SQL 101 | فصل 1: درک SQL و پایگاه های داده

چگونه پایگاه های داده به عنوان مخازن کارآمد داده های ساخت یافته عمل می کنند و چگونه SQL (زبان پرس و جوی ساختاریافته) کسب و کارها را قادر می سازد تا حجم وسیعی از اطلاعات را به راحتی ذخیره، مدیریت و بازیابی کنند؟
در این مقاله، به بررسی اصول SQL و پایگاههای داده میپردازیم و مفاهیم کلیدی مانند پایگاههای داده رابطهای، جداول، ردیفها و ستونها را بررسی میکنیم.
خوانایی خود را در موارد زیر بهبود دهید:
در این مقاله، به بررسی اصول SQL و پایگاههای داده میپردازیم و مفاهیم کلیدی مانند پایگاههای داده رابطهای، جداول، ردیفها و ستونها را بررسی میکنیم. SQL چیست؟ sql SQL که مخفف عبارت Structured Query Language است، یک زبان خاص دامنه است که برای مدیریت و دستکاری داده ها در پایگاه داده های رابطه ای استفاده می شود. این زبان برای اولین بار در اوایل دهه 1970 توسط محققان IBM معرفی شد و از آن زمان به بعد، به زبان استاندارد برای کار با پایگاه های داده در پلتفرم ها و سیستم های مختلف تبدیل شده است. SQL به کاربران اجازه می دهد تا با استفاده از دستورات ساده و در عین حال قدرتمند با پایگاه داده ها تعامل داشته باشند. این دستورات می توانند طیف گسترده ای از عملیات مانند بازیابی داده ها، درج رکوردهای جدید، به روز رسانی اطلاعات موجود و حذف ورودی های ناخواسته را انجام دهند. چه مدیر پایگاه داده، یک توسعهدهنده نرمافزار یا یک تحلیلگر داده باشید، درک کامل از SQL برای مدیریت کارآمد دادهها ضروری است. پایگاه داده رابطه ای پایگاه داده رابطه ای نوعی از پایگاه داده است که داده ها را به شیوه ای ساختاریافته و بر اساس اصول مدل رابطه ای سازماندهی و ذخیره می کند. مدل رابطه ای که توسط دکتر ادگار اف. کاد در سال 1970 معرفی شد، داده ها را در قالب جداول نشان می دهد که هر کدام شامل سطرها و ستون ها هستند. زیبایی یک پایگاه داده رابطه ای در توانایی آن در ایجاد روابط بین جداول است. این روابط نحوه ارتباط دادههای یک جدول با دادههای موجود در جدول دیگر را مشخص میکند و بازیابی کارآمد دادهها را تسهیل میکند و تکرار دادهها را به حداقل میرساند. در نتیجه، پایگاه داده های رابطه ای به طور گسترده در برنامه های کاربردی مختلف، از پروژه های در مقیاس کوچک گرفته تا سیستم های سازمانی بزرگ، استفاده می شوند. مفاهیم کلیدی: جداول، ردیفها و ستونها در زمینه SQL و پایگاههای داده، درک مفاهیم کلیدی جداول، ردیفها و ستونها ضروری است. جداول image-2: جدولی که یک موجودیت را نشان می دهد، یک بلوک ساختمانی اساسی از یک پایگاه داده رابطه ای است. این مجموعه ای از داده های مرتبط را نشان می دهد که در ردیف ها و ستون ها سازماندهی شده اند. هر جدول در یک پایگاه داده دارای یک نام منحصر به فرد و یک ساختار از پیش تعریف شده است که فیلدها یا ویژگی های موجود در آن را مشخص می کند. سطرها: سطرها که به عنوان رکورد یا تاپل نیز شناخته می شوند، ورودی های جداگانه در یک جدول را نشان می دهند. هر ردیف حاوی داده های مربوط به یک موجودیت یا آیتم خاص است. به عنوان مثال، در یک پایگاه داده برای یک فروشگاه آنلاین، هر ردیف در جدول “فروش” می تواند فروش متفاوتی از یک محصول را نشان دهد. ستون ها: از سوی دیگر، ستون ها اجزای عمودی یک جدول هستند. آنها ویژگی ها یا ویژگی های داده های ذخیره شده را تعریف می کنند. برای مثال جدول «محصول»، ستونها میتوانند شامل ویژگیهایی مانند «NumberNumber»، «ProductName»، «ProductPrice» و «UnitCost» باشند. این سه عنصر با هم ساختار اصلی یک پایگاه داده رابطهای را تشکیل میدهند و راهی سیستماتیک برای سازماندهی و دسترسی کارآمد به دادهها فراهم میکنند. نتیجه گیری SQL زبانی است که توسعه دهندگان و مدیران پایگاه داده را قادر می سازد تا به طور یکپارچه با پایگاه های داده رابطه ای تعامل داشته باشند. درک مفاهیم اصلی آن، مانند جداول، ردیف ها و ستون ها، برای هر کسی که با داده ها در صنعت IT کار می کند بسیار مهم است. در این مقاله، ما اصول SQL و اصول پشت پایگاه داده های رابطه ای را بررسی کرده ایم. در فصل بعدی، ما محیط خود را برای تمرین عملی SQL تنظیم خواهیم کرد و به ما این امکان را می دهد که دانش به دست آمده را به کار ببریم و مهارت های پایگاه داده خود را به سطح بعدی ببریم. پرس و جو مبارک و اجازه دهید ماجراهای SQL شروع شود! مراجع https://javarevisited.blogspot.com/2017/02/top-6-sql-query-interview-questions-and-answers.html
در ابتدا در https://blog.ardenov.com منتشر شده است.