رابط های مهر و موم شده در مقابل کلاس های مهر و موم شده در کاتلین: چه زمانی و چرا باید از هر کدام استفاده کرد

Summarize this content to 400 words in Persian Lang کلاس های مهر و موم شده کاتلین به طور گسترده ای برای ایجاد سلسله مراتب بسته استفاده می شود، به خصوص زمانی که حالت های UI یا سایر انواع ثابت را نشان می دهند. اما با معرفی رابط های مهر و موم شده در Kotlin 1.5، توسعه دهندگان اکنون ابزار قدرتمند دیگری برای ساختار سلسله مراتب های ایمن نوع دارند. هر دوی این‌ها در هنگام عبارات جامع هستند و ایمنی نوع را تضمین می‌کنند، اما اهداف کمی متفاوت دارند و در زمینه‌های مختلف می‌درخشند. بیایید زمان و چرایی استفاده از کلاس‌های مهر و موم شده در مقابل رابط‌های مهر و موم شده در Kotlin را با مثال‌های عملی، از جمله اجزای رابط کاربری اندروید، بررسی کنیم.

کلاس های مهر و موم شده در کاتلین

کلاس‌های مهر و موم شده زمانی ایده‌آل هستند که به مجموعه‌ای محدود از زیر کلاس‌ها نیاز دارید که حالت‌های خاص را نشان می‌دهند، اغلب در یک زمینه واحد. یک سلسله مراتب کلاس مهر و موم شده به شما امکان می دهد یک مجموعه بسته از زیر کلاس ها ایجاد کنید – به این معنی که هیچ کلاس دیگری خارج از این فایل نمی تواند کلاس مهر و موم شده را گسترش دهد. این به ویژه برای نشان دادن حالت ها در یک بیان زمانی مفید است، و اطمینان حاصل می شود که هر زیر کلاس ممکن در زمان کامپایل محاسبه می شود.

مثال: نمایندگی ایالت UI با کلاس های مهر و موم شده

در توسعه اندروید، کلاس‌های مهر و موم شده یک انتخاب رایج برای مدیریت وضعیت رابط کاربری هستند. بیایید یک صفحه بارگیری ساده را تصور کنیم که می تواند سه حالت ممکن را نمایش دهد: بارگیری، موفقیت یا خطا. در اینجا نحوه اجرای این کار با یک کلاس مهر و موم شده آمده است:

sealed class UiState {
object Loading : UiState()
data class Success(val data: String) : UiState()
data class Error(val message: String) : UiState()
}

fun handleUiState(uiState: UiState) {
when (uiState) {
is UiState.Loading -> showLoadingSpinner()
is UiState.Success -> showData(uiState.data)
is UiState.Error -> showError(uiState.message)
}
}

fun showLoadingSpinner() { /* Show loading spinner */ }
fun showData(data: String) { /* Display data */ }
fun showError(message: String) { /* Show error message */ }

در این مثال:

این UiState کلاس sealed نشان دهنده یک سلسله مراتب بسته است که در آن فقط حالت های خاص (بارگیری، موفقیت و خطا) معتبر هستند.
عبارت وقتی در handleUiState تضمین می‌کند که همه حالت‌ها به‌طور جامع مدیریت می‌شوند و ایمنی زمان کامپایل را به ما می‌دهد.
کلاس‌های مهر و موم شده برای نمایش حالت‌های رابط کاربری مناسب هستند، زیرا نمایش‌های واضح و ساختار یافته‌ای از حالت‌های محدود ارائه می‌دهند و استدلال در مورد سناریوهای مختلف رابط کاربری را آسان‌تر می‌کنند.

