اخیراً تیمی از محققان دانشگاه استنفورد و گوگل در پروژه ای نوآورانه همکاری کردند که سطح جدیدی از هوش مصنوعی را به ارمغان آورده است. آنها یک شهر مجازی کوچک به نام “استنفوردویل” ایجاد کردند و آن را با عوامل هوش مصنوعی که می توانند با یکدیگر و با محیط تعامل داشته باشند پر کردند.
هوش مصنوعی (AI) یکی از هیجان انگیزترین حوزه های تحقیق و توسعه در دنیای مدرن است. هوش مصنوعی با توانایی شبیه‌سازی هوش و فرآیندهای فکری انسان‌مانند، نوآوری را در زمینه‌های مختلف از مراقبت‌های بهداشتی تا حمل‌ونقل پیش می‌برد. این قدرت را دارد که شیوه زندگی و کار ما را متحول کند، اما هنوز سوالات زیادی در مورد اینکه چگونه هوش مصنوعی می تواند به روشی طبیعی و شهودی تر یاد بگیرد و با انسان ها تعامل داشته باشد، وجود دارد.
هدف از این پروژه مطالعه این بود که چگونه هوش مصنوعی می تواند مهارت های اجتماعی مانند ارتباط، همکاری و همدلی را بیاموزد و توسعه دهد. محققان می‌خواستند بررسی کنند که آیا هوش مصنوعی می‌تواند با درک و پاسخ به نشانه‌ها و هنجارهای اجتماعی، یاد بگیرد که به روشی «شبیه انسان» عمل کند یا خیر.
این تیم مجموعه متنوعی از عوامل هوش مصنوعی را ایجاد کرد که هر کدام ویژگی ها و رفتارهای منحصر به فرد خود را دارند. آنها محیطی را طراحی کردند که به عوامل امکان تعامل با یکدیگر و معاشرت را می داد. شهر مجازی با ساختمان ها، خیابان ها و پارک ها کامل بود.
در ابتدا، عوامل هوش مصنوعی با برخی از مهارت های اجتماعی اولیه، مانند توانایی تشخیص و پاسخ به گفتار و حرکات، برنامه ریزی شدند. با این حال، با پیشرفت پروژه، عوامل شروع به توسعه رفتارهای اجتماعی پیچیده‌تر کردند، مانند تشکیل دسته‌ها و درگیر شدن در فعالیت‌هایی مانند بازی کردن و گفتگو. آنها همچنین نسبت به یکدیگر همدلی و نگرانی نشان دادند، مانند دلداری دادن به ماموری که احساس غمگینی داشت یا به یک عامل نیازمند کمک کرد.
و بعد از مدتی …
نتایج این پروژه دلچسب و غیرمنتظره بود. عوامل هوش مصنوعی روابط پیچیده‌ای با یکدیگر ایجاد کردند، گروه‌ها و دسته‌هایی را تشکیل دادند و در فعالیت‌هایی مانند بازی کردن و مکالمه شرکت کردند. آنها همچنین نسبت به یکدیگر همدلی و نگرانی نشان دادند، مانند دلداری دادن به ماموری که احساس غمگینی داشت یا به یک عامل نیازمند کمک کرد.
محققان بر این باورند که این پروژه پیامدهای مهمی برای آینده هوش مصنوعی دارد. با توسعه هوش مصنوعی که می تواند مهارت های اجتماعی را بیاموزد و همدلی را نشان دهد، می توانیم تعاملات انسانی بیشتری بین انسان و ماشین ایجاد کنیم. این می تواند منجر به پیشرفت هایی در زمینه هایی مانند مراقبت های بهداشتی، آموزشی و سرگرمی شود، جایی که هوش مصنوعی می تواند خدمات شخصی تر و دلسوزانه تر ارائه دهد.
استانفوردویل یک نمونه دلگرم کننده از چگونگی تکامل و پیچیده تر شدن هوش مصنوعی است. این نشان می‌دهد که هوش مصنوعی می‌تواند یاد بگیرد که به شیوه‌ای «شبیه انسان» عمل کند و این پیامدهای مهمی برای آینده فناوری دارد. در حالی که هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن در زمینه هوش مصنوعی وجود دارد، پروژه هایی مانند استانفوردویل به ما امیدواری می دهد که بتوانیم تعاملات شهودی و طبیعی بیشتری با ماشین ها در سال های آینده ایجاد کنیم.
همانطور که هوش مصنوعی به تکامل خود ادامه می دهد، فکر کردن در مورد احتمالات تعاملات بیشتر انسان مانند بین انسان و ماشین هیجان انگیز است. تصور کنید با یک دستیار شخصی مجهز به هوش مصنوعی مکالمه ای دارید که نه تنها حرف های شما را درک می کند بلکه احساسات شما را نیز درک می کند. یا یک ربات مجهز به هوش مصنوعی را تصور کنید که می تواند از افرادی که دوران سختی را پشت سر می گذارند، حمایت عاطفی کند.
پتانسیل هوش مصنوعی برای ارائه خدمات شخصی تر و دلسوزانه تر بسیار زیاد است. در مراقبت های بهداشتی، هوش مصنوعی می تواند به پزشکان کمک کند تا بیماران را به طور موثرتری تشخیص دهند و درمان کنند و در عین حال از بیماران و خانواده هایشان حمایت عاطفی نیز می کند. در آموزش، هوش مصنوعی می‌تواند به معلمان کمک کند تا یادگیری را شخصی‌سازی کنند و از دانش‌آموزانی که دچار مشکل هستند حمایت عاطفی ارائه کند. در سرگرمی، هوش مصنوعی می‌تواند تجربه‌های فراگیرتر و جذاب‌تری ایجاد کند که بر اساس ترجیحات و احساسات فردی طراحی شده است.
در نتیجه، استانفوردویل نقطه عطف مهمی در تکامل هوش مصنوعی است. این پروژه نشان می‌دهد که هوش مصنوعی می‌تواند برای یادگیری مهارت‌های اجتماعی و نشان دادن همدلی برنامه‌ریزی شود، که می‌تواند راه را برای تعاملات بیشتر انسان‌مانند بین انسان و ماشین هموار کند. همانطور که حوزه هوش مصنوعی به پیشرفت خود ادامه می دهد، دیدن اینکه چه پیشرفت ها و نوآوری های دیگری از این تحقیق به دست می آید، هیجان انگیز خواهد بود.
فونت: TechCrunch
