«کابین» شهر بومی دیجیتال به دنبال احیای شهر است

پروژه شهر دیجیتال بومی، Cabin می‌خواهد ابتکار عمل خود را با ادغام حاکمیت رمزارز با شهر شبکه‌ای که به تازگی راه‌اندازی شده است، متحول کند.

Cabin راه اندازی اولین شهر شبکه ای را اعلام کرد، یک ملک توزیع شده جهانی برای کارگران از راه دور و سازندگان عاشق طبیعت.

این شهر یک اتحاد جهانی از محله‌های خودگردان است که برای ساکنان دارای NFT که گذرنامه شهروندی نامیده می‌شود، قابل دسترسی است.

تغییر از هنجار همسایگی موجود

به گفته تیم پروژه کابین، این محله ها مقرون به صرفه تر و در دسترس تر از محله های سنتی خواهند بود.

هدف شهر شبکه‌ای Cabin این است که عضویت مبتنی بر بلاک چین را با کابین‌ها یا کلبه‌ها در جوامع دوستانه قبیله‌ای ترکیب کند.

بنیانگذار Cabin، جاناتان هیلیس، معتقد است که این ابتکار روشی کارآمد برای باز کردن قفل “چشمه خلاقیت انسان” است.

هیلیس معتقد است که خلاقیت انسان توسط شهرهای مدرن مهار و خفه می شود.

او گفت که هدف کابین حل مشکل تنهایی خاص خانه های حومه شهر و خانه های تک خانواده است.

هیلیس قصد دارد گروهی از کابین‌ها را در جنگل جمع‌آوری کند که عشایر دیجیتالی همفکر و دوستانشان بتوانند در آن اقامت کنند.

کابین هدف ارائه می کند یک محیط واقعی که اعضای آن می توانند با هم زندگی و کار کنند.

با این حال، شهروندانی که قصد شهر شبکه کابین را دارند، باید «شهروندی» داشته باشند، یک عضویت اشتراکی که امکان دسترسی به کابین‌ها را فراهم می‌کند.

این اشتراک شامل دسترسی به دارایی‌های جهانی کابین، گزینه‌های زندگی در تمام طول سال، تجربیات انحصاری و موارد دیگر است.

با این حال، هیچکس نمی تواند شهروند کابین شود. شهروندانی که قصد دارند باید شخصی موجود داشته باشند که آنها را تضمین کند.

کابین برای ارائه شهروندی محله توکن شده

ابتکار شهر شبکه در کریپتو مانند یک DAO اجتماعی است که اعضای آن دارایی های رمزنگاری شده دارند که در مورد Cabin به آن “شهروندی” می گویند.

شهروندی یک NFT است که نشان دهنده مشارکت یک عضو است.

شهروندان از طریق رای‌هایی که توسط نشانه حاکمیت کابین، CABIN، به ترکیب محله و مدیریت خزانه‌داری کمک می‌کنند. هر محله کابین نسبت به سایرین منحصر به فرد است و دارای مالکیت جداگانه است.

در حالی که همه محله های کابین یک ایدئولوژی مشترک دارند، قوانین و مقرراتی که آنها را هدایت می کند ممکن است بسته به سرپرست آنها متفاوت باشد.

برای اینکه یک ملک به وضعیت همسایگی برسد، باید 1000 رای نماد CABIN از شهروندان به نفع خود جمع کند.

هیلیس، بنیانگذار کابین، گفت که رای گیری بخشی از “حکومت چند مرکزی” است. او گفت که “بازی های حکومت داری” کابین با سایر DAO ها متفاوت است، که رای آنها گاه بی نظم و بی اثر است.

ما از این ساختارهای حکومتی چندمرکزی از پایین به بالا استفاده می کنیم که در آن اساساً بازی هایی را انجام می دهیم که حکمرانی هستند اما لزوماً شبیه به حکمرانی نیستند. مانند ساختن بر روی رجیستری که توسط نشانه‌ها در فهرست راهنمای شهر ایجاد می‌شود، انجام این کار بسیار سرگرم کننده است.”

کابین از زنجیره‌های بلوکی و توکن‌ها برای ردیابی عضویت استفاده می‌کند. توکن CABIN همچنین نشانگر مشروعیت در محله های شبکه است.

این ابتکار می تواند توجه عشایر دیجیتالی را که مایل به شهروندی هستند به خود جلب کند.