Boundary یک تیرانداز رقابتی صفر-G است که ممکن است شما را وادار به پرتاب کند، اما به روشی خوب.
Boundary یک تیرانداز فضایی تاکتیکی است که در آن دو تیم از فضانوردان سعی می کنند با AK47 و تفنگ های تک تیرانداز یکدیگر را بکشند. چرا فضانوردان به یکدیگر تیراندازی می کنند؟ نمی‌دانم Boundary پاسخی دارد یا نه، اما در ساعت‌هایی که صرف شلاق زدن در ایستگاه‌های فضایی، طفره رفتن از انفجارهای EMP و پاشیدن گلوله‌ها به کیهان کردم، هرگز زمانی را پیدا نکردم که بایستم و بپرسم هدفم چیست. نبرد درجه سه بعدی Boundary برخی از شدیدترین آتش‌سوزی‌هایی را که در هر کجای این سیاره می‌بینید یا در حال چرخش به دور آن است، می‌سازد.
من قصد ندارم ماهواره خودم را تنظیم کنم، اما در حرکت در صفر G بسیار خوب هستم. من تجربه زیادی در جهت یابی در فضا دارم. صدها ساعت در بازی هایی مانند Adrift و Hardspace: Shipbreaker به من آموخته است که چگونه با اطمینان در فضا راه بروم. عادت کردن به این واقعیت که بالا و پایین وجود ندارد، آسان نیست. هنگامی که در فضا شناور هستید، شما هرگز واقعاً بلبرینگ خود را دریافت نمی کنید زیرا هیچ یاتاقانی برای گرفتن وجود ندارد. از دست دادن کنترل و تبدیل شدن به یک مارپیچ مرگ تهوع‌آور آسان است، بنابراین باید در هر حرکت مراقب و دقیق باشید. کنترل حرکت و مسیر خود، کلید حرکت ایمن و کارآمد تقریباً در هر بازی فضایی است که تا به حال بازی کرده ام.
مرز متفاوت است. از همان طرح کنترل و فیزیک بازی‌هایی مانند Hardspace استفاده می‌کند، اما عنصر اضافه شده مبارزه، آن را به یک جانور کاملاً متفاوت تبدیل می‌کند. حرکت آهسته و دقیق احتمالاً سرتان را از بین میبرد، اما در عین حال، در 5 ماخ در میدان نبرد، هدف‌گیری را بسیار سخت می‌کند. Boundary سقف مهارت بالایی دارد زیرا همه چیز در مورد تسلط بر حرکت و هدف گیری با هم است. پیشران کت و شلوار شما را به سرعت در هر جهتی شتاب می دهد و قلاب گیره دار سریع به شما امکان می دهد در گوشه های محکم بپیچید یا زمانی که در فضای باز گرفتار می شوید خود را به محل امن بکشید. حرکت Boundary باعث می شود بازی هایی مانند Hardspace احساس کنند که با چرخ های آموزشی ساخته شده اند.
در مسابقات پرانرژی، اغلب بیشتر شبیه یک بازی مبارزه با سگ است تا یک بازی تیراندازی اول شخص. تعقیب دشمنان در اطراف زباله‌ها و ایستگاه‌های فضایی متروک، من را به یاد اسکادران‌های جنگ ستارگان انداخت. اما در جایی که بازی‌های جنگی فضایی برای مانور دادن به حریفان شما هستند، Boundary عناصر تاکتیکی تیراندازهای تیمی مانند Counter-Strike و Valorant را حفظ می‌کند. دانستن اینکه کجا باید پناه بگیرید، چه زمانی باید حرکت کنید، و توانایی بازی کردن با تیم خود اغلب تفاوت بین برد و باخت است.
من تحت تاثیر قرار گرفتم که هر یک از حالت های بازی Boundary چقدر متفاوت است. حالت استاندارد Deathmatch تیمی دارای کیفیت Call of Duty است، زیرا بازیکنان خود را در آسمان به جلو و عقب پرتاب می‌کنند و سعی می‌کنند ضربات مالتی‌کیل را جمع‌آوری کنند. اما حالت حذف – که در آن مرگ تا دور بعدی دائمی است – بسیار شدیدتر است. ایستگاه فضایی پر از گوشه و کنار است تا در آن مخفی شوید و منتظر بمانید تا فضانوردی ناآگاه از مسیر شما عبور کند، و هر دوری که بیش از یک دقیقه طول بکشد، در نهایت به یک بازی موش و گربه پرمخاطب تبدیل می‌شود، زیرا بازیکنان یکدیگر را در اطراف شکار می‌کنند. نقشه
غوغای خفه‌شده فضای بیرونی این لحظات را شدیدتر می‌کند. وقتی در کمین نشسته‌اید، کنار یک کانتینر بار منفجر شده را چنگ زده‌اید، به امید اینکه آخرین دشمن را قبل از اینکه شما را ببینند ببینید، چیزی جز صدای نفس‌های کم عمق خودتان نمی‌شنوید. تیراندازان تاکتیکی در این نوع لحظات پرتنش، انجام یا بمیر، برتری می‌یابند، اما Boundary با صحنه‌سازی میدان نبرد در خلأ کیهان، آن را به سطح بعدی میبرد. فضا، جایی که هیچ کس نمی تواند صدای شلیک به صورت شما را بشنود.
نسخه ی نمایشی Boundary این هفته به عنوان بخشی از Steam Next Fest در دسترس است. در حال حاضر تنها یک نقشه در دسترس است، اما می‌توانید کلاس‌های مختلف و سیستم پیشروی را امتحان کنید که به طور دوره‌ای سلاح‌های جدیدی را به بارگیری شما اضافه می‌کند. هنوز خیلی زود است که بگوییم Boundary آنچه را که لازم است برای رقابت با تیراندازهای بزرگ وجود دارد یا خیر، اما رویکرد آن به این ژانر کاملاً منحصربه‌فرد است و فکر می‌کنم به تنهایی ارزش دیدن را دارد.
