Summarize this content to 400 words in Persian Lang
بهترین شیوه های امنیت بدون سرور برای محیط های ابری
محاسبات بدون سرور انقلابی در توسعه برنامه های کاربردی ابری ایجاد کرده است و سازمان ها را قادر می سازد تا برنامه های کاربردی مقیاس پذیر را بدون مدیریت زیرساخت سرور ایجاد و استقرار دهند. با این حال، این تغییر پارادایم چالش‌های امنیتی منحصربه‌فردی را معرفی می‌کند که نیازمند یک رویکرد مناسب است. اقدامات امنیتی سنتی متمرکز بر سخت‌سازی سرور و پیکربندی‌های شبکه در یک محیط بدون سرور که در آن ارائه‌دهنده ابر زیرساخت زیربنایی را مدیریت می‌کند، کافی نیست. این مقاله به بررسی بهترین شیوه ها برای ایمن سازی استقرارهای بدون سرور در فضای ابری می پردازد و سازمان ها را قادر می سازد تا از مزایای این فناوری بهره ببرند و در عین حال خطرات امنیتی را به حداقل برسانند.
1. اصل کمترین امتیاز:
این اصل در امنیت بدون سرور بسیار مهم است. اعطای توابع تنها مجوزهای لازم، تأثیر بالقوه یک نقض امنیتی را محدود می کند. به جای تخصیص مجوزهای گسترده مانند دسترسی سرپرست، منابع و اقدامات خاصی را که هر تابع به آن نیاز دارد را با دقت تعریف کنید. از نقش‌های مدیریت هویت و دسترسی (IAM) برای اعمال این محدودیت‌ها استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که توابع فقط به داده‌ها و سرویس‌هایی که برای عملکردشان کاملاً ضروری هستند دسترسی دارند. به طور منظم این مجوزها را بررسی و اصلاح کنید تا با نیازهای برنامه در حال توسعه هماهنگ بمانید و سطح حمله را به حداقل برسانید.
2. پیکربندی و استقرار ایمن:
توابع بدون سرور اغلب به متغیرهای محیطی برای ذخیره اطلاعات حساس مانند کلیدهای API و اعتبار پایگاه داده متکی هستند. از قرار دادن این اسرار به طور مستقیم در کد خودداری کنید. از خدمات مدیریت اسرار ارائه‌دهنده ابری مانند AWS Secrets Manager یا Azure Key Vault برای ذخیره و بازیابی ایمن داده‌های حساس استفاده کنید. ابزارهای زیرساخت به‌عنوان کد (IaC) مانند CloudFormation یا Terraform را برای خودکارسازی استقرار و اطمینان از پیکربندی‌های امنیتی سازگار در سراسر محیط‌ها پیاده‌سازی کنید. IaC امکان کنترل نسخه، آزمایش خودکار و بازگشت آسان‌تر در صورت بروز خطا را فراهم می‌کند و خطر پیکربندی‌های نادرست را کاهش می‌دهد.
3. محافظت در برابر آسیب پذیری های تزریق:
آسیب‌پذیری‌های تزریق، مانند تزریق SQL و برنامه‌نویسی متقابل سایت (XSS)، همچنان یک تهدید مهم در برنامه‌های بدون سرور هستند. تمام ورودی‌های کاربر را قبل از استفاده در پرس‌و‌جوها یا نمایش آن‌ها در رابط کاربری، به‌دقت اعتبارسنجی و ضدعفونی کنید. برای جلوگیری از تزریق SQL از پرس و جوهای پارامتری یا عبارات آماده استفاده کنید. از تکنیک های رمزگذاری خروجی و فرار برای کاهش آسیب پذیری های XSS استفاده کنید. پیاده‌سازی یک فایروال برنامه وب (WAF) می‌تواند با فیلتر کردن ترافیک مخرب قبل از رسیدن به عملکردهای بدون سرور، یک لایه حفاظتی اضافی ایجاد کند.
4. نظارت و ثبت گزارش:
نظارت جامع و ثبت گزارش برای شناسایی و پاسخگویی به حوادث امنیتی بسیار مهم است. توابع بدون سرور را با سرویس‌های گزارش‌دهنده ارائه‌دهنده ابری مانند CloudWatch یا Azure Monitor ادغام کنید تا گزارش‌های دقیقی از اجرای عملکردها، از جمله خطاها، استفاده از منابع و الگوهای دسترسی ضبط کنید. راه‌حل‌های اطلاعات امنیتی و مدیریت رویداد (SIEM) را برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل گزارش‌ها از منابع متعدد پیاده‌سازی کنید و امکان شناسایی پیشگیرانه تهدید و پاسخ به حادثه را فراهم کنید. مکانیسم‌های هشدار بی‌درنگ را بر اساس آستانه‌های از پیش تعریف‌شده و قوانین امنیتی ایجاد کنید تا فوراً تیم‌های امنیتی را از فعالیت‌های مشکوک مطلع کنید.