رابط های مهر و موم شده در کاتلین

رابط های مهر و موم شده، معرفی شده در Kotlin 1.5، انعطاف پذیری را به سلسله مراتب مهر و موم شده اضافه می کند. برخلاف کلاس‌های مهر و موم شده که یک سوپرکلاس منفرد را اجرا می‌کنند، اینترفیس‌های مهر و موم شده به شما اجازه می‌دهند چندین نوع را ترکیب کنید، زیرا کاتلین از چندین اینترفیس پشتیبانی می‌کند اما تنها از ارث بری برای کلاس‌ها پشتیبانی می‌کند. این باعث می‌شود که رابط‌های مهر و موم شده برای سلسله‌مراتب‌های انعطاف‌پذیری که رفتار مشترک در انواع غیرمرتبط مورد نیاز است، انتخابی عالی باشد.

مثال: انواع ViewHolder مشترک با رابط های مهر و موم شده

فرض کنید در حال ساخت اپلیکیشنی هستیم که آیتم های مختلف را در a نمایش می دهد RecyclerView لیست، و هر نوع مورد منحصر به فرد است ViewHolder. ما می توانیم از رابط های مهر و موم شده برای تعریف رفتار مشترک بین استفاده کنیم ViewHolders، امکان انعطاف پذیری را فراهم می کند و در عین حال اطمینان می دهد که فقط انواع خاصی رابط را پیاده سازی می کنند.

sealed interface ListItem

data class TextItem(val text: String) : ListItem
data class ImageItem(val imageUrl: String) : ListItem
data class VideoItem(val videoUrl: String) : ListItem

abstract class ListItemViewHolder(view: View) : RecyclerView.ViewHolder(view) {
abstract fun bind(item: ListItem)
}

class TextItemViewHolder(view: View) : ListItemViewHolder(view) {
override fun bind(item: ListItem) {
if (item is TextItem) {
// Bind text item data
}
}
}

class ImageItemViewHolder(view: View) : ListItemViewHolder(view) {
override fun bind(item: ListItem) {
if (item is ImageItem) {
// Bind image item data
}
}
}

class VideoItemViewHolder(view: View) : ListItemViewHolder(view) {
override fun bind(item: ListItem) {
if (item is VideoItem) {
// Bind video item data
}
}
}

در این مثال:

این ListItem رابط مهر و موم شده مجموعه ای از انواع موارد مجاز (TextItem، ImageItem، VideoItem) را تعریف می کند.
هر نوع آیتم انعطاف پذیر است و در صورت نیاز می تواند با رابط های دیگر ترکیب شود و رابط مهر و موم شده همه کاره باشد.
ListItemViewHolder زیر کلاس‌ها هر کدام نوع خاصی از آیتم را مدیریت می‌کنند و رفتار مشترک را بدون اعمال سلسله مراتب دقیق ممکن می‌سازند.
این ساختار به ویژه برای RecyclerView، که در آن انعطاف پذیری و ایمنی نوع اغلب برای رسیدگی به انواع اقلام مورد نیاز است.

انتخاب بین کلاس های مهر و موم شده و رابط های مهر و موم شده

درک زمان استفاده از کلاس های مهر و موم شده در مقابل رابط های مهر و موم شده تا حد زیادی به موارد استفاده بستگی دارد:

از کلاس های مهر و موم شده برای حالت های ثابت و متناهی استفاده کنید که در آن هر زیر کلاس یک حالت متمایز و غیرقابل تغییر را نشان می دهد. آنها در مواردی مانند مدیریت وضعیت رابط کاربری، که در آن هر حالت ممکن (به عنوان مثال، بارگیری، موفقیت، خطا) از پیش تعریف شده است، به خوبی کار می کنند و باید در نظر گرفته شوند.

هنگامی که به انعطاف‌پذیری نیاز دارید و می‌خواهید رفتار را در انواع مختلف که لزوماً در یک سلسله مراتب ارثی دقیق نیستند، به اشتراک بگذارید، از رابط‌های مهر و موم شده استفاده کنید. رابط های مهر و موم شده برای مواردی که چندین نوع رفتار مشترک دارند، اما ممکن است با سایر رابط ها یا کلاس ها ترکیب شوند، ایده آل هستند.

