من فکر می کردم ایکس باکس مشکل خشکسالی انحصاری خود را تا کنون حل کرده باشد. هنگامی که فیل اسپنسر چند سال پیش در E3 روی صحنه رفت و اعلام کرد که مایکروسافت تعداد قابل توجهی از استودیوها را از سراسر جهان به دست آورده است، احساس واضحی از اطمینان در هوا وجود داشت. این را با خرید اخیر Bethesda و خرید آتی اکتیویژن بلیزارد ترکیب کنید و هیچ شرکت دیگری در این سیاره نمی تواند از نظر IP با مایکروسافت برابری کند. این پادشاه محتوا است.
اما پس از گذشت همه این سال‌ها، پلتفرم همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و برای رقابت با سونی یا نینتندو تلاش می‌کند زیرا پروژه‌های بی‌شماری یا به تعویق افتاده، لغو می‌شوند یا در میانه تولید تغییر می‌کنند. Halo Infinite سرانجام منتشر شد، اما از آن زمان نتوانست مخاطبان را در میان اخراج‌های عظیم حفظ کند، در حالی که فیلم‌های کالتی مانند Ghostwire: Tokyo و Deathloop برای اولین بار به لطف قراردادهای قبلی وارد پلتفرم‌های رقیب شدند. جدا از Grounded، Pentiment، Immortality و چند صدای دیگر که به هر حال روی رایانه شخصی هستند، کتابخانه آنها پر از دنباله های آشنا و وعده های شکسته شده است. Aowed، Fable، و Hellblade 2 هنوز خیلی دور هستند.
در میان همه بی ربطی ها و عدم قطعیت ها، گاهی اوقات جواهری مانند Hi-Fi Rush می آید تا ما را شگفت زده کند. این همان بازی ای نیست که شما انتظار دارید در ایکس باکس ببینید، بلکه بیشتر شبیه یک کلاسیک فراموش شده برای Dreamcast است، دوست عجیب شما که عاشق انیمه است، در مورد آن ساکت نخواهد شد. از همان ابتدا خود را به عنوان جسور، جذاب، سرکش و دارای نشانه‌های مشخصی می‌دانیم که هرگز با Xbox به‌عنوان یک برند مرتبط نمی‌شویم. این یک چیز کوچک جالب است و ما دوست داریم آن را ببینیم.
من فقط سطح اول را به پایان رسانده ام، بنابراین چه کسی می داند که آیا کل این تجربه ارزش نوشتن را دارد یا خیر، اما Hi-Fi Rush صرفاً به لطف وجود ناگهانی خود باعث ایجاد مکالمه در سراسر حوزه بازی نشده است. همچنین نشان‌دهنده تغییر محافظ پلتفرمی است که بسیاری از ما آن را زائد می‌دانیم. بله، من از Xbox Game Pass برای عزیزان مستقل و کلاسیک‌های گذشته استفاده می‌کنم، اما نمی‌توانم آخرین باری را که برای یک بازی انحصاری اصیل انتخاب کردم، استفاده کنم. مایکروسافت دیگر بسیاری از آنها را ندارد و چیزی که دارد بازسازی‌ها، دنباله‌ها یا بازی‌های خدماتی بزرگ برای مخاطبانی است که از قبل وجود دارد. از زمانی که ReCore به خود زحمت ندادم تا به این موضوع توجه کنم، و حتی اگر آن بازی بدبو بود، همچنان پتانسیل این را داشت که ثابت کند ایکس باکس قادر به تولید انحصاری هایی است که فکر خارج از جعبه را دارند. ایکس باکس که هست.
Hi-Fi Devil May Cry با جت ست رادیو ملاقات می کند، یک IP جدید با ایده های اصلی است که در صورت موفقیت این اولین بازی، به راحتی می توان آن را ساخت. از طرف دیگر، من خوشحالم که به Tango Gameworks آزادی خلاقیت داده شد تا پروژه کوچکتری مانند این بسازد که بسیار با کارهای دیگرش تفاوت دارد. مایکروسافت احتمالاً زمین را دید، آن را پذیرفت و اجازه داد استودیو ژاپنی کمی سرگرم شود. چنین طرز فکری در رسانه‌ای که وسواس زیادی به همگن‌سازی خود دارد، ضروری است، با بازی‌های کمتر و کمتری مانند این که هر سال می‌گذرد.
این بازی نه تنها غافلگیر کننده است، زیرا از ناکجاآباد بیرون آمده است. ما هرگز از کسی که درگیر آن بود انتظار نداشتیم، و این واقعیت که در عرض چند ثانیه شلوار ما را مجذوب خود کرد، ارزش جشن گرفتن را دارد. در ابتدا، تصور می‌کردم که این یکی دیگر از موارد چندنفره رایگان است که تصاویری با رنگ‌های سلفی در چند ماه آینده از بین می‌رود، زیرا این تنها چیزی است که به جز این روزها به آن رسیده‌ام. Bleeding Edge این نیست، و خدا را شکر برای آن.
در عوض، Hi-Fi Rush برای انیمه‌های میوه‌ای با عشق به مبارزات سخت، ضرب‌های بد بو، و زنانی که قطعاً نمی‌خواهم روی من پا بگذارند، طراحی شده است. حتی با وجود اینکه پلتفرم می‌تواند سفت به نظر برسد، و شخصیت‌ها نسبتاً کهن الگویی هستند، گرمای قانع‌کننده‌ای در Hi-Fi Rush وجود دارد که به راحتی آن را متمایز می‌کند. ایکس‌باکس باید درس‌های درستی را از این استقبال بیاموزد و پروژه‌های غیرمنتظره‌ی لذت‌بخش‌تری مانند این را روشن کند، و Scalebound و دنباله‌ی Phantom Dust را که در حین انجام آن لغو کردید، بازگرداند.
