سلام.
شما – ساعت 2 صبح در آنجا می روید و به صفحه نمایش پر از خطاهای قرمز خیره می شوید و از این سؤال می کنید که آیا حتی برای این کار قطع شده اید. من شما را می بینم من شما را به یاد می آورم من تو هستم
شما فکر می کردید قبل از اینکه بتوانید هر چیزی را حمل کنید ، باید کامل باشید. شما هر ایده را تحت الشعاع قرار دادید. شما ترسیده اید که کار خود را نشان دهید زیرا فکر می کردید هیچ کس اهمیتی نمی دهد. شما “آماده” را با “شایسته” اشتباه گرفتید.
شما ساختمان را ادامه می دهید. حتی وقتی معقول نبود. حتی وقتی کسی دست نخورده است. حتی وقتی مادربرد درگذشت و احساس می کرد که جهان خود را اشکال زدایی می کند. شما هنوز هم نشان دادید.
شما آن را در آن زمان نمی دانستید ، اما هر اواخر شب ، هر نمونه اولیه ناخوشایند ، هر نسخه خاموش – مهم است. این یک زباله نبود. این بود که شما یاد می گیرید که چگونه هرج و مرج را به چیز مفیدی تبدیل کنید.
یک روز ، شما می خواهید از برنامه های اسباب بازی حمل و نقل به راه اندازی مواردی مانند کولها ، ابزاری که نه برای لایک یا معیارها ، بلکه برای دانش آموزانی که احساس می کنند یک بار احساس می کنید – بیش از حد ، پریشان و تلاش برای پیدا کردن وضوح در سر و صدا.
شما می آموزید که تجزیه و تحلیل مربوط به اعداد نیست. این در مورد مردم است. شما تعقیب تشویق ها را متوقف می کنید و شروع به گوش دادن به ضربه می کنید.
شما همچنین یاد می گیرید که ترس از بین نمی رود. شما فقط در پیاده روی در آن بهتر می شوید.
شما هنوز همه آن را فهمیدید. اما اشکالی ندارد آینده ای که به یک برنامه کامل احتیاج ندارید. فقط کمی ایمان ، یک ساختمان تمیز و شجاعت کافی برای فشار دادن فشار.
ادامه دهید
شما خالی نیستید
شما هنوز کامل نیستید.
– من ، رونو