5. مدیریت وابستگی شخص ثالث:
توابع بدون سرور اغلب به کتابخانه ها و وابستگی های شخص ثالث متکی هستند. آسیب پذیری در این وابستگی ها می تواند برنامه شما را در معرض خطرات امنیتی قرار دهد. به طور منظم وابستگی ها را برای اصلاح آسیب پذیری های شناخته شده به روز کنید. از ابزارهای تجزیه و تحلیل ترکیب نرم افزار (SCA) برای شناسایی و رفع آسیب پذیری در وابستگی های خود استفاده کنید. برای اطمینان از اینکه فقط از کتابخانه های مطمئن و مطمئن استفاده می شود، یک فرآیند مدیریت وابستگی قوی را اجرا کنید.
6. امنیت API:
توابع بدون سرور اغلب برای ساخت API استفاده می شوند. دروازه های امن API نقش مهمی در محافظت از این نقاط پایانی دارند. مکانیسم‌های احراز هویت و مجوز API مانند کلیدهای OAuth 2.0 یا API را برای کنترل دسترسی به APIهای خود پیاده‌سازی کنید. برای کاهش حملات انکار سرویس (DoS) از محدود کردن نرخ API و throttling استفاده کنید. برای جلوگیری از آسیب‌پذیری‌های تزریق، از روش‌های اعتبارسنجی ورودی و پاک‌سازی خروجی استفاده کنید.
7. حفاظت از داده ها:
داده ها در حالت استراحت و در حال انتقال باید رمزگذاری شوند. رمزگذاری داده‌های ذخیره‌شده در پایگاه‌های داده و سایر سرویس‌های ذخیره‌سازی با استفاده از کلیدهای رمزگذاری که توسط سرویس‌های مدیریت کلید ارائه‌دهنده ابری مدیریت می‌شوند. HTTPS را برای تمام نقاط پایانی API و ارتباط بین عملکردهای بدون سرور و سایر سرویس‌ها اعمال کنید. اجرای کنترل های دسترسی مناسب برای محدود کردن دسترسی به داده های حساس بر اساس اصل حداقل امتیاز. از مقررات مربوط به حفظ حریم خصوصی داده ها مانند GDPR و CCPA پیروی کنید.
8. بازه های زمانی عملکرد و محدودیت های همزمانی:
زمان بندی عملکرد مناسب را برای جلوگیری از فرآیندهای فرار و به حداقل رساندن مصرف منابع پیکربندی کنید. محدودیت های همزمانی را برای جلوگیری از مصرف بیش از حد یک تابع و تأثیر بر عملکرد سایر عملکردها تنظیم کنید. همزمانی عملکرد را به درستی مدیریت کنید تا از حملات انکار سرویس جلوگیری کنید و از پایداری برنامه اطمینان حاصل کنید.
9. تست امنیتی:
تست امنیتی منظم برای شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌ها قبل از سوء استفاده ضروری است. تست نفوذ و ارزیابی آسیب‌پذیری را برای ارزیابی وضعیت امنیتی برنامه‌های بدون سرور خود انجام دهید. تست امنیت برنامه استاتیک (SAST) و تست امنیت برنامه پویا (DAST) را برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها در محیط کد و زمان اجرا اجرا کنید.
10. بهبود مستمر امنیت:
امنیت بدون سرور یک فرآیند مداوم است. با آخرین بهترین شیوه های امنیتی و توصیه های ارائه دهنده ابر به روز باشید. اجرای یک فرآیند بهبود مستمر امنیت برای شناسایی و رسیدگی به تهدیدات نوظهور. به طور منظم خط مشی ها و رویه های امنیتی خود را بررسی و به روز کنید.
با اجرای این بهترین شیوه‌ها، سازمان‌ها می‌توانند به طور موثر برنامه‌های بدون سرور خود را ایمن کنند و از پتانسیل کامل این فناوری تحول‌آفرین و در عین حال کاهش خطرات امنیتی استفاده کنند. ماهیت پویای محیط‌های ابری نیازمند یک رویکرد فعال و جامع برای امنیت است و تضمین می‌کند که استقرارهای بدون سرور انعطاف‌پذیر هستند و در برابر تهدیدات در حال تکامل محافظت می‌شوند.