ملاحظات عملکرد و سازگاری

از آنجایی که کلاس‌های مهر و موم شده و رابط‌های مهر و موم شده هر دو در زمان کامپایل از نظر جامع بودن ارزیابی می‌شوند، سربار زمان اجرا اضافی را معرفی نمی‌کنند و باعث می‌شوند عملکردی داشته باشند. با این حال، شایان ذکر است که:

کلاس های مهر و موم شده: هر زیر کلاس باید تو در تو یا در همان فایل کلاس مهر و موم شده باشد که انعطاف پذیری آنها را محدود می کند.

رابط های مهر و موم شده: از آنجایی که از وراثت چندگانه پشتیبانی می کنند، رابط های مهر و موم شده همه کاره تر هستند، اما باید با احتیاط استفاده شوند تا از ایجاد سلسله مراتب بیش از حد پیچیده جلوگیری شود.

نتیجه گیری

کلاس های مهر و موم شده و رابط های مهر و موم شده هر دو ایمنی نوع قدرتمند و وضوح کد را برای Kotlin به ارمغان می آورند. با درک زمان استفاده از هر کدام، می‌توانید ساختارهای کد قوی‌تر، انعطاف‌پذیرتر و خواناتری بسازید. فرقی نمی‌کند حالت‌های رابط کاربری ثابت را با کلاس‌های مهر و موم شده نشان دهید یا سلسله‌مراتب انعطاف‌پذیری برای موارد موجود در فهرستی با رابط‌های مهر و موم شده ایجاد کنید، انواع مهر و موم شده کاتلین طیف وسیعی از گزینه‌ها را برای پشتیبانی از معماری شما ارائه می‌دهند.

انتخاب رویکرد مناسب می تواند به طور قابل توجهی قابلیت نگهداری و خوانایی کد شما را بهبود بخشد و پروژه های Kotlin شما را در دراز مدت قوی تر و قابل اعتمادتر کند.

کلاس های مهر و موم شده کاتلین به طور گسترده ای برای ایجاد سلسله مراتب بسته استفاده می شود، به خصوص زمانی که حالت های UI یا سایر انواع ثابت را نشان می دهند. اما با معرفی رابط های مهر و موم شده در Kotlin 1.5، توسعه دهندگان اکنون ابزار قدرتمند دیگری برای ساختار سلسله مراتب های ایمن نوع دارند. هر دوی این‌ها در هنگام عبارات جامع هستند و ایمنی نوع را تضمین می‌کنند، اما اهداف کمی متفاوت دارند و در زمینه‌های مختلف می‌درخشند. بیایید زمان و چرایی استفاده از کلاس‌های مهر و موم شده در مقابل رابط‌های مهر و موم شده در Kotlin را با مثال‌های عملی، از جمله اجزای رابط کاربری اندروید، بررسی کنیم.

کلاس های مهر و موم شده در کاتلین

کلاس‌های مهر و موم شده زمانی ایده‌آل هستند که به مجموعه‌ای محدود از زیر کلاس‌ها نیاز دارید که حالت‌های خاص را نشان می‌دهند، اغلب در یک زمینه واحد. یک سلسله مراتب کلاس مهر و موم شده به شما امکان می دهد یک مجموعه بسته از زیر کلاس ها ایجاد کنید – به این معنی که هیچ کلاس دیگری خارج از این فایل نمی تواند کلاس مهر و موم شده را گسترش دهد. این به ویژه برای نشان دادن حالت ها در یک بیان زمانی مفید است، و اطمینان حاصل می شود که هر زیر کلاس ممکن در زمان کامپایل محاسبه می شود.

