میکروسرویس چیست؟ ابزارهای ساخت میکروسرویس ها

Summarize this content to 400 words in Persian Lang

میکروسرویس چیست؟

میکروسرویس یک سبک معماری است که یک برنامه کاربردی را به عنوان مجموعه ای از سرویس های کوچک، با اتصال آزاد و به طور مستقل قابل استقرار ساختار می دهد. هر سرویس بر روی یک عملکرد تجاری خاص تمرکز دارد، از طریق API ها (معمولا HTTP یا پیام رسانی) ارتباط برقرار می کند و می تواند به طور مستقل ساخته، استقرار و مقیاس بندی شود. این در تضاد با معماری‌های یکپارچه است، جایی که همه چیز در یک برنامه بزرگ قرار می‌گیرد.

ابزارهای ساخت میکروسرویس ها

شما می توانید میکروسرویس ها را با استفاده از فناوری های مختلف بسازید، از جمله:

فن آوری های Backend:

1. Node.js: به دلیل معماری غیر مسدود کننده و رویداد محور، معمولاً با میکروسرویس ها استفاده می شود. برای خدمات سبک وزن و مقیاس پذیر عالی است.

2. جاوا (با Spring Boot)

3. پایتون (با Flask یا FastAPI)
4. برو: برای کارایی و کارایی بالا شناخته شده است.
5. هسته دات نت: به طور گسترده در میکروسرویس های سطح سازمانی استفاده می شود.

فن آوری های فرانت اند:

1. React و Next.js: فریم ورک های فرانت اند برای ساخت رابط کاربری. آنها به طور مستقیم میکروسرویس ها را مدیریت نمی کنند، اما می توانند خدمات ساخته شده بر روی باطن مانند Node.js را مصرف کنند.
2. React + Node.js: این ترکیب برای توسعه تمام پشته معمول است، جایی که React رابط کاربری را مدیریت می کند و Node.js خدمات باطن را مدیریت می کند.

ابزارهای پیام رسانی و ارتباطی:

1. RabbitMQ، کافکا: کارگزاران پیام برای ارتباط ناهمزمان بین میکروسرویس ها.
2. gRPC: یک چارچوب RPC با کارایی بالا که برای ارتباط سرویس به سرویس مفید است.

گزینه های پایگاه داده:

هر میکروسرویس می‌تواند پایگاه داده خود را داشته باشد (مانند MongoDB، PostgreSQL، Redis)، یا سرویس‌ها می‌توانند در صورت لزوم پایگاه‌های داده را به اشتراک بگذارند.

کانتینرسازی و ارکستراسیون:

داکر: برای کانتینری کردن میکروسرویس ها استفاده می شود.
Kubernetes: برای ارکستراسیون و مدیریت میکروسرویس ها در تولید.

میکروسرویس با React و Next.js

React/Next.js + Node.js: این ترکیب اغلب برای ساخت برنامه های فول استک استفاده می شود. برای مثال، React/Next.js فرانت‌ند (UI) را کنترل می‌کند، در حالی که Node.js برای ایجاد سرویس‌های باطنی که با پایگاه‌های داده تعامل دارند، احراز هویت را مدیریت می‌کنند یا با سایر میکروسرویس‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، استفاده می‌شود.
React/Next.js به خودی خود فن آوری های frontend هستند و نمی توان از آنها برای ساخت میکروسرویس های backend استفاده کرد. با این حال، آنها می توانند ریزسرویس ها را از طریق REST API یا GraphQL API مصرف کنند.

نمونه هایی از معماری های میکروسرویس

نتفلیکس: نتفلیکس دارای یک معماری میکروسرویس پیچیده و بزرگ است که همه چیز را از استریمینگ گرفته تا شخصی‌سازی کاربر را تامین می‌کند.
اوبر: اوبر از ریزسرویس‌ها برای سوار شدن، پرداخت و اعلان‌ها استفاده می‌کند.
آمازون: پلت فرم تجارت الکترونیک آمازون بر روی میکروسرویس ها از جمله جستجو، موتورهای توصیه و سیستم های پرداخت اجرا می شود.
اسپاتیفای: از میکروسرویس ها برای ارائه موسیقی، مدیریت لیست های پخش و مدیریت داده های کاربر استفاده می کند.

