نحو:
1: ما فکر نمی کنیم که بفهمیم چگونه #include و چگونه “استفاده از namespace std” کار می کند. ما فقط آن را به عنوان چیزی که (تقریبا) همیشه در نرم افزار ما مطرح می کنیم، در نظر خواهیم گرفت.
2″int main() {}” شما کامپیوتر ما کد را قبول نمی کند و خطا می دهد. اگر کد ما حاوی “int main() {} باشد، کد را می خواند و خروجی می دهد. اگر “int main()” را تایپ نکنید و پرانتزهای فرفری {} را ننویسید، باز هم خطا می دهد، زیرا کد شما نیز کار نمی کند.
3: #include جایی که کتابخانه (#include) فراخوانی می شود. کتابخانه “iostream” توانایی کار با اشیاء ورودی و خروجی را فراهم می کند.
4: با استفاده از namespace std می‌توانیم از نام‌ها برای اشیا و متغیرهای کتابخانه استاندارد استفاده کنیم.
5: رشته #خالی توسط C++ نادیده گرفته می شود.
6: #cout (خروجی تلفظ شده) از cout استفاده می کنیم.
7: #همیشه پس از پایان کد ما ; تنظیم شده و اجباری است، اگر ست نکنیم به کد ما هم خطا می دهد.