مثال: نمایندگی ایالت UI با کلاس های مهر و موم شده

در توسعه اندروید، کلاس‌های مهر و موم شده یک انتخاب رایج برای مدیریت وضعیت رابط کاربری هستند. بیایید یک صفحه بارگیری ساده را تصور کنیم که می تواند سه حالت ممکن را نمایش دهد: بارگیری، موفقیت یا خطا. در اینجا نحوه اجرای این کار با یک کلاس مهر و موم شده آمده است:

sealed class UiState {
    object Loading : UiState()
    data class Success(val data: String) : UiState()
    data class Error(val message: String) : UiState()
}

fun handleUiState(uiState: UiState) {
    when (uiState) {
        is UiState.Loading -> showLoadingSpinner()
        is UiState.Success -> showData(uiState.data)
        is UiState.Error -> showError(uiState.message)
    }
}

fun showLoadingSpinner() { /* Show loading spinner */ }
fun showData(data: String) { /* Display data */ }
fun showError(message: String) { /* Show error message */ }

در این مثال:

این UiState کلاس sealed نشان دهنده یک سلسله مراتب بسته است که در آن فقط حالت های خاص (بارگیری، موفقیت و خطا) معتبر هستند.
عبارت وقتی در handleUiState تضمین می‌کند که همه حالت‌ها به‌طور جامع مدیریت می‌شوند و ایمنی زمان کامپایل را به ما می‌دهد.
کلاس‌های مهر و موم شده برای نمایش حالت‌های رابط کاربری مناسب هستند، زیرا نمایش‌های واضح و ساختار یافته‌ای از حالت‌های محدود ارائه می‌دهند و استدلال در مورد سناریوهای مختلف رابط کاربری را آسان‌تر می‌کنند.

رابط های مهر و موم شده در کاتلین

رابط های مهر و موم شده، معرفی شده در Kotlin 1.5، انعطاف پذیری را به سلسله مراتب مهر و موم شده اضافه می کند. برخلاف کلاس‌های مهر و موم شده که یک سوپرکلاس منفرد را اجرا می‌کنند، اینترفیس‌های مهر و موم شده به شما اجازه می‌دهند چندین نوع را ترکیب کنید، زیرا کاتلین از چندین اینترفیس پشتیبانی می‌کند اما تنها از ارث بری برای کلاس‌ها پشتیبانی می‌کند. این باعث می‌شود که رابط‌های مهر و موم شده برای سلسله‌مراتب‌های انعطاف‌پذیری که رفتار مشترک در انواع غیرمرتبط مورد نیاز است، انتخابی عالی باشد.

مثال: انواع ViewHolder مشترک با رابط های مهر و موم شده

فرض کنید در حال ساخت اپلیکیشنی هستیم که آیتم های مختلف را در a نمایش می دهد RecyclerView لیست، و هر نوع مورد منحصر به فرد است ViewHolder. ما می توانیم از رابط های مهر و موم شده برای تعریف رفتار مشترک بین استفاده کنیم ViewHolders، امکان انعطاف پذیری را فراهم می کند و در عین حال اطمینان می دهد که فقط انواع خاصی رابط را پیاده سازی می کنند.

sealed interface ListItem

data class TextItem(val text: String) : ListItem
data class ImageItem(val imageUrl: String) : ListItem
data class VideoItem(val videoUrl: String) : ListItem

abstract class ListItemViewHolder(view: View) : RecyclerView.ViewHolder(view) {
    abstract fun bind(item: ListItem)
}

class TextItemViewHolder(view: View) : ListItemViewHolder(view) {
    override fun bind(item: ListItem) {
        if (item is TextItem) {
            // Bind text item data
        }
    }
}

class ImageItemViewHolder(view: View) : ListItemViewHolder(view) {
    override fun bind(item: ListItem) {
        if (item is ImageItem) {
            // Bind image item data
        }
    }
}

class VideoItemViewHolder(view: View) : ListItemViewHolder(view) {
    override fun bind(item: ListItem) {
        if (item is VideoItem) {
            // Bind video item data
        }
    }
}

