اگر در بین ما دوست داشتید ، بازی در 3D بهترین راه برای ایجاد ترس هرج و مرج است

در میان ما یک بازی ترسناک نیست. این احمقانه است ، زیبا است ، و این یک عنوان چند نفره سرگرم کننده است که در آن هرج و مرج از دروغ ناشی می شود و نمی داند به چه کسی اعتماد کند. ایده کلی این است که همه بتوانند نقش خود را بازی کنند ، وظایف کامل را انجام دهند و از کشته شدن توسط محرک ، با جلسات اضطراری برای بحث در مورد سوء ظن ها و رأی دادن برای ارسال کسی به هواپیما ، خودداری کنند.
در میان ما سه بعدی این فرمول را می گیرد و ما را مستقیماً در دیدگاه شخص اول قرار می دهد و آن را به چیزی طراوت تبدیل می کند و در بازی غیرقانونی قتل ، سطح کاملاً جدیدی از هرج و مرج و ترس را ارائه می دهد.
در میان ایالات متحده VR برای اولین بار در سال 2022 به این قالب فرو رفت ، اما با داشتن VR مخاطب بسیار کمتری ، در میان ما سه بعدی برای اولین بار همین تجربه را برای اکثر بازیکنان به ارمغان می آورد.
همه چیز به طور ناگهانی بسیار زیاد بود
به همان اندازه که فضانوردان در میان ایالات متحده به نمادهای یادبود قابل تشخیص تبدیل شده اند ، ناگهان وقتی فرد درست در مقابل شما ایستاده است ، با یک خیره خالی و یک هدف بالقوه برای کشتن شما ، بسیار ارعاب کننده تر است. یا بهتر از این ، وقتی ممکن است یکی از آنها در پشت سر شما باشد و شما هیچ ایده ای ندارید.
گم شدن در راهروهای ایستگاه فضایی به اندازه کافی خزنده است ، اما وقتی می خواهید وظایف خود را با پشت خود انجام دهید و هیچ چشم انداز از بالا به پایین انجام دهید تا به شما هشدار دهنده ای از سایر بازیکنان نزدیک شود ، همه چیز احساس تنش بیشتری می کند. من هرگز احساس آسیب پذیری بیشتری در پشت برق ، خوب و واقعاً خارج از دید همه چیز نداشته ام.
چت مجاورت فقط آن را حتی بهتر می کند
در حالی که در بین ما فقط در جلسات از چت متنی استفاده می شد ، بیشتر افراد تصمیم می گیرند از Discord یا سایر برنامه های شخص ثالث استفاده کنند تا از چت صوتی استفاده کنند. با بین ما سه بعدی ، اکنون چت نزدیکی کاملاً یکپارچه داریم و آن راهروهای تاریک و لحظات دزدکی را همه خزنده تر می کنیم.
در میان ایالات متحده VR همچنین دارای چت مجاورت است ، و کسانی که دارای هدست VR هستند می توانند از آنها در میان ما سه بعدی استفاده کنند و نسخه VR بازی را در میان ما قرار دهند.
مواقعی وجود داشت که می دیدم دو نفر وارد یک اتاق می شوند ، صدای آنها را می شنوم که همانطور که من ادامه می دادم ، صدای آنها را صدا می کند ، و بعد از آن که ساکت بود ، می رفتم به تحقیق و پیدا کردن جسد یکی از آنها بروم. به همین ترتیب ، من نمی توانستم به فکر راهی بهتر برای غرق شدن در طعمه ام از سرگردان شدن در سالن ها ، من را به خانه ، جاده های کشور ، در حالی که تماشای یک بازیکن دیگر را تماشا می کنم و شروع به دویدن می کنم ، فکر کنم.
با این حال ، بیش از هر چیز ، آن لحظه های آرام است که شما تنها هستید که واقعاً ترس را اغراق می کنید. در جایی به تنهایی ، انجام وظایف خود ، و نشنیدن یا دیدن کسی. شما نمی دانید دیگران در این نزدیکی هستند ، شما نمی دانید که آنها حتی هنوز زنده هستند ، و نمی دانید که تحمیل کننده کیست یا کجاست.
قبل از اینکه در روده چاقو بزنید ، “سلام ، مرد!” را مبادله کنید ، خیلی بیشتر می شود.