ست روگن در مصاحبه ای که اخیرا برای تبلیغ فیلم برادران سوپر ماریو انجام داد، گفت که در مورد شخصیت هایی که بازی می کند “صدا نمی کند”. اگر او را برای بازی در فیلم خود استخدام کنید، به احتمال زیاد او ظاهر می شود و چیزی را ارائه می دهد که شبیه روگن است. نه بیشتر و نه کمتر. این بسیار خوب است، به خصوص با توجه به نوع کمدی ها و موادی که او دهه ها را صرف ساختن حرفه ای کرده است. ما به تماشای یک فیلم ست روگن می نشینیم و می دانیم که قرار است چه چیزی به دست آوریم، اما فکر می کنم انتظار داشتم کمی بیشتر برای Donkey Kong فداکاری کنم.
در مقایسه با افرادی مانند کریس پرت، چارلی دی، آنیا تیلور-جوی، جک بلک، و بقیه بازیگران – که به نظر می‌رسد همگی صدای موجود خود را با جذابیت و شخصیت مورد استقبال قرار می‌دهند – همه چیزهایی که شنیده‌ایم. از Donkey Kong به سادگی بسیار Rogen است. او گفته است که قبل از انتخاب به عنوان شخصیت، ما چیز زیادی درباره او نمی‌دانستیم. جدای از DK Rap و سریال های انیمیشن، او هرگز صدای اصلی زیادی نداشته است و بچه هایی که این فیلم جدید را می بینند احتمالاً از دیدگاه او در مورد چیزها استقبال خواهند کرد. اما هر کسی بالای 15 سال دارد صدای پلیس سوپرباد را می شنود و تعجب می کند که چرا از یک میمون غول پیکر بیرون می آید.
اینترنت ماه‌ها در مورد انتخاب کریس پرت در نقش ماریو و اینکه چگونه او می‌خواست همه چیز را با تلفن تماس بگیرد و این نماد را حرام‌زاده‌سازی کند، به بحث پرداخت. او این کار را نمی‌کند، و به نظر می‌رسد که اجرای برنده‌ای از لوله‌کش محبوب با یک بروکلین توانگ را ارائه می‌کند. او قلب، شوخ طبعی و کمک آنیا تیلور جوی و چارلی دی به همان اندازه بیانگر برای حمایت از او است. همه تلاش‌های بسیار محکمی انجام می‌دهند، روگن هم همین‌طور، اما شما امیدوارید که چیزی برای استخراج وجود داشته باشد که به Donkey Kong اجازه می‌دهد چیزی بیش از یک سنگ‌زن خندان باشد.
به نظر می‌رسد فلسفه روگن این است که هرکسی که به او نزدیک می‌شود تا در یک فیلم پرفروش بازی کند، باید بداند که او خیلی وقت‌ها به مراتع جدید نمی‌رود، و به جای اینکه چیز جدیدی را امتحان کند، بارها و بارها و بارها و بارها به ما نمایش‌های مشابه ارائه می‌کند. با این حال، او کار ثابتی دارد، و من نمی‌دانم که آیا این ترس ریشه‌ای وجود دارد که جسارت بیش از حد خارج از جعبه به شهرت او آسیب برساند. به ندرت دیده می‌شود که بازیگری به‌طور فعال با فرصت‌هایی برای تبدیل کردن یک شخصیت به چیزی بیشتر مبارزه کند، اما در عوض تصمیم بگیرد که ظاهر شود، از صدای شما استفاده کند و پول دریافت کند. وقتی می‌دانم که روگن احتمالاً هیچ اراده بدی نسبت به نقش ندارد، ظاهراً من را بی‌روح می‌کند. با این حال لایه های زیادی در این دوگانگی وجود دارد که نمی توانم از آن جلوگیری کنم!
در اولین اکران فیلم، به نظر می‌رسید که همه بازیگران اصلی تلاش جدی برای انجام این کار انجام دادند. آنیا تیلور جوی یک کت و شلوار صورتی زیبا به تن داشت که یادآور لباس پرنسس هلو در فیلم بود، در حالی که کریس پرت و چارلی دی کت و شلوارهای درجه یک دارند که با طرح های رنگی شخصیت های مربوطه خود مطابقت دارد. جک بلک حتی با یک کت و شلوار سفارشی و اکسسوری صدفی کوچک شبیه Bowser آمد. و ست روگن با ملایم ترین لباس و چند مربی سفید آنجاست. نه حتی یک کراوات کوچولو دمدمی مزاج یا هیچ چیز.
تلاش ضعیف رفیق من ظاهر بیمارگونه ای را تصور کنید که می توانستید به عنوان اولین برداشت سینمایی از Donkey Kong داشته باشید. می‌توانستید یک کت و شلوار گوریل بپوشید و همه آن را بپوشند، یا حتی لباس‌های مضمونی با رنگ‌ها و لهجه‌های منتخب که به سرگرمی‌های همه جانبه می‌خورد. مصاحبه‌هایی که قبلاً ذکر کردم این تصور را به من می‌دهد که یونیورسال و ایلومینیشن به دلیل شناخت نامی که او می‌توانست به پروژه در مورد تحویل احتمالی خود بیاورد، به سراغ ست روگن رفتند، زیرا اجازه دادن به او فقط استفاده از صدای معمولی‌اش باعث می‌شود که کاملاً واضح باشد که وجود نداشت. اصلا مقاومت زیاد Donkey Kong او می توانست عالی باشد، اما فقط دل ندارد.