انواع خدمات میکرو:

میکروسرویس ها را می توان بر اساس نقش آنها و نحوه تعامل آنها با یکدیگر دسته بندی کرد. در اینجا چند نوع رایج وجود دارد:

1. API Gateway Microservice

نقش: به عنوان یک نقطه ورودی واحد برای درخواست های مشتری عمل می کند. این درخواست ها را به سرویس های پشتیبان مناسب هدایت می کند، تعادل بار را مدیریت می کند، و همچنین می تواند امنیت و محدودیت نرخ را مدیریت کند.
مثال: Netflix's Zuul یک راه حل محبوب درگاه API است.

2. Microservice احراز هویت

نقش: احراز هویت و مجوز کاربر را در کل سیستم کنترل می کند. این سرویس تضمین می کند که کاربران دارای مجوزهای صحیح برای دسترسی به منابع خاص هستند.
مثال: خدمات احراز هویت مبتنی بر OAuth 2.0 یا Auth0 در تنظیمات میکروسرویس.

3. خرد خدمات منطق تجاری

نقش: این خدمات عملکردهای تجاری خاصی را اجرا می کنند. هر میکروسرویس یک بخش مشخص از عملکرد مانند پردازش سفارش، پرداخت یا مدیریت موجودی را انجام می دهد.
مثال: یک میکروسرویس که پرداخت‌ها را پردازش می‌کند، عملیات پرداخت را انجام می‌دهد یا سبد خرید کاربر را در یک برنامه تجارت الکترونیک مدیریت می‌کند.

4. پایگاه داده یا میکروسرویس Persistence

نقش: ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات را مدیریت می کند. هر میکروسرویس می تواند پایگاه داده خود را داشته باشد یا چندین میکروسرویس می توانند به ذخیره سازی داده های مشترک دسترسی داشته باشند.
مثال: میکروسرویسی که مسئول ذخیره و مدیریت پروفایل های کاربر یا داده های محصول است.

5. ریز سرویس های ارتباطی (پیام رسانی)

نقش: ارتباط بین ریزسرویس ها را تسهیل می کند، به خصوص زمانی که ارتباط نیاز به ناهمزمان باشد. این میکروسرویس‌ها از واسطه‌های پیام مانند RabbitMQ یا Kafka برای اطمینان از ارتباط مطمئن و جداشده استفاده می‌کنند.
مثال: یک صف پیام که سفارش ها را جمع آوری می کند و خدمات پردازش سفارش را به صورت ناهمزمان راه اندازی می کند.

6. ذخیره میکروسرویس

نقش: عملکرد را با ذخیره کردن داده‌هایی که اغلب به آنها دسترسی پیدا می‌کنید، بهبود می‌بخشد و بار روی سرویس‌های باطن را کاهش می‌دهد. این می‌تواند برای داده‌هایی که مکرراً سؤال می‌شوند، مانند فهرست‌های محصول یا داده‌های جلسه کاربر مفید باشد.
مثال: میکروسرویسی که با Redis یا Memcached برای ذخیره کردن نتایج جستجو یا جلسات کاربر تعامل دارد.

7. میکروسرویس های رویداد محور

نقش: این سرویس‌ها که حول رویدادها ساخته شده‌اند، به تغییرات سیستم (مانند به‌روزرسانی‌های داده‌ها) واکنش نشان می‌دهند و به سایر سرویس‌هایی که باید از این تغییرات آگاه باشند، اطلاع می‌دهند. این خدمات را جدا می کند و مقیاس پذیری را افزایش می دهد.
مثال: یک میکروسرویس که اقداماتی را بر اساس رفتار کاربر آغاز می‌کند، مانند ارسال ایمیل هنگام خرید.

