گاهی اوقات ، من می بینم که شخصی به صورت آنلاین می گوید قبل از خرید دیگر می خواهد تمام بازی ها را در عقب نشینی خود به پایان برساند. این یک ایده خوب است که به طور فزاینده ای احساس می کنم (حداقل) مثل اینکه می خواهید رئیس جمهور ایالات متحده شوید. شما می دانید که فقط نمی توانید … این کار را انجام دهید ، درست است؟
خوب ، شاید برخی از افراد بتوانند ، اما به نظر می رسد مانند افرادی که در وهله اول عقب مانده های بزرگی ندارند ، زیرا آنها بیشتر از آنچه که می توانند بازی نمی کنند خریداری نمی کنند. در عوض ، آنها یک بازی را به طور همزمان انجام می دهند و یک بار اعتبار خود را به سمت دیگری حرکت می کنند. من این رویکرد بازی را نمی فهمم. چگونه می توانید این رشته را برای انتخاب یک بازی داشته باشید ، آن را تا زمانی که تمام شود ، انجام دهید ، سپس به دیگری بروید؟ و مهمتر از همه ، چرا؟ چرا سرگرمی خود را با آن درجه استحکام اداره می کنید؟
مربوط
24 ساعت تقسیم شده توسط یک میلیون بازی
این احساس من در مورد این است همه سرگرمی های شکل طولانی. من برای دو ساعت مورد نیاز خود به فیلم توجه می کنم. اما وقتی صحبت از تلویزیون ، کتاب و بازی های ویدیویی می شود ، من همیشه چندین چیز را به طور همزمان آشپزی می کنم.
در حال حاضر ، من و همسرم در هنگام شام بین مهار شور و شوق شما ، دیترویترز و معلم انگلیسی در حال جابجایی هستیم و من در حال تماشای راه خود از طریق Futurama و عوارض جانبی مشترک به تنهایی هستم. در حال حاضر من در حال خواندن یکی از کتابهای نهایی براندون ساندرسون در کیهان من ، The Lost Metal ، به علاوه خاطرات همینگوی ، یک جشن متحرک ، یک جفت کتاب غیر داستانی در مورد آب نمک زدایی و استیون اسپیلبرگ و مجموعه ای از اسکریپت های فصل دوم جانشینی هستم. و ، در بازی ، من بازی های بازی در Kingdom Come Come: Deliverance 2 ، Monster Hunter Wilds ، Citizen Sleeper 2 ، و مانند شش یا هفت بازی من سال گذشته را شروع کردم که می خواهم به آن برگردم.
در ذهن من ، عقب نشینی یک پشته مشخص از بازی ها نیست که بزرگتر می شود. این بیشتر شبیه بازی تتریس است. شما یک بازی را شروع می کنید ، و فضای مشخصی در زندگی شما می گیرد. شما دیگری را شروع می کنید ، و بیشتر طول می کشد. سرانجام ، شما به جایی می رسید که بازی هایی که شروع کرده اید فضای زیادی را به خود اختصاص داده اید ، بنابراین مواردی را که در طولانی ترین زمان بازی نکرده اید حذف می کنید و فضای را آزاد می کنید تا دوباره روند کار را شروع کنید. بعضی اوقات بازی ها را تمام می کنید ، و این عالی است ، اما دقیقاً همانطور که اغلب آنها را از سخت افزار خود دور می کنید تا جایی برای به روزرسانی فراخوان وظیفه یا هر چیز دیگری ایجاد کنید.
صبر برای گرفتن آن یک بازی همزمان
من همیشه به این ترتیب بوده ام ، حتی به عنوان یک کودک با دسترسی محدودتر. من به ندرت بازی ها را تمام می کردم و در عوض ، وقتی گیر کردم ، به چیز دیگری مبادله می کردم. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که بیشتر از تولد و کریسمس بازی های خود را بزرگ کردم ، اما مجموعه من با استانداردهای فعلی من بسیار محدود بود. برای یک مقاله اخیر ، من محاسبه کردم که من 292 بازی در فروشگاه بازی های حماسی دارم و حداکثر 5 مورد از آنها را پرداخت کردم. در زمانی که فروشگاه هایی مانند خدمات حماسی و اشتراک مانند PlayStation Plus ، Nintendo Switch Online و Xbox Game Pass بازی های جدیدی مانند آب نبات را ارائه می دهند-هرکدام تعهد چند ساعته خاص خود را ارائه می دهند-چگونه ممکن است کسی به اندازه کافی نظم و انضباط داشته باشد که فقط یک بار یک چیز را بازی کند؟
این نعمت و نفرین سن خدمات اشتراک است: شما از تلویزیون ، فیلم ، موسیقی و بازی های بیشتری دسترسی دارید تا اینکه همیشه وقت خود را برای تماشای داشته باشید. دنیای هنری در نوک انگشتان شما قرار دارد ، اما شما هنوز همان زمان را دارید که همیشه داشته اید. در واقع کمتر ، وقتی در نظر دارید که ، به عنوان یک کودک ، از مدرسه و مسئولیت های محدودی مرخصی داشتید. و شاید این بدان معنا باشد که من باید از افرادی که می توانند بنشینند و یک بازی را همزمان بازی کنند تا پایان کار خود را یاد بگیرم. این خود نظم و انضباط در جهان است که برعکس را تحت فشار قرار می دهد. وقتی بازی های زیادی وجود دارد ، شاید وقت بگذارید تا واقعاً با چیزی بنشینم – به جای اینکه مسابقه برای بازی کردن همه چیز – راه برای تجربه بیشتر است.
طرف دیگر
Nintendo Switch Online سوئیچ من را به یک دستگاه بازی پازل تبدیل کرده است
تتریس ، پویاو پویو ، دستگاه لوبیای میانگین دکتر Robotnik و چندین نسخه از دکتر ماریو همه در NSO هستند.
