر. این یک تکامل از نسخه اصلی است به گونه ای که به نظر طبیعی و ارزشمند است، اما ای کاش به چیزی اساسی تر تبدیل می شد.
گذشته از آن، این یک تجربه یکسان است. مسیر کات سین تغییری نکرده است، تمام اجراهای آوازی امثال دیوید هایتر تغییر نکرده یا جایگزین نشده اند، و همچنان شما را در تماس های Codec هر چند دقیقه یک بار غرق می کند تا کوه هایی از نمایش را ارائه دهید. من عاشق این بازی هستم و همیشه از ویژگی‌های آن قدردانی کرده‌ام، اما مطمئن نیستم که این اصالت ثابت چیز خوبی باشد، برای یک غواصی با قیمت تمام شده و کار فشرده در همان چاه.
مار بخورههههههه!
هنگام صحبت با تهیه کننده ارشد نوریاکی اوکامورا در طول جلسه عملی من، او اعتراف کرد که Metal Gear Solid به آرامی محبوبیت خود را در طول سال ها از دست داده است، این میزان در بین مخاطبان اصلی که تقریباً یک دهه است که یک محصول جدید را ندیده اند، دو برابر شده است. کونامی سپس تصمیم گرفت که این مجموعه را بازگرداند و با اولین ورودی روایت زمانی شروع کرد و احتمالاً به Peace Walker، Sons of Liberty، Guns of the Patriots و Metal Gear Solid اصلی ادامه داد.
اما برخی از آنها نیاز به بازسازی کامل دارند، و بنابراین، دست نخورده نگه داشتن هر قطعه از طراحی سطح، هر اجرا و هر چیز عجیب و غریب در Snake Eater انتخابی عجیب به نظر می رسد. می‌دانم که نمی‌خواهم قایق‌هایی به این نماد را تکان دهم، به‌خصوص اگر خالق اصلی و نمادین سری، هیدئو کوجیما، در این کار نقش نداشته باشد، اما این اعدام با من درست نمی‌شود.
یکی از معدود موارد اضافه شده در گیم پلی که در دمو خود متوجه شدم، اردک هایی با لباس زیبا بود که اکنون در سراسر محیط یافت می شوند. یکی از آنها که من دیدم، تجهیزات کامل کامو اسپورت بود.
من در مورد دلتا خیلی در تعارض هستم. Snake Eater اخیراً به عنوان بخشی از Legacy Collection و قبل از آن در مجموعه HD منتشر شد و بر روی اکثر پلتفرم ها به صورت فیزیکی و دیجیتال به راحتی در دسترس قرار گرفت. بازی چندان سختی نیست و من دوست دارم که به شکل اصلی خود باقی بماند تا میلیون ها نفر به آن دسترسی داشته باشند.
با این حال، به این دلیل، بخشی از من امیدوار بود که دلتا فراتر رفته و به جای اینکه برده‌وار در غل و زنجیر سنت باشد، یک یا دو چیز جدید را امتحان کند. به نظر می‌رسد کونامی از ناراحت کردن طرفداران هاردکور، دور شدن بیش از حد از استانداردهای رایج می‌ترسد، یا می‌خواهد این تجربه را برای بازیکنان جدید بالقوه حفظ کند.
اما شما فقط با امتناع از پذیرش هر نوع تغییری که صرفاً سطحی نیست، آن تازه واردان را دور خواهید کرد. آن را با پاک شدن هویت بصری در Unreal Engine 5 و طراحی سطح بدون تغییر ترکیب کنید، و کل بسته بدون هیچ هدف مشخصی است. من نمی توانم صبر کنم تا آن را بازی کنم، اما همچنین نمی توانم احساس کنم چنین منابعی می توانستند برای چیز دیگری استفاده شوند. شاید چیزی کاملا جدید.
صحبت در مورد گیم پلی Metal Gear Solid Delta: Snake Eater در زمانی که بیشتر 90 دقیقه ای که با بازسازی Unreal Engine 5 داشتم، شامل کات سین ها و تماس های کدک بود، سخت است. اما این هم چندان تعجب آور نیست، زیرا سریال به خاطر شرح و داستان ناشیانه اش که اغلب در پوچ بودن افراط می کند بدنام است. این بخش بزرگی از این است که چرا ما آن را بسیار دوست داریم.