8. میکروسرویس یکپارچه سازی خدمات خارجی

نقش: ادغام با سرویس های شخص ثالث مانند دروازه های پرداخت (به عنوان مثال، Stripe، PayPal)، خدمات ایمیل، یا API های رسانه های اجتماعی را مدیریت می کند.
مثال: یک میکروسرویس اختصاص داده شده به مدیریت پرداخت ها از طریق ارائه دهندگان پرداخت خارجی.

9. ثبت و نظارت بر خدمات میکرو

نقش: این میکروسرویس ها بر ردیابی و گزارش سلامت، عملکرد و امنیت سایر خدمات تمرکز دارند. آن‌ها گزارش‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، معیارها را رصد می‌کنند و زمانی که مشکلی پیش می‌آید هشدار صادر می‌کنند.
مثال: میکروسرویسی که از Prometheus یا ELK Stack (Elasticsearch، Logstash، Kibana) برای نظارت بر سلامت سیستم و فعالیت خدمات استفاده می کند.

10. میکروسرویس های ارکستراسیون

نقش: گردش کار و هماهنگی بین میکروسرویس های مختلف را مدیریت کنید. این سرویس‌ها تضمین می‌کنند که برنامه کلی به راحتی کار می‌کند، حتی اگر کار بین سرویس‌های مختلف تقسیم شده باشد.
مثال: سرویسی که از Kubernetes برای مدیریت ریزسرویس‌های کانتینری و خودکارسازی استقرار و مقیاس‌بندی استفاده می‌کند.

جنبه های اضافی میکروسرویس ها

چندین جنبه مهم دیگر از میکروسرویس ها وجود دارد که می تواند به درک کامل تری از این معماری کمک کند:

1. مزایا و معایب میکروسرویس ها

مزایا:

مقیاس پذیری مستقل: هر میکروسرویس می تواند به طور مستقل مقیاس شود. به عنوان مثال، اگر یک سرویس خاص (مانند سرویس پرداخت) ترافیک بالایی را تجربه کند، می توان آن را بدون تأثیر بر سایر قسمت های سیستم، مقیاس بندی کرد.
توسعه و استقرار مستقل: تیم ها می توانند به طور مستقل روی میکروسرویس های مختلف کار کنند و هر میکروسرویس می تواند بدون انتظار دیگران مستقر شود. این باعث افزایش چابکی در توسعه می شود.
استفاده از فن آوری های مختلف: هر میکروسرویس را می توان با زبان یا فناوری متفاوتی توسعه داد (مثلاً Node.js برای یکی، برو برای دیگری). این به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا از بهترین ابزارها برای هر کار استفاده کنند.
جداسازی خطا: خرابی در یک میکروسرویس کل سیستم را از کار نمی‌اندازد، بلکه فقط بر آن سرویس خاص تأثیر می‌گذارد.

معایب:

پیچیدگی در مدیریت: مدیریت بسیاری از ریزسرویس ها می تواند پیچیده باشد. هر سرویس باید نظارت و مدیریت شود و ارتباط بین سرویس ها نیز باید به درستی انجام شود.
چالش‌های تراکنش‌های توزیع‌شده: در یک سیستم میکروسرویس، تراکنش‌هایی که چندین سرویس را در بر می‌گیرند، چالش‌هایی را ایجاد می‌کنند. مدیریت سازگاری داده‌ها در بین سرویس‌ها می‌تواند مشکل باشد.
مشکلات شبکه: از آنجایی که ریزسرویس ها از طریق شبکه ارتباط برقرار می کنند، تأخیر، قابلیت اطمینان و امنیت باید به دقت مدیریت شوند.