در این مثال:

این ListItem رابط مهر و موم شده مجموعه ای از انواع موارد مجاز (TextItem، ImageItem، VideoItem) را تعریف می کند.
هر نوع آیتم انعطاف پذیر است و در صورت نیاز می تواند با رابط های دیگر ترکیب شود و رابط مهر و موم شده همه کاره باشد.
ListItemViewHolder زیر کلاس‌ها هر کدام نوع خاصی از آیتم را مدیریت می‌کنند و رفتار مشترک را بدون اعمال سلسله مراتب دقیق ممکن می‌سازند.
این ساختار به ویژه برای RecyclerView، که در آن انعطاف پذیری و ایمنی نوع اغلب برای رسیدگی به انواع اقلام مورد نیاز است.

انتخاب بین کلاس های مهر و موم شده و رابط های مهر و موم شده

درک زمان استفاده از کلاس های مهر و موم شده در مقابل رابط های مهر و موم شده تا حد زیادی به موارد استفاده بستگی دارد:

از کلاس های مهر و موم شده برای حالت های ثابت و متناهی استفاده کنید که در آن هر زیر کلاس یک حالت متمایز و غیرقابل تغییر را نشان می دهد. آنها در مواردی مانند مدیریت وضعیت رابط کاربری، که در آن هر حالت ممکن (به عنوان مثال، بارگیری، موفقیت، خطا) از پیش تعریف شده است، به خوبی کار می کنند و باید در نظر گرفته شوند.

هنگامی که به انعطاف‌پذیری نیاز دارید و می‌خواهید رفتار را در انواع مختلف که لزوماً در یک سلسله مراتب ارثی دقیق نیستند، به اشتراک بگذارید، از رابط‌های مهر و موم شده استفاده کنید. رابط های مهر و موم شده برای مواردی که چندین نوع رفتار مشترک دارند، اما ممکن است با سایر رابط ها یا کلاس ها ترکیب شوند، ایده آل هستند.

ملاحظات عملکرد و سازگاری

از آنجایی که کلاس‌های مهر و موم شده و رابط‌های مهر و موم شده هر دو در زمان کامپایل از نظر جامع بودن ارزیابی می‌شوند، سربار زمان اجرا اضافی را معرفی نمی‌کنند و باعث می‌شوند عملکردی داشته باشند. با این حال، شایان ذکر است که:

• کلاس های مهر و موم شده: هر زیر کلاس باید تو در تو یا در همان فایل کلاس مهر و موم شده باشد که انعطاف پذیری آنها را محدود می کند.
• رابط های مهر و موم شده: از آنجایی که از وراثت چندگانه پشتیبانی می کنند، رابط های مهر و موم شده همه کاره تر هستند، اما باید با احتیاط استفاده شوند تا از ایجاد سلسله مراتب بیش از حد پیچیده جلوگیری شود.

نتیجه گیری

کلاس های مهر و موم شده و رابط های مهر و موم شده هر دو ایمنی نوع قدرتمند و وضوح کد را برای Kotlin به ارمغان می آورند. با درک زمان استفاده از هر کدام، می‌توانید ساختارهای کد قوی‌تر، انعطاف‌پذیرتر و خواناتری بسازید. فرقی نمی‌کند حالت‌های رابط کاربری ثابت را با کلاس‌های مهر و موم شده نشان دهید یا سلسله‌مراتب انعطاف‌پذیری برای موارد موجود در فهرستی با رابط‌های مهر و موم شده ایجاد کنید، انواع مهر و موم شده کاتلین طیف وسیعی از گزینه‌ها را برای پشتیبانی از معماری شما ارائه می‌دهند.

انتخاب رویکرد مناسب می تواند به طور قابل توجهی قابلیت نگهداری و خوانایی کد شما را بهبود بخشد و پروژه های Kotlin شما را در دراز مدت قوی تر و قابل اعتمادتر کند.