بهترین روش‌ها و ضدالگوهای AWS CloudFormation

اجتناب از دام ها: برترین ضد الگوهای AWS CloudFormation و بهترین عملکردها

در دنیای AWS CloudFormation، اجتناب از تله‌های رایج برای استقرار روان زیرساخت ضروری است. این پست وبلاگ 10 ضد الگوی رایجی را که هنگام کار با قالب‌های CloudFormation با آنها مواجه می‌شوید، بررسی می‌کند. با درک و اجتناب از این مشکلات، می توانید استقرارهای خود را بهینه کنید، قابلیت نگهداری را بهبود بخشید و به مدیریت زیرساخت کارآمدتری در AWS دست یابید.

در اینجا 10 ضد الگوی رایج AWS CloudFormation به همراه توضیحات مختصر آورده شده است:

• قالب های یکپارچه: ایجاد یک الگوی بزرگ CloudFormation ممکن است راحت به نظر برسد، اما می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات شود. قالب های یکپارچه اغلب پیچیده می شوند و درک، نگهداری و به روز رسانی آنها را دشوار می کنند. آنها فاقد مدولار بودن و قابلیت استفاده مجدد هستند و جداسازی تغییرات و اعمال انتخابی آنها در منابع خاص را چالش برانگیز می کند. برای سازماندهی و نگهداری بهتر، توصیه می شود که قالب های بزرگ را به اجزای کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید.
• مقادیر پارامترهای درون خطی: مقادیر پارامتر هاردکد مستقیماً در قالب CloudFormation انعطاف پذیری و قابلیت استفاده مجدد آن را در محیط های مختلف محدود می کند. درعوض، پارامترهای خارجی را برای جدا کردن فایل‌های پیکربندی یا استفاده از AWS Systems Manager Parameter Store یا AWS Secrets Manager برای مدیریت مقادیر پویا در نظر بگیرید. این رویکرد سفارشی سازی و سازگاری آسان را بدون تغییر خود قالب امکان پذیر می کند.
• نامگذاری منابع دستی: عدم پذیرش قراردادهای نامگذاری پویا برای منابع می تواند منجر به تضاد نامگذاری شود، به خصوص هنگام استقرار چند پشته یا به روز رسانی پشته های موجود. استفاده از توابع ذاتی CloudFormation، مانند AWS::StackName یا AWS::Region، برای ایجاد نام‌های منحصربه‌فرد برای منابع به صورت پویا بسیار مهم است. این عمل مقیاس پذیری را تضمین می کند و درگیری های احتمالی نامگذاری را حذف می کند.
• اتصال کامل: هنگامی که منابع به طور محکم در قالب CloudFormation جفت می شوند، تغییر یا جایگزینی اجزای جداگانه بدون تأثیر بر کل پشته چالش برانگیز می شود. این جفت انعطاف پذیری را مهار می کند و می تواند منجر به به روز رسانی های آبشاری یا خرابی پشته شود. برای کاهش این مشکل، توصیه می‌شود با استفاده از ویژگی DependsOn یا استفاده از پشته‌های تودرتو، وابستگی‌های شل را تعریف کنید و منابع را تا حد امکان جدا کنید.
• عدم مدولارسازی: شکست در مدولار کردن قالب‌ها و منابع CloudFormation اغلب منجر به تکرار، قابلیت استفاده مجدد محدود و مشکلاتی در مدیریت تغییرات در چندین پشته می‌شود. با اتخاذ یک رویکرد ماژولار، می‌توانید قالب‌های قابل استفاده مجدد را برای اجزای رایج مانند شبکه، گروه‌های امنیتی یا ذخیره‌سازی ایجاد کنید و به راحتی آنها را در پشته‌های مختلف بگنجانید. مدولارسازی قابلیت نگهداری را افزایش می‌دهد، تکرار را کاهش می‌دهد و ثبات را در بین استقرارها ارتقا می‌دهد.
• استفاده بیش از حد از شرایط: در حالی که شرایط یک ویژگی قدرتمند در CloudFormation هستند، استفاده بیش از حد از آنها می تواند الگوها را پیچیده و درک آن را دشوار کند. شرایط پیچیده با چند دستور تو در تو می تواند خطاها یا رفتارهای غیرمنتظره ای را ایجاد کند. توصیه می شود شرایط را تا حد امکان ساده نگه دارید، فقط در صورت لزوم از آنها استفاده کنید، و منطق واضح و مختصر را برای بهبود خوانایی الگو ارائه دهید.
• استفاده بیش از حد از منابع سفارشی: در حالی که منابع سفارشی می توانند قابلیت های CloudFormation را گسترش دهند، تکیه بیش از حد بر آنها می تواند پیچیدگی و مشکلات بالقوه عملکرد را ایجاد کند. منابع سفارشی اغلب نیاز به کد اضافی برای اجرای خارج از CloudFormation دارند که می تواند بر زمان استقرار تأثیر بگذارد و خطر خطا را افزایش دهد. ارزیابی اینکه آیا یک منبع سفارشی واقعاً ضروری است یا خیر ضروری است و در صورت امکان منابع بومی جایگزین AWS را در نظر بگیرید.
• تامین منابع بهینه نشده: تامین ناکارآمد منابع در قالب‌های CloudFormation می‌تواند منجر به هزینه‌های غیرضروری و هدر رفتن منابع شود. نمونه‌های بزرگ، گزینه‌های مقیاس‌پذیری بیش از حد، یا استفاده نکردن از بهترین روش‌های بهینه‌سازی هزینه AWS می‌تواند منجر به تأمین بیش از حد و صورت‌حساب‌های متورم شود. بهینه سازی اندازه منابع، استفاده موثر از مقیاس خودکار و اجرای استراتژی های مقرون به صرفه برای دستیابی به استفاده بهینه از منابع بسیار مهم است.
• عدم اعتبار سنجی و تست: غفلت از اعتبارسنجی و آزمایش کامل الگوهای CloudFormation می‌تواند منجر به خرابی‌های استقرار یا پیکربندی‌های نادرست شود که عیب‌یابی آن‌ها سخت است. از قابلیت های اعتبار سنجی داخلی CloudFormation استفاده کنید یا از ابزارهای شخص ثالث برای بررسی خطاهای نحوی، آسیب پذیری های امنیتی یا نقض بهترین شیوه استفاده کنید. علاوه بر این، برای اطمینان از استقرار موفقیت آمیز در تولید، آزمایشات کامل را در محیط های توسعه یا مرحله بندی انجام دهید.
• نادیده گرفتن بازگشت و بازیابی: غفلت از گنجاندن مکانیسم‌های بازگشت مناسب و برنامه‌های بازیابی در پشته‌های CloudFormation می‌تواند منجر به طولانی شدن زمان خرابی و از دست رفتن داده‌ها در صورت خرابی در طول به‌روزرسانی شود. از ویژگی بازگشت پشته CloudFormation استفاده کنید و استراتژی‌های پشتیبان، مانند ایجاد عکس‌های فوری یا استفاده از AWS Backup را اجرا کنید تا از یکپارچگی داده‌ها اطمینان حاصل کنید و در صورت بروز مشکلات پیش‌بینی نشده، اختلالات را به حداقل برسانید.