2. تیم های توسعه پویا

در معماری میکروسرویس ها، هر تیم می تواند صاحب یک سرویس خاص باشد و به طور مستقل آن را توسعه و نگهداری کند. این امر باعث افزایش کارایی تیم به خصوص در سازمان های بزرگ می شود. سازمان هایی مانند آمازون و نتفلیکس از این مدل استفاده کنید و تیم ها را به واحدهای کوچکتر تقسیم کنید که هر کدام بر روی مجموعه خاصی از ریزسرویس ها تمرکز دارند.

3. چالش در تست و اشکال زدایی

حتی اگر میکروسرویس ها مستقل هستند، آزمایش کل سیستم پیچیده تر می شود. لازم است اطمینان حاصل شود که میکروسرویس ها به خوبی با هم کار می کنند. ابزارهایی مانند Postman یا Insomnia برای تست API مفید هستند و انتها به انتها (E2E) آزمایش باید به طور کامل انجام شود.

4. نیاز به DevOps و ابزارهای مدیریت چرخه زندگی

بدون زیرساخت DevOps مناسب، مدیریت میکروسرویس ها دشوار است. ابزارهایی مانند کوبرنتیس برای مدیریت، مقیاس بندی و هماهنگی خدمات ضروری هستند. سیستم های نظارتی مانند پرومتئوس و گرافانا همچنین برای رعایت سلامت خدمات و مدیریت لاگ مورد نیاز است.

5. امنیت در میکروسرویس ها

از آنجایی که میکروسرویس ها به طور مستقل عمل می کنند و اغلب در شبکه های مختلف توزیع می شوند، هر سرویس باید ایمن باشد. ملاحظات امنیتی در میکروسرویس ها عبارتند از:

احراز هویت و مجوز: استفاده از ابزارهایی مانند OAuth 2.0 یا JWT برای مدیریت دسترسی ایمن به میکروسرویس ها.
ارتباطات رمزگذاری شده: اطمینان از اینکه ارتباطات بین میکروسرویس ها (API) با استفاده از TLS رمزگذاری شده است.
ثبت و نظارت امنیتی: نظارت و ثبت فعالیت های غیرعادی که ممکن است نشان دهنده حملات یا مسائل امنیتی باشد.

6. ارتباطات خدماتی (همگام در مقابل ناهمزمان)

ارتباط همزمان: در این روش، میکروسرویس ها مستقیماً در زمان واقعی (مثلاً با استفاده از HTTP/REST یا gRPC) ارتباط برقرار می کنند. چالشی که در این رویکرد وجود دارد این است که اگر یک سرویس نتواند پاسخ دهد، کل فرآیند ممکن است مختل شود.
ارتباط ناهمزمان: در این نوع ارتباط، سرویس‌ها از طریق واسطه‌های پیام (مانند RabbitMQ یا Kafka) به صورت ناهمزمان با یکدیگر تعامل دارند. این روش برای سیستم هایی مفید است که حتی در صورت شکست یک سرویس باید انعطاف پذیر باقی بمانند.

7. مهاجرت از معماری یکپارچه به معماری میکروسرویس

بسیاری از شرکت ها از معماری یکپارچه (که در آن کل سیستم یک برنامه کاربردی واحد است) به میکروسرویس ها مهاجرت می کنند. این فرآیند پیچیده است و شامل موارد زیر است:

شناسایی اجزای سیستمی که می توانند به عنوان میکروسرویس ها از هم جدا شوند.
مدیریت وابستگی ها و انجام مهاجرت تدریجی.
بازطراحی نحوه تعامل اجزا با یکدیگر.

در نتیجه، میکروسرویس ها به دلیل انعطاف پذیری، مقیاس پذیری و توانایی بهینه سازی مستقل برای پروژه های بزرگ و تیم های توسعه توزیع شده ایده آل هستند. با این حال، برای پروژه های کوچکتر، ممکن است پیچیدگی غیر ضروری ایجاد کنند.

