سرمایه گذاری در یک بازی دسترسی زودهنگام همیشه خوب به نظر نمی رسد. وقتی یک بازی را در مراحل اولیه آن خریداری می کنید، اغلب کارهای زیادی برای انجام دادن وجود ندارد، و هیچ تضمینی وجود ندارد که بازی به شکلی حتی به طور مبهم به آنچه توسعه دهندگان وعده داده اند تبدیل شود.
من بیش از آن چیزی که بتوانم حساب کنم توسط بازی‌های دسترسی زودهنگام که در جهنم توسعه قرار گرفتند یا مدت کوتاهی پس از شروع دسترسی اولیه رها شدند، سوخته‌ام. توسعه‌دهندگان گفته‌اند که در واقع مانعی برای ادامه کار بر روی بازی‌ها پس از از بین رفتن علاقه اولیه هستند، به همین دلیل است که استودیوهایی مانند Palworld’s Pocketpair چندین بازی دسترسی زودهنگام را در دست توسعه دارند، اما به نظر می‌رسد که تنها جدیدترین آن‌ها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. .
اما به ازای هر ده داستان هق هق با دسترسی زودهنگام، یک موفقیت وجود دارد که کل سفر را ارزش آن را دارد. حضور در آنجا از همان ابتدا و تماشای تکامل یک بازی با هر به‌روزرسانی تا زمانی که در نهایت نسخه 1.0 را عرضه کند، فوق‌العاده راضی‌کننده است، و من به اندازه کافی خوش شانس بوده‌ام که در طبقه همکف برخی از بزرگترین بازدیدهای دسترسی اولیه Steam قرار بگیرم. Subnautica، Slay the Spire، The Forest و Raft همه سال‌ها را در Early Access سپری کردند و فرصت‌های زیادی را برای ورود و بررسی پیشرفت‌شان فراهم کردند، زیرا به آرامی به بازی‌های خارق‌العاده تبدیل شدند.
رضایت بخش: بهترین مکان ها در بازی جهان باز، رتبه بندی شده است
دنیای باز عظیم Satisfactory شامل تعداد زیادی از مناطق زیبا و چالش برانگیز است. بهترین مکان ها روی نقشه کدامند؟
از میان تمام بازی‌هایی که از طریق دسترسی زودهنگام ردیابی کرده‌ام، Satisfactory بازی‌ای است که بیشترین زمان را با آن گذرانده‌ام و بیشترین زمان را برای رسیدن به خط پایان منتظر بوده‌ام. با توجه به عرضه 1.0 در افق اواخر امسال، تلخ است که بدانیم سفر به پایان می رسد.
من بازی Satisfactory را از سال 2019 و زمانی که برای اولین بار در فروشگاه Epic Game منتشر شد شروع کردم و بلافاصله شیفته آن شدم. یک نسخه اول شخص و سه بعدی Factorio ممکن است روی کاغذ چندان جذاب به نظر نرسد، اما فرآیند استخراج، ساختن و خودکارسازی در یک دنیای بیگانه گسترده تجربه ای است که شبیه هیچ تجربه دیگری نیست. مسیر پیشرفت که با حفاری دستی آهن خام آغاز می شود و با برنامه ریزی شبکه ای از قطارها که مواد را به کارخانه ها در سرتاسر کره زمین به عقب و جلو می فرستند، خاتمه می یابد، مست کننده است، و مسیر رسیدن به آنجا مملو از دوپامین های بی شمار در طول مسیر است. .
همان خارش بازی‌های بقا را ایجاد می‌کند، اما بخشی از مغز من را که عاشق بازی‌های RPG و بالا بردن اعداد است، غلغلک می‌دهد. توضیح اینکه چه چیزی در مورد مدیریت شبکه های برق و مسیریابی تسمه نقاله برای خروجی بهینه جذاب است، دشوار است. من مشتاق کارآمدی هستم و دوست دارم با دوستانم همکاری کنم و از نقاط قوت مختلف خود برای انجام کارهای کوچک و نقاط عطف بزرگ استفاده کنم.
رضایت بخش در شش سال گذشته بسیار تغییر کرده است، و من دوست داشتم با هر به روز رسانی اصلی جدید دوباره به آن بپرم تا همه تجهیزات و پیشرفت های جدید را ببینم. آخرین به‌روزرسانی در پایان سال گذشته، کل بازی را وارد Unreal 5 کرد – یک تعهد بزرگ برای استودیوی Coffee Stain – و ابزارهای فوق‌العاده مفیدی مانند Power Tower برای شبکه‌های برق مسافت طولانی و سوئیچ‌های برق اولویت را معرفی کرد تا اطمینان حاصل شود که بخشی از هنگامی که سیستم بیش از حد بارگیری می شود، شبکه شما فعال می ماند. اینها به اندازه برخی از موارد اضافه شده در به‌روزرسانی‌های گذشته – مانند Ziplines، سلاح‌ها و تعمیرات اساسی در هر بیوم روی نقشه – در حال تغییر نیستند، اما این فقط یک سیگنال است که توسعه در حال کاهش است. ممکن است به پایان ویژگی‌های جدید و بزرگ و هیجان‌انگیز در Satisfactory نزدیک شده‌ایم، و در حالی که من خوشحالم که بازی در نهایت عرضه شد، اما از اینکه سفر تقریباً به پایان رسیده است، ناراحتم.
به‌روزرسانی 1.0 امسال بالاخره یک کمپین داستانی کامل را به بازی می‌آورد، که برای هر کسی که سال‌ها در این بازی بوده و انگیزه‌ای جز «افزایش تولید بی‌نهایت» ندارد هیجان‌انگیز است – نه اینکه این انگیزه بدی باشد. در تمام این سال‌ها برای من خیلی خوب کار کرده است، و حتی اگر به‌روزرسانی‌ها کند یا متوقف شوند، نمی‌بینم که به این زودی‌ها از Satisfactory خارج شوم.
