زمانی که بازی Marvel’s Midnight Suns را شروع کردم، انتظار چند چیز را از آن داشتم. من که از Firaxis آمدم، انتظار داشتم که نبرد تاکتیکی عالی داشته باشد. می‌دانستم که به من اجازه می‌دهد با قهرمانان نمادین کتاب‌های مصور مانند ولورین و بلید معاشرت کنم. و می‌دانستم که داستان آن بر روی یک تیم قهرمان کمتر شناخته شده و مبارزه آنها با جادوگر شیطانی لیلیث متمرکز است. من انتظار نداشتم که جایگزینی عالی برای میراث هاگوارتز باشد که بتوانم آن را بازی کنم تا از پوشاندن جیب معروف ترین ترنس فوب جهان جلوگیری کنم.
من می دانم که – جدا از اینکه دو تا از بزرگترین فرنچایزهای جهان هستند – هری پاتر و مارول اشتراک زیادی ندارند. اما در حین بازی، تعجب کردم که چرا بسیاری از دلایلی که من Suns نیمه شب را دوست دارم با دلایلی که من در کودکی عاشق دنیای جادوگران شدم همپوشانی دارد.
در Midnight Suns، شما و همه دوستان فوق العاده خود بازی را در یک قلعه می گذرانید. در زمینه، این قلعه کاملاً یک قلعه نیست، و در واقع یک صومعه قرون وسطایی است که شخصیت شما، شکارچی، قرن ها پیش با مادرش، لیلیت، عمه اش The Caretaker، و جادوگر قدرتمند آگاتا هارکنس زندگی می کرد. این ترتیب زمانی به پایان رسید که لیلیت علیه آنها مخالفت کرد و شکارچی در جنگ با او کشته شد. اکنون، شکارچی صدها سال بعد دوباره زنده شده است و ابی مخفیگاهی برای تیم فوق‌العاده قهرمان و گروهی از انتقام‌جویان فراری است که برای مبارزه با لیلیت متحد شده‌اند. بنابراین، شما در یک قلعه زندگی می‌کنید، با دوستانی با قدرت‌های عجیب و غریب معاشرت می‌کنید و برای مبارزه با یک جادوگر قدرتمند که مدت‌ها تصور می‌شد مغلوب شده بود، با هم کار می‌کنید. ممکن است در دنیای مارول اتفاق بیفتد، اما این تنظیم مستقیماً از هری پاتر است.
مهمتر از همه، فضای دنج را به تصویر می کشد که بخش مهمی از چیزی بود که هاگوارتز را به یک محیط جذاب تبدیل کرد. فیلم‌های هری پاتر به فیلم‌های مورد علاقه تعطیلات تبدیل شدند، زیرا اساساً در هر زمانی از سال بین هالووین و کریسمس کار می‌کردند. جادو و کدو تنبل و آبجو و هیولاها همراهی خوبی برای پاییز بودند، در حالی که برف، شنل های سنگین، آتش خروشان و تزئینات تعطیلات برای کریسمس مناسب بودند. ابی زیبایی‌شناسی پاییزی مشابهی دارد، با شمع‌هایی که در هر اتاق می‌سوزند، درخشش نارنجی گرمی روی دیوارها می‌تابد، مبلمان چوب ماهون و چرمی، و آسمانی ابری در بالا، اگر بیرون بروید.
ابی نیز از جهاتی یک مدرسه است. هر قهرمان یک اتاق خوابگاه دارد، شخصیت‌های معتبر (مانند The Caretaker و The Avengers) و قهرمانان جوان‌تری وجود دارند که نیاز به اثبات خود را احساس می‌کنند (مانند Nico و Magik)، و بسیاری از ارتقاهایی که شما قفل آن را باز می‌کنید بر روی بهبود خود متمرکز شده‌اند. آموزش. وقتی پیتر پارکر را می‌بینم که روی کاناپه یا صندلی بار می‌نشیند، او واقعاً می‌تواند هر دانش‌آموزی باشد که در یک منطقه مشترک پاتوق می‌کند و از مطالعه‌ای که باید انجام دهد اجتناب می‌کند.
من میراث هاگوارتز را نادیده گرفتم، اما به عنوان یک طرفدار از بین رفته هری پاتر، وقتی کلیپ هایی از بازیکنانی را دیدم که در مدرسه جادوگری قدم می زدند، حس نوستالژی نداشتم و زمان زیادی را صرف فکر کردن به بزرگ شدن کردم. به نظر می رسد، یک بازی دیگر وجود دارد، بدون هر گونه ارتباط با چهره جهانی ترنس هراسی، که به همان خوبی خارش را از بین می برد.