میکروسرویس چیست؟

میکروسرویس یک سبک معماری است که یک برنامه کاربردی را به عنوان مجموعه ای از سرویس های کوچک، با اتصال آزاد و به طور مستقل قابل استقرار ساختار می دهد. هر سرویس بر روی یک عملکرد تجاری خاص تمرکز دارد، از طریق API ها (معمولا HTTP یا پیام رسانی) ارتباط برقرار می کند و می تواند به طور مستقل ساخته، استقرار و مقیاس بندی شود. این در تضاد با معماری‌های یکپارچه است، جایی که همه چیز در یک برنامه بزرگ قرار می‌گیرد.

ابزارهای ساخت میکروسرویس ها

شما می توانید میکروسرویس ها را با استفاده از فناوری های مختلف بسازید، از جمله:

فن آوری های Backend:

1. Node.js: به دلیل معماری غیر مسدود کننده و رویداد محور، معمولاً با میکروسرویس ها استفاده می شود. برای خدمات سبک وزن و مقیاس پذیر عالی است.

2. جاوا (با Spring Boot)

3. پایتون (با Flask یا FastAPI)
4. برو: برای کارایی و کارایی بالا شناخته شده است.
5. هسته دات نت: به طور گسترده در میکروسرویس های سطح سازمانی استفاده می شود.

فن آوری های فرانت اند:

1. React و Next.js: فریم ورک های فرانت اند برای ساخت رابط کاربری. آنها به طور مستقیم میکروسرویس ها را مدیریت نمی کنند، اما می توانند خدمات ساخته شده بر روی باطن مانند Node.js را مصرف کنند.
2. React + Node.js: این ترکیب برای توسعه تمام پشته معمول است، جایی که React رابط کاربری را مدیریت می کند و Node.js خدمات باطن را مدیریت می کند.

ابزارهای پیام رسانی و ارتباطی:

1. RabbitMQ، کافکا: کارگزاران پیام برای ارتباط ناهمزمان بین میکروسرویس ها.
2. gRPC: یک چارچوب RPC با کارایی بالا که برای ارتباط سرویس به سرویس مفید است.

گزینه های پایگاه داده:

• هر میکروسرویس می‌تواند پایگاه داده خود را داشته باشد (مانند MongoDB، PostgreSQL، Redis)، یا سرویس‌ها می‌توانند در صورت لزوم پایگاه‌های داده را به اشتراک بگذارند.

کانتینرسازی و ارکستراسیون:

• داکر: برای کانتینری کردن میکروسرویس ها استفاده می شود.

• Kubernetes: برای ارکستراسیون و مدیریت میکروسرویس ها در تولید.

میکروسرویس با React و Next.js

• React/Next.js + Node.js: این ترکیب اغلب برای ساخت برنامه های فول استک استفاده می شود. برای مثال، React/Next.js فرانت‌ند (UI) را کنترل می‌کند، در حالی که Node.js برای ایجاد سرویس‌های باطنی که با پایگاه‌های داده تعامل دارند، احراز هویت را مدیریت می‌کنند یا با سایر میکروسرویس‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، استفاده می‌شود.

• React/Next.js به خودی خود فن آوری های frontend هستند و نمی توان از آنها برای ساخت میکروسرویس های backend استفاده کرد. با این حال، آنها می توانند ریزسرویس ها را از طریق REST API یا GraphQL API مصرف کنند.

نمونه هایی از معماری های میکروسرویس

• نتفلیکس: نتفلیکس دارای یک معماری میکروسرویس پیچیده و بزرگ است که همه چیز را از استریمینگ گرفته تا شخصی‌سازی کاربر را تامین می‌کند.

• اوبر: اوبر از ریزسرویس‌ها برای سوار شدن، پرداخت و اعلان‌ها استفاده می‌کند.