با آگاهی از این ضدالگوهای رایج و اجرای بهترین شیوه ها، می توانید قابلیت اطمینان، مقیاس پذیری و قابلیت نگهداری استقرارهای CloudFormation خود را در AWS افزایش دهید.

در زیر بهترین شیوه های کلیدی CloudFormation برای کمک به بهینه سازی استقرار شما آورده شده است:

• زیرساخت به عنوان کد (IaC): از مفهوم زیرساخت به عنوان کد برای مدیریت و تامین منابع AWS استفاده کنید. با ارائه زیرساخت خود به عنوان کد در قالب‌های CloudFormation، می‌توانید نسخه را کنترل کنید، آزمایش کنید، و استقرار خودکار را انجام دهید و از ثبات، تکرارپذیری و مقیاس‌پذیری اطمینان حاصل کنید. IaC مدیریت زیرساخت را ساده می کند و همکاری بین تیم ها را تسهیل می کند.
• مدولار بودن و قابلیت استفاده مجدد: هنگام طراحی قالب های CloudFormation یک رویکرد مدولار را اتخاذ کنید. اجزای زیرساخت خود را به ماژول های قابل استفاده مجدد تقسیم کنید که می توانند به راحتی در چندین پشته ادغام شوند. این کار استفاده مجدد از کد را ترویج می کند، تکراری شدن را کاهش می دهد و قابلیت نگهداری را بهبود می بخشد. قالب های مدولار تیم ها را قادر می سازد تا به طور مستقل روی اجزای مختلف کار کنند و مقیاس پذیری را تسهیل می کنند.
• پارامترسازی و مقادیر دینامیک: از پارامترهای CloudFormation برای ارائه ورودی های قابل تنظیم به قالب های خود استفاده کنید. پارامترها به شما این امکان را می‌دهند که مقادیری را تعریف کنید که می‌توانند در حین ایجاد پشته یا به‌روزرسانی تغییر داده شوند و قالب‌های شما را با محیط‌های مختلف تطبیق دهند. علاوه بر این، از مقادیر پویا از AWS Systems Manager Parameter Store یا AWS Secrets Manager برای واکشی ایمن داده های حساس یا دائماً در حال تغییر استفاده کنید.
• وابستگی به منابع و ترتیب: با تعریف وابستگی ها در قالب های CloudFormation خود، از ترتیب مناسب ایجاد منابع اطمینان حاصل کنید. با تعیین وابستگی ها با استفاده از ویژگی DependsOn یا با استفاده از تابع ذاتی Fn::DependsOn، می توانید ترتیب ایجاد یا به روز رسانی منابع را کنترل کنید. این به جلوگیری از شکست ایجاد منبع به دلیل وابستگی های حل نشده کمک می کند.
• یکپارچه سازی و تحویل مداوم (CI/CD): برای خودکارسازی استقرار CloudFormation خود، شیوه های CI/CD را اجرا کنید. از ابزارهایی مانند AWS CodePipeline، AWS CodeCommit یا راه حل های شخص ثالث برای راه اندازی خط لوله ای استفاده کنید که به طور خودکار الگوهای CloudFormation شما را می سازد، آزمایش می کند و مستقر می کند. CI/CD تکرار سریع را امکان پذیر می کند، قابلیت اطمینان را افزایش می دهد و تحویل یکپارچه تغییرات زیرساخت را تسهیل می کند.

این بهترین شیوه‌ها کارایی، قابلیت اطمینان و مقیاس‌پذیری را در استقرار CloudFormation شما ارتقا می‌دهند. با پیروی از آنها، می توانید مدیریت زیرساخت را ساده کنید، خطای انسانی را کاهش دهید و به استقرارهای ثابت و قابل پیش بینی در AWS برسید.