طرفداران افتتاحیه این بازسازی جاه طلبانه را به عنوان ماموریت VIRTUOS می شناسند که در آن Naked Snake پرش HALO را به جنگل های متراکم Tselinoyarsk انجام می دهد. این یک سکانس جاودانه با موسیقی سر به فلک کشیده، دیالوگ های حماسی و کارگردانی شیک است که در دوران پلی استیشن 2 سابقه نداشت. با گذشت دو دهه، هنوز هم می درخشد.
چه هیجانی
اما با انتخاب یک پالت رنگ خنثی‌تر از رنگ‌های قهوه‌ای و سبز رنگ اصلی، بخشی از درخشش سبک خود را از دست می‌دهد. این به طرز شگفت انگیزی به زیبایی واقعی تری دلتا می خواهد، اما اگر از طرفداران حس و حال فیلم اکشن اصلی فیلم بودید، چیزی در اینجا گم شده است. باورنکردنی به نظر می رسد، اشتباه نکنید.
شاخ و برگ انبوه و واقعی است، حیواناتی که با آنها روبرو می شوید درست از یک مستند طبیعت بیرون کشیده شده اند، در حالی که افرادی که به آنها برخورد می کنید با سطحی خیره کننده از اصالت بصری زنده می شوند. اما در کنار همه اینها، این دقیقاً همان بازی است که 20 سال پیش بازی کردید.
یکی از تغییرات تعیین کننده یک طرح کنترل مدرن است که اکنون بیشتر یادآور Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain است که به نظر من بهترین نمونه از اقدامات جاسوسی تاکتیکی است که جهان تا کنون دیده است. اکنون می توانید با زدن دکمه دایره خمیده شوید، با نگه داشتن آن به حالت خمیده بروید و مانند یک انسان معمولی به جای یک عقرب چند پا که تلاش می کند به دیوار تکیه کند، حرکت کنید.
اگر مقداری حافظه عضلانی را حفظ کرده اید یا به سادگی از خود متنفر هستید، می توانید کنترل های قدیمی را نیز تغییر دهید. واقعیت جالب: می توانم به هر دو اعتراف کنم!
در اصل، این بازی به روشی مانند این بازی را کنترل می کند، زیرا من همیشه کنترل های استفاده شده توسط Sons of Liberty و Snake Eater را بیهوده می دیدم، عمدتاً به این دلیل که عناوین ماجراجویی سوم شخص مدرن این قبیل به سادگی استاندارد نشده بودند. زمان
نه برای افتخار، بلکه برای شما
با وجود اجرای کنترل های مدرن، طراحی سطح بدون تغییر به نظر می رسد. سطوح هنوز هم از مناطق جنگلی عمدتاً تقسیم‌بندی شده تشکیل شده‌اند که با نمایشگرهای مکرر از دست می‌دهند، تعداد کمی از دشمنان، و توالی‌های نمونه‌ای از نبرد و اکتشاف که واقعاً به هیچ یک از کنترل‌های جدید اجازه نمی‌دهند پتانسیل واقعی خود را به نمایش بگذارند. در زیر گرافیک دوست داشتنی و ترفندهای مکانیکی پایه، این هنوز همان بازی 20 سال پیش است. من مطمئن نیستم که آیا طرفداران جدیدی که به عناوین اکشن مدرن یا تجربیات جهان باز عادت کرده اند با این کار گرفته شوند یا خیر. طراحی مدرسه قدیمی و قدیمی آن سعی می‌کند یک چیز بسیار خاص و اغلب بی‌اهمیت باشد.
کونامی همچنین از آرایش بصری جدید بازی استفاده می‌کند تا به نحوه واکنش Snake به آسیب‌های وارد شده در طول بازی، کمی استعداد بیشتری بدهد. گروهی از سربازان پس از اینکه یک درگیری اشتباه انجام شد، با من برخورد کردند، و متوجه شدم که اسنیک در کنار صورتش زخمی شده است که در کل دمو، حتی در کات سین ها، و پس از بارگذاری مجدد یک فایل ذخیره، گیر کرده است.