• آمازون: پلت فرم تجارت الکترونیک آمازون بر روی میکروسرویس ها از جمله جستجو، موتورهای توصیه و سیستم های پرداخت اجرا می شود.

• اسپاتیفای: از میکروسرویس ها برای ارائه موسیقی، مدیریت لیست های پخش و مدیریت داده های کاربر استفاده می کند.

انواع خدمات میکرو:

میکروسرویس ها را می توان بر اساس نقش آنها و نحوه تعامل آنها با یکدیگر دسته بندی کرد. در اینجا چند نوع رایج وجود دارد:

1. API Gateway Microservice

• نقش: به عنوان یک نقطه ورودی واحد برای درخواست های مشتری عمل می کند. این درخواست ها را به سرویس های پشتیبان مناسب هدایت می کند، تعادل بار را مدیریت می کند، و همچنین می تواند امنیت و محدودیت نرخ را مدیریت کند.

• مثال: Netflix's Zuul یک راه حل محبوب درگاه API است.

2. Microservice احراز هویت

• نقش: احراز هویت و مجوز کاربر را در کل سیستم کنترل می کند. این سرویس تضمین می کند که کاربران دارای مجوزهای صحیح برای دسترسی به منابع خاص هستند.

• مثال: خدمات احراز هویت مبتنی بر OAuth 2.0 یا Auth0 در تنظیمات میکروسرویس.

3. خرد خدمات منطق تجاری

• نقش: این خدمات عملکردهای تجاری خاصی را اجرا می کنند. هر میکروسرویس یک بخش مشخص از عملکرد مانند پردازش سفارش، پرداخت یا مدیریت موجودی را انجام می دهد.

• مثال: یک میکروسرویس که پرداخت‌ها را پردازش می‌کند، عملیات پرداخت را انجام می‌دهد یا سبد خرید کاربر را در یک برنامه تجارت الکترونیک مدیریت می‌کند.

4. پایگاه داده یا میکروسرویس Persistence

• نقش: ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات را مدیریت می کند. هر میکروسرویس می تواند پایگاه داده خود را داشته باشد یا چندین میکروسرویس می توانند به ذخیره سازی داده های مشترک دسترسی داشته باشند.

• مثال: میکروسرویسی که مسئول ذخیره و مدیریت پروفایل های کاربر یا داده های محصول است.

5. ریز سرویس های ارتباطی (پیام رسانی)

• نقش: ارتباط بین ریزسرویس ها را تسهیل می کند، به خصوص زمانی که ارتباط نیاز به ناهمزمان باشد. این میکروسرویس‌ها از واسطه‌های پیام مانند RabbitMQ یا Kafka برای اطمینان از ارتباط مطمئن و جداشده استفاده می‌کنند.

• مثال: یک صف پیام که سفارش ها را جمع آوری می کند و خدمات پردازش سفارش را به صورت ناهمزمان راه اندازی می کند.

6. ذخیره میکروسرویس

• نقش: عملکرد را با ذخیره کردن داده‌هایی که اغلب به آنها دسترسی پیدا می‌کنید، بهبود می‌بخشد و بار روی سرویس‌های باطن را کاهش می‌دهد. این می‌تواند برای داده‌هایی که مکرراً سؤال می‌شوند، مانند فهرست‌های محصول یا داده‌های جلسه کاربر مفید باشد.

• مثال: میکروسرویسی که با Redis یا Memcached برای ذخیره کردن نتایج جستجو یا جلسات کاربر تعامل دارد.

7. میکروسرویس های رویداد محور

• نقش: این سرویس‌ها که حول رویدادها ساخته شده‌اند، به تغییرات سیستم (مانند به‌روزرسانی‌های داده‌ها) واکنش نشان می‌دهند و به سایر سرویس‌هایی که باید از این تغییرات آگاه باشند، اطلاع می‌دهند. این خدمات را جدا می کند و مقیاس پذیری را افزایش می دهد.