بهترین شیوه های امنیت بدون سرور برای محیط های ابری
محاسبات بدون سرور انقلابی در توسعه برنامه های کاربردی ابری ایجاد کرده است و سازمان ها را قادر می سازد تا برنامه های کاربردی مقیاس پذیر را بدون مدیریت زیرساخت سرور ایجاد و استقرار دهند. با این حال، این تغییر پارادایم چالش‌های امنیتی منحصربه‌فردی را معرفی می‌کند که نیازمند یک رویکرد مناسب است. اقدامات امنیتی سنتی متمرکز بر سخت‌سازی سرور و پیکربندی‌های شبکه در یک محیط بدون سرور که در آن ارائه‌دهنده ابر زیرساخت زیربنایی را مدیریت می‌کند، کافی نیست. این مقاله به بررسی بهترین شیوه ها برای ایمن سازی استقرارهای بدون سرور در فضای ابری می پردازد و سازمان ها را قادر می سازد تا از مزایای این فناوری بهره ببرند و در عین حال خطرات امنیتی را به حداقل برسانند.
1. اصل کمترین امتیاز:
این اصل در امنیت بدون سرور بسیار مهم است. اعطای توابع تنها مجوزهای لازم، تأثیر بالقوه یک نقض امنیتی را محدود می کند. به جای تخصیص مجوزهای گسترده مانند دسترسی سرپرست، منابع و اقدامات خاصی را که هر تابع به آن نیاز دارد را با دقت تعریف کنید. از نقش‌های مدیریت هویت و دسترسی (IAM) برای اعمال این محدودیت‌ها استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که توابع فقط به داده‌ها و سرویس‌هایی که برای عملکردشان کاملاً ضروری هستند دسترسی دارند. به طور منظم این مجوزها را بررسی و اصلاح کنید تا با نیازهای برنامه در حال توسعه هماهنگ بمانید و سطح حمله را به حداقل برسانید.
2. پیکربندی و استقرار ایمن:
توابع بدون سرور اغلب به متغیرهای محیطی برای ذخیره اطلاعات حساس مانند کلیدهای API و اعتبار پایگاه داده متکی هستند. از قرار دادن این اسرار به طور مستقیم در کد خودداری کنید. از خدمات مدیریت اسرار ارائه‌دهنده ابری مانند AWS Secrets Manager یا Azure Key Vault برای ذخیره و بازیابی ایمن داده‌های حساس استفاده کنید. ابزارهای زیرساخت به‌عنوان کد (IaC) مانند CloudFormation یا Terraform را برای خودکارسازی استقرار و اطمینان از پیکربندی‌های امنیتی سازگار در سراسر محیط‌ها پیاده‌سازی کنید. IaC امکان کنترل نسخه، آزمایش خودکار و بازگشت آسان‌تر در صورت بروز خطا را فراهم می‌کند و خطر پیکربندی‌های نادرست را کاهش می‌دهد.
3. محافظت در برابر آسیب پذیری های تزریق:
آسیب‌پذیری‌های تزریق، مانند تزریق SQL و برنامه‌نویسی متقابل سایت (XSS)، همچنان یک تهدید مهم در برنامه‌های بدون سرور هستند. تمام ورودی‌های کاربر را قبل از استفاده در پرس‌و‌جوها یا نمایش آن‌ها در رابط کاربری، به‌دقت اعتبارسنجی و ضدعفونی کنید. برای جلوگیری از تزریق SQL از پرس و جوهای پارامتری یا عبارات آماده استفاده کنید. از تکنیک های رمزگذاری خروجی و فرار برای کاهش آسیب پذیری های XSS استفاده کنید. پیاده‌سازی یک فایروال برنامه وب (WAF) می‌تواند با فیلتر کردن ترافیک مخرب قبل از رسیدن به عملکردهای بدون سرور، یک لایه حفاظتی اضافی ایجاد کند.
4. نظارت و ثبت گزارش:
نظارت جامع و ثبت گزارش برای شناسایی و پاسخگویی به حوادث امنیتی بسیار مهم است. توابع بدون سرور را با سرویس‌های گزارش‌دهنده ارائه‌دهنده ابری مانند CloudWatch یا Azure Monitor ادغام کنید تا گزارش‌های دقیقی از اجرای عملکردها، از جمله خطاها، استفاده از منابع و الگوهای دسترسی ضبط کنید. راه‌حل‌های اطلاعات امنیتی و مدیریت رویداد (SIEM) را برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل گزارش‌ها از منابع متعدد پیاده‌سازی کنید و امکان شناسایی پیشگیرانه تهدید و پاسخ به حادثه را فراهم کنید. مکانیسم‌های هشدار بی‌درنگ را بر اساس آستانه‌های از پیش تعریف‌شده و قوانین امنیتی ایجاد کنید تا فوراً تیم‌های امنیتی را از فعالیت‌های مشکوک مطلع کنید.
5. مدیریت وابستگی شخص ثالث:
توابع بدون سرور اغلب به کتابخانه ها و وابستگی های شخص ثالث متکی هستند. آسیب پذیری در این وابستگی ها می تواند برنامه شما را در معرض خطرات امنیتی قرار دهد. به طور منظم وابستگی ها را برای اصلاح آسیب پذیری های شناخته شده به روز کنید. از ابزارهای تجزیه و تحلیل ترکیب نرم افزار (SCA) برای شناسایی و رفع آسیب پذیری در وابستگی های خود استفاده کنید. برای اطمینان از اینکه فقط از کتابخانه های مطمئن و مطمئن استفاده می شود، یک فرآیند مدیریت وابستگی قوی را اجرا کنید.
6. امنیت API:
توابع بدون سرور اغلب برای ساخت API استفاده می شوند. دروازه های امن API نقش مهمی در محافظت از این نقاط پایانی دارند. مکانیسم‌های احراز هویت و مجوز API مانند کلیدهای OAuth 2.0 یا API را برای کنترل دسترسی به APIهای خود پیاده‌سازی کنید. برای کاهش حملات انکار سرویس (DoS) از محدود کردن نرخ API و throttling استفاده کنید. برای جلوگیری از آسیب‌پذیری‌های تزریق، از روش‌های اعتبارسنجی ورودی و پاک‌سازی خروجی استفاده کنید.
7. حفاظت از داده ها:
داده ها در حالت استراحت و در حال انتقال باید رمزگذاری شوند. رمزگذاری داده‌های ذخیره‌شده در پایگاه‌های داده و سایر سرویس‌های ذخیره‌سازی با استفاده از کلیدهای رمزگذاری که توسط سرویس‌های مدیریت کلید ارائه‌دهنده ابری مدیریت می‌شوند. HTTPS را برای تمام نقاط پایانی API و ارتباط بین عملکردهای بدون سرور و سایر سرویس‌ها اعمال کنید. اجرای کنترل های دسترسی مناسب برای محدود کردن دسترسی به داده های حساس بر اساس اصل حداقل امتیاز. از مقررات مربوط به حفظ حریم خصوصی داده ها مانند GDPR و CCPA پیروی کنید.
8. بازه های زمانی عملکرد و محدودیت های همزمانی:
زمان بندی عملکرد مناسب را برای جلوگیری از فرآیندهای فرار و به حداقل رساندن مصرف منابع پیکربندی کنید. محدودیت های همزمانی را برای جلوگیری از مصرف بیش از حد یک تابع و تأثیر بر عملکرد سایر عملکردها تنظیم کنید. همزمانی عملکرد را به درستی مدیریت کنید تا از حملات انکار سرویس جلوگیری کنید و از پایداری برنامه اطمینان حاصل کنید.
9. تست امنیتی:
تست امنیتی منظم برای شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌ها قبل از سوء استفاده ضروری است. تست نفوذ و ارزیابی آسیب‌پذیری را برای ارزیابی وضعیت امنیتی برنامه‌های بدون سرور خود انجام دهید. تست امنیت برنامه استاتیک (SAST) و تست امنیت برنامه پویا (DAST) را برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها در محیط کد و زمان اجرا اجرا کنید.
10. بهبود مستمر امنیت:
امنیت بدون سرور یک فرآیند مداوم است. با آخرین بهترین شیوه های امنیتی و توصیه های ارائه دهنده ابر به روز باشید. اجرای یک فرآیند بهبود مستمر امنیت برای شناسایی و رسیدگی به تهدیدات نوظهور. به طور منظم خط مشی ها و رویه های امنیتی خود را بررسی و به روز کنید.
با اجرای این بهترین شیوه‌ها، سازمان‌ها می‌توانند به طور موثر برنامه‌های بدون سرور خود را ایمن کنند و از پتانسیل کامل این فناوری تحول‌آفرین و در عین حال کاهش خطرات امنیتی استفاده کنند. ماهیت پویای محیط‌های ابری نیازمند یک رویکرد فعال و جامع برای امنیت است و تضمین می‌کند که استقرارهای بدون سرور انعطاف‌پذیر هستند و در برابر تهدیدات در حال تکامل محافظت می‌شوند.