این یک جزئیات جدید شرورانه است، و من کنجکاو هستم تا ببینم که آیا زخم ها، خراش ها، زخم های گلوله و نیش کروکودیل برای کل بازی باقی خواهند ماند یا خیر. این یک تکامل از نسخه اصلی است به گونه ای که به نظر طبیعی و ارزشمند است، اما ای کاش به چیزی اساسی تر تبدیل می شد.
گذشته از آن، این یک تجربه یکسان است. مسیر کات سین تغییری نکرده است، تمام اجراهای آوازی امثال دیوید هایتر تغییر نکرده یا جایگزین نشده اند، و همچنان شما را در تماس های Codec هر چند دقیقه یک بار غرق می کند تا کوه هایی از نمایش را ارائه دهید. من عاشق این بازی هستم و همیشه از ویژگی‌های آن قدردانی کرده‌ام، اما مطمئن نیستم که این اصالت ثابت چیز خوبی باشد، برای یک غواصی با قیمت تمام شده و کار فشرده در همان چاه.
مار بخورههههههه!
هنگام صحبت با تهیه کننده ارشد نوریاکی اوکامورا در طول جلسه عملی من، او اعتراف کرد که Metal Gear Solid به آرامی محبوبیت خود را در طول سال ها از دست داده است، این میزان در بین مخاطبان اصلی که تقریباً یک دهه است که یک محصول جدید را ندیده اند، دو برابر شده است. کونامی سپس تصمیم گرفت که این مجموعه را بازگرداند و با اولین ورودی روایت زمانی شروع کرد و احتمالاً به Peace Walker، Sons of Liberty، Guns of the Patriots و Metal Gear Solid اصلی ادامه داد.
اما برخی از آنها نیاز به بازسازی کامل دارند، و بنابراین، دست نخورده نگه داشتن هر قطعه از طراحی سطح، هر اجرا و هر چیز عجیب و غریب در Snake Eater انتخابی عجیب به نظر می رسد. می‌دانم که نمی‌خواهم قایق‌هایی به این نماد را تکان دهم، به‌خصوص اگر خالق اصلی و نمادین سری، هیدئو کوجیما، در این کار نقش نداشته باشد، اما این اعدام با من درست نمی‌شود.
یکی از معدود موارد اضافه شده در گیم پلی که در دمو خود متوجه شدم، اردک هایی با لباس زیبا بود که اکنون در سراسر محیط یافت می شوند. یکی از آنها که من دیدم، تجهیزات کامل کامو اسپورت بود.
من در مورد دلتا خیلی در تعارض هستم. Snake Eater اخیراً به عنوان بخشی از Legacy Collection و قبل از آن در مجموعه HD منتشر شد و بر روی اکثر پلتفرم ها به صورت فیزیکی و دیجیتال به راحتی در دسترس قرار گرفت. بازی چندان سختی نیست و من دوست دارم که به شکل اصلی خود باقی بماند تا میلیون ها نفر به آن دسترسی داشته باشند.
با این حال، به این دلیل، بخشی از من امیدوار بود که دلتا فراتر رفته و به جای اینکه برده‌وار در غل و زنجیر سنت باشد، یک یا دو چیز جدید را امتحان کند. به نظر می‌رسد کونامی از ناراحت کردن طرفداران هاردکور، دور شدن بیش از حد از استانداردهای رایج می‌ترسد، یا می‌خواهد این تجربه را برای بازیکنان جدید بالقوه حفظ کند.
اما شما فقط با امتناع از پذیرش هر نوع تغییری که صرفاً سطحی نیست، آن تازه واردان را دور خواهید کرد. آن را با پاک شدن هویت بصری در Unreal Engine 5 و طراحی سطح بدون تغییر ترکیب کنید، و کل بسته بدون هیچ هدف مشخصی است. من نمی توانم صبر کنم تا آن را بازی کنم، اما همچنین نمی توانم احساس کنم چنین منابعی می توانستند برای چیز دیگری استفاده شوند. شاید چیزی کاملا جدید.