• مثال: یک میکروسرویس که اقداماتی را بر اساس رفتار کاربر آغاز می‌کند، مانند ارسال ایمیل هنگام خرید.

8. میکروسرویس یکپارچه سازی خدمات خارجی

• نقش: ادغام با سرویس های شخص ثالث مانند دروازه های پرداخت (به عنوان مثال، Stripe، PayPal)، خدمات ایمیل، یا API های رسانه های اجتماعی را مدیریت می کند.

• مثال: یک میکروسرویس اختصاص داده شده به مدیریت پرداخت ها از طریق ارائه دهندگان پرداخت خارجی.

9. ثبت و نظارت بر خدمات میکرو

• نقش: این میکروسرویس ها بر ردیابی و گزارش سلامت، عملکرد و امنیت سایر خدمات تمرکز دارند. آن‌ها گزارش‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، معیارها را رصد می‌کنند و زمانی که مشکلی پیش می‌آید هشدار صادر می‌کنند.

• مثال: میکروسرویسی که از Prometheus یا ELK Stack (Elasticsearch، Logstash، Kibana) برای نظارت بر سلامت سیستم و فعالیت خدمات استفاده می کند.

10. میکروسرویس های ارکستراسیون

• نقش: گردش کار و هماهنگی بین میکروسرویس های مختلف را مدیریت کنید. این سرویس‌ها تضمین می‌کنند که برنامه کلی به راحتی کار می‌کند، حتی اگر کار بین سرویس‌های مختلف تقسیم شده باشد.

• مثال: سرویسی که از Kubernetes برای مدیریت ریزسرویس‌های کانتینری و خودکارسازی استقرار و مقیاس‌بندی استفاده می‌کند.

جنبه های اضافی میکروسرویس ها

چندین جنبه مهم دیگر از میکروسرویس ها وجود دارد که می تواند به درک کامل تری از این معماری کمک کند:

1. مزایا و معایب میکروسرویس ها

مزایا:

• مقیاس پذیری مستقل: هر میکروسرویس می تواند به طور مستقل مقیاس شود. به عنوان مثال، اگر یک سرویس خاص (مانند سرویس پرداخت) ترافیک بالایی را تجربه کند، می توان آن را بدون تأثیر بر سایر قسمت های سیستم، مقیاس بندی کرد.

• توسعه و استقرار مستقل: تیم ها می توانند به طور مستقل روی میکروسرویس های مختلف کار کنند و هر میکروسرویس می تواند بدون انتظار دیگران مستقر شود. این باعث افزایش چابکی در توسعه می شود.

• استفاده از فن آوری های مختلف: هر میکروسرویس را می توان با زبان یا فناوری متفاوتی توسعه داد (مثلاً Node.js برای یکی، برو برای دیگری). این به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا از بهترین ابزارها برای هر کار استفاده کنند.

• جداسازی خطا: خرابی در یک میکروسرویس کل سیستم را از کار نمی‌اندازد، بلکه فقط بر آن سرویس خاص تأثیر می‌گذارد.

معایب:

• پیچیدگی در مدیریت: مدیریت بسیاری از ریزسرویس ها می تواند پیچیده باشد. هر سرویس باید نظارت و مدیریت شود و ارتباط بین سرویس ها نیز باید به درستی انجام شود.

• چالش‌های تراکنش‌های توزیع‌شده: در یک سیستم میکروسرویس، تراکنش‌هایی که چندین سرویس را در بر می‌گیرند، چالش‌هایی را ایجاد می‌کنند. مدیریت سازگاری داده‌ها در بین سرویس‌ها می‌تواند مشکل باشد.

• مشکلات شبکه: از آنجایی که ریزسرویس ها از طریق شبکه ارتباط برقرار می کنند، تأخیر، قابلیت اطمینان و امنیت باید به دقت مدیریت شوند.

2. تیم های توسعه پویا

در معماری میکروسرویس ها، هر تیم می تواند صاحب یک سرویس خاص باشد و به طور مستقل آن را توسعه و نگهداری کند. این امر باعث افزایش کارایی تیم به خصوص در سازمان های بزرگ می شود. سازمان هایی مانند آمازون و نتفلیکس از این مدل استفاده کنید و تیم ها را به واحدهای کوچکتر تقسیم کنید که هر کدام بر روی مجموعه خاصی از ریزسرویس ها تمرکز دارند.

3. چالش در تست و اشکال زدایی

حتی اگر میکروسرویس ها مستقل هستند، آزمایش کل سیستم پیچیده تر می شود. لازم است اطمینان حاصل شود که میکروسرویس ها به خوبی با هم کار می کنند. ابزارهایی مانند Postman یا Insomnia برای تست API مفید هستند و انتها به انتها (E2E) آزمایش باید به طور کامل انجام شود.

4. نیاز به DevOps و ابزارهای مدیریت چرخه زندگی

بدون زیرساخت DevOps مناسب، مدیریت میکروسرویس ها دشوار است. ابزارهایی مانند کوبرنتیس برای مدیریت، مقیاس بندی و هماهنگی خدمات ضروری هستند. سیستم های نظارتی مانند پرومتئوس و گرافانا همچنین برای رعایت سلامت خدمات و مدیریت لاگ مورد نیاز است.

5. امنیت در میکروسرویس ها

از آنجایی که میکروسرویس ها به طور مستقل عمل می کنند و اغلب در شبکه های مختلف توزیع می شوند، هر سرویس باید ایمن باشد. ملاحظات امنیتی در میکروسرویس ها عبارتند از:

• احراز هویت و مجوز: استفاده از ابزارهایی مانند OAuth 2.0 یا JWT برای مدیریت دسترسی ایمن به میکروسرویس ها.

• ارتباطات رمزگذاری شده: اطمینان از اینکه ارتباطات بین میکروسرویس ها (API) با استفاده از TLS رمزگذاری شده است.

• ثبت و نظارت امنیتی: نظارت و ثبت فعالیت های غیرعادی که ممکن است نشان دهنده حملات یا مسائل امنیتی باشد.

6. ارتباطات خدماتی (همگام در مقابل ناهمزمان)

• ارتباط همزمان: در این روش، میکروسرویس ها مستقیماً در زمان واقعی (مثلاً با استفاده از HTTP/REST یا gRPC) ارتباط برقرار می کنند. چالشی که در این رویکرد وجود دارد این است که اگر یک سرویس نتواند پاسخ دهد، کل فرآیند ممکن است مختل شود.

• ارتباط ناهمزمان: در این نوع ارتباط، سرویس‌ها از طریق واسطه‌های پیام (مانند RabbitMQ یا Kafka) به صورت ناهمزمان با یکدیگر تعامل دارند. این روش برای سیستم هایی مفید است که حتی در صورت شکست یک سرویس باید انعطاف پذیر باقی بمانند.

7. مهاجرت از معماری یکپارچه به معماری میکروسرویس

بسیاری از شرکت ها از معماری یکپارچه (که در آن کل سیستم یک برنامه کاربردی واحد است) به میکروسرویس ها مهاجرت می کنند. این فرآیند پیچیده است و شامل موارد زیر است:

• شناسایی اجزای سیستمی که می توانند به عنوان میکروسرویس ها از هم جدا شوند.

• مدیریت وابستگی ها و انجام مهاجرت تدریجی.

• بازطراحی نحوه تعامل اجزا با یکدیگر.

در نتیجه، میکروسرویس ها به دلیل انعطاف پذیری، مقیاس پذیری و توانایی بهینه سازی مستقل برای پروژه های بزرگ و تیم های توسعه توزیع شده ایده آل هستند. با این حال، برای پروژه های کوچکتر، ممکن است پیچیدگی غیر ضروری ایجاد کنند